~»آدم که غمگین می شود

~»خودش را جدا می کند از جمع

~»که مبادا آسیبی به خوشی های دیگران بزند ...

~»مورد فراموشی قرار می گیرد

~»و تنهاتر و تنهاتر می شود

~»آنچنان در تنهـایی خود غـرق می شود که

~»دیگـر با هیـچ تلنگری بر نمی خیزد 

~»و این آغاز تلخ یک پایان است