<-BlogTitle->

زمستانی دیگر فرا رسید و چند روز ازآن سپری گردید که دیگر مثل گذشته ها در اقلیمی که من زندگی می کنم به مثال چند سال گذشته خبری از بارش برف نیست و گویا شرایط جوی هم مثل آدمای این عصر وزمان متحول شده است. روند افکار انسان برای خودش قابل ترسیم است اما سرنوشت وتقدیر فراسوی فکرت اوست که هرآزگاهی ما انسانها دستخوش شرایط خاصی از زندگی میشویم در یکی از اولین پستهایم در سال 91 عکسی را با مطلبی از حال وهوای آن لحظه زندگیم رانگارش کردم که امشب هم  همان حال و هوا با تفاوتی خاص وجودم را تسخیر خود ساخته ؛ درآن زمان قصد آمدنی بود و اکنون قصد حرکتی مخالف.  شاید پربهاترین یادگار زندگیم تصویر او باشد که برای همیشه توان دستهایم باشد واو را همانگونه که بوده نظاره گر باشم هر روز من بیشتر موهایم را سفید ببینم و ناتوانتر از روز قبل شوم اما او بدون تغییر در تصویرش توان زندگیم باشد وبا او زندگی کنم.

ئه و دولبره شاراوه كه  روبه نی  هه ل دات

سه د  وه عد ه یی  دامو له  سه ری  وعده  هه ر نات

هینده له دلم  كردوه جه ور و سته م  و خه م

باور نه كه م ئیتر ده لی من  له م خه مه هه ل كات

ئاواره كه سیكه دله كه ی چوو بی به تالان

هه ر كاتی به هیوای كه سیك حه یران و كش و مات

ئه م درده به سه ر هاتی كه  پیوانی نایه

سه د عاله مو عاشق به شیه و له نجه یی ناكات

یا ره ب من وئه م درده هه زار ساله ژیاوین

ئه م پاییزه هیجره نه بهاری سه مه ری بات

سه خته به خوا سه خته ژیان بی له بی لعلت

ئه یزنم بده ته نیا شوی بو سوژده له بالات

گه ر وعده بدات له و سه ره مرگیشه وه هه ر بیت

هه ر خوشه دلیم اوف دله كه م گییوه به ئاوات

-------------------

آن دلبری که روی خود ازما پوشاندورویی به ما نمی نماید

صد وعده دیدار بما دادو سر یک وعده اش هم نیامد

آنقدر در حق این دل من جور وجفا کرده

باور نمیکنم که دیگه قلب من توان زندگی داشته باشد

عزیزم آواره کسی اسست که قلبش به غارت رفته باشد

چون همیشه به امید دیدار عشقش ؛ کیش ومات است

این درد داستانیست که پیمودن راه آن محال است

صد جهان عاشق و شیدای غمزه ایی از اوست

بار خدایا من و این درد هزار ساله که با هم زندگی کرده ایم

این پاییز دوری بهاری ندارد که ثمری داشته باشد

اگر وعده دهد که دروقت جان دادن به بالینم بیاید

باز دلخوش میشم خواهم گفت اوف که قلبم به آرزویش میرسد