<-BlogTitle->

سالی دیگر پاییز با مهر آمد. ارکستر سمفونیک مغز آدمی خود را برای رویارویی با این تحول دوباره بار آنچنان مهیا ساخته ؛ گویی تا کنون این بدعت را لمس نکرده است . گرمای بی سابقه امسال که یک اپیدمی جهانی بود اندک اندک در حال خداحافظی با طبیعتست و گویی لطافت پاییز مرهمی بر زخمهای ناگفته زمین سینه سوخته است. در دیارم ( شارکه م سنه) رنگهای بی بدیل طبیعت در حال شکل گرفتن است و خالق چیره دست دوباره بار دست به قلم شده تا تابلویی دیگر را با سکانس جدید رقم زند. سالها مانوس شدن با الاهه زیبابییها یک حس نوستالوژیک را با خود به ارمغان دارد و هرکس را از این بدعت نصبیست. پاییز که آمد تو نیزبا شاعرانه های زیبایت شکوفه خواهی داد وشهر دلستان مردگان را رونقی دوباره خواهی بخشید. پاییر با تو زیباتر از آنیست که می باشد و حس دلتنگیها با نغمه های تو جز عدم راهی نخواهد داشت . پاییز آمد پس برخیز و نوایی از مهربانیها را سر ده که بی تو تمام زیباییهای پاییز برای همیشه مستور خواهد ماند. شاعرانه هایت را از دلها دریغ مدار ای وارث خوبیها ای بهترین هدیه خداوندگار؛ ای ...........

  باغ بی برگی

خنده اش خونی ست ؛ اشک آمیز

جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن...

پادشاه فصلها؛

              پاییز

(مهدی اخوان ثالث)