فضائل و سیره امام حسین (ع) : 791 - شفا گرفتن از تربت امام حسین (ع )

791 - شفا گرفتن از تربت امام حسین (ع )

در تربت امام حسین علیه السلام شفاى تمام دردهاست مگر مرگ حتمى با چند شرط.

الف : اعتقاد به شفاء بودن تربت داشته باشد، و به قصد شفا بخورد و من اكله لشهوه لم یكن فیه شفاء در روایتى فرمودند: والله هر كس اعتقاد داشته باشد كه به او نفع مى بخشد البته منتفع مى شود.

ب : بیمار در آستانه اجل حتمى نباشد و چون اجل حتمى علاج پذیر نیست .

ج : تربت را با وضو بردارد.

ث : با دو انگشت بر دارد.

ح : به اندازه نخود، بلكه احوط آن است كه به قدر عدس مصرف كند، نه بیشتر.

و: آن را ببوسد و بر دیدگانش بگذارد.

ز: در وقت خوردن یا خورانیدن بگوید. بسم الله و بالله اللهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من كل داء انك على كل شى ء قدیر .

خ : آن را سبك نشمارد، در ظروف یا مكان هاى نامناسب نگذار، خیلى دست بر آن نمالد. یا جایى كه زیادت دست مالى مى شود نگذارد.

ط: فاصله تربتى كه براى شفا استفاده مى كنند از قبر مطهر تا چهار میل باشد نه بیشتر و هر چه به قبر شریف نزیدك تر باشد بهتر است .

ظ: خوب است تربت را در دهان بگذارد و بعد جرعه اى آب بخورد و بگوید: للهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من كل داء و سقم .