آموختم که خداعشق است وعشق تنها خداست

آموختم که وقتی ناامید میشوم،

خدا با تمام عظمتش عاشقانه انتظارمی کشد

تا دوباره به رحمتش امیدوار شوم.

آموختم اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم،

خدا برایم بهترینش رادر نظرگرفته.

آموختم که زندگی سخت است ولی من از او سخت ترم ...

لاک غلط گیر را برمی دارم و “تو” را از تمام خاطراتم پاک می کنم

 “تـــو” غلط اضافیِ زندگیم بودی ...

دل من صندوق صدقات نیست

که گاهی سکه ای محبت در آن بیاندازی

و پیش خدای دلت فخر بفروشی که مستحقی را شاد کرده ای

 دلگیرم از تنهایی های مکرر . . .

از مردمانی که بودنشان را ادعا میکنند . . .

و از زمانه که محبت طلب کردم و هیچ نبود .. . .نه دستی . . .نه دوستی . . .

و باز تنهایی

 اگــه کسی خندیــد فکر نـکــُن آدم شادیـــِـه !

شایـــد از همــه چـیز بــُـریـده

شایـــد خـسـتـــه َس !

شایـــد خنده رو لباشـه،تا غم تو سینه ش دیده نـشــه !

شایـــد ...

نفس ،

شاید دلیلی باشد

برای زندگی ،

اما بی شک

” تـو “

بهانه ی آنی

دنیا  ,  دنیای ریاضی است . . .

وقتی عشق را تقسیم کردند و تو . . . خارج قسمت من شدی

درد غریبیست "تنهایی" و بی کسی

امان از دلی که دلبر ندارد

گاهی بعضی حرف ها

ریتم ندارند ، آهنگ ندارند …

اما خوب که گوش کنی درد دارند

 در حسرت موجم

باران کفافم نیست

درمان درد من

باران ِ نم نم نیست

دل بستن شبیه یک قصه است

با یکی بودن شروع می شه ...

با یکی نبودن پایان می گیره . . .!!!

تکیه کن به اون که با تو ...

همیشه صاف و یه رنگه ....

مثلِ کوه پشت سرت هست

با شکستنت می جنگه...

تکیه کن به اون که قولش..

مثلِ قولِ آدما نیست !

اون که" واقعا " یه مَرده...

عاشقه ، پُرادعا نیست

وقتایی که دلشکسته...

کُنجِ خلوتت می شینی..

دستِ مهربونِ اونو ..

روی شونه هات می بینی

حس نمی کنی که دوره..

دلخوشی از سرنوشتت

وقتی اون باشه کنارت.

زندگی میشه بهشتت...

 من نه عـاشق بـودمـ و نـه آلـودهـ بـه افـکار پـلید

من بـه دنـبـال نـگاهے بـودمـ کـه مرا

از پس دیـوانـگے امـ مے فـهمیـد !

و خدا مے دانـد ...

سادگـے از تـه دلـبستـگے امـ پـیـدا بـود ...

خداوندا در این دنیا گناهم چیست؟

به غیر از عاشقی پشت و پناهم چیست؟

نمی دانم كی ام،گم كرده ام خود را!

در این بی فصل بودن گناهم چیست؟

زبانم مثل سنگی سخت و ساكت شد.

نمی دانم دلیل این شعرهای گاه گاهم چیست؟؟؟