مهریه‌ی بالا بی‌احترامی به دختر است

اگر کسی برای دختر خود اهمیّت قائل است، یا دختری برای خود ارزش قائل است، راهش این نیست که بگوید باید مِهریه‌ی ما را زیاد کنید. مهریّه هر چقدر کمتر باشد،‌جنبه انسانی این پیوند بیشتر است.
هیچ پولی، هیچ ثروتی، معادل یک انسان نمی‌شود، نه هیچ مهریّه‌ای می‌تواند قیمت سرانگشت یک زنِ مسلمان باشد و نه هیچ درآمدی برای یک مرد یا زن می‌تواند معادل با شخصیّت او باشد. کسانی که مهریّه‌های دخترشان بالا می‌برند، اشتباه می‌کنند. این احترام نیست. این بی‌احترامی است. برای اینکه با بالا بردن مهریّه، شما جنس این معامله‌ی انسانی را، یعنی یکی از دو جنس معامله‌ی انسانی را – چون هر دو در مقابل هم هستند – تنزّل می‌دهید به حدّ یک کالا و یک متاع می‌گویید دختر من آنقدر می‌ارزد. نه آقا! دختر شما اصلاً با پول قابل مقایسه نیست...
این مهریّه یک سنت اسلامی و الهی است. برای این نیست که در مقابل این موجود شریفِ عزیزِ انسانی، انسان بخواهد یک چیزی بدهد.[1]

پی نوشت :

1.مطلع عشق(گزیده‌ای از رهنمودهای حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای به زوج‌های جوان)، ص204.

سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران

 من‏ المؤمنین ‏رجال‏ صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی ‏نحبه و منهم من ینتظر و مابدلوا تبدیلا.

قرآن كریم- الاحزاب آیه23

سخن گفتن از شهیدی با ابعاد گوناگون، ‌از اسوه ‏ای كه جمع اضداد بود، از آهن و اشك، ‌از شیر بیشه نبرد و عارف شب‏های قیرگون، از پدر یتیمان و دشمن سرسخت كافران ، بسیار سخت بلكه محال است سخن گفتن از شهید دكتر مصطفی چمران، این مرد عمل و نه مرد سخن، این نمونه كامل هجرت، جهاد و شهادت، این شاگرد مكتب علی(ع)، این مالك ‏اشتر جنوب لبنان و حمزه كربلای خوزستان ، سخت و دشوار است.

چرا كه حتی نمی‏توان یكی از ابعاد وجودی مصطفی چمران را آنگونه كه هست، توصیف كرد و نباید انتظار داشت كه بتوانیم تصویر كاملی در این مختصر از او ترسیم نمود ، كه مردان و رهروان راه علی(ع) و حسین(ع) را با این كلمات مادی و معیارهای خاكی نمی‏شود توصیف نمود و سنجید. به انگیزه سالگرد شهادت افتخار آفرین و انسان‏ سازش، ضروری است تا آنجا كه مقدور است در شناخت ، ارائه افكار وبیان  راه  و اعمال او كوشش كنیم .

این مروری است گذرا و سریع، بر حیات كوتاه اما پرحادثه ،  سراسر تلاش، ایثار، عشق و فداكاری شهید دكتر مصطفی چمران .آخرین روز خرداد ، مصادف است با سالگرد شهادت دکتر مصطفی چمران. سالها از آرام گرفتن دکتر مصطفی چمران می گذرد. روزهای تکاپو و از پشت صخره ای به پشت صخره دیگر پریدن و پناه گرفتن و زمان  جنگ های سرنوشت ساز پایان یافته  و اکنون یاد و خاطره این سردار بزرگ اسلام همچنان باقی است.

در سال 1311 شمسی در محله سرپولک ، بازار آهنگرهای تهران در خانواده ای مذهبی، فرزندی به دنیا آمد که او را مصطفی نامیدند. وی دوران ابتدایی را در مدرسه انتصاریه محله پامنار گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستان البرز و دارالفنون به پایان رسانید و با ورود به دانشکده فنی در رشته الکترومکانیک تحصیلات عالی خود را آغاز کرد و به عنوان شاگرد اول این دانشکده فارغ التحصیل و در همانجا به مدت یکسال مشغول تدریس شد.مصطفی چمران به سبب علاقه شدیدی که به یادگیری مسائل مذهبی داشت از 15 سالگی در درس تفسیرآیت الله طالقانی و دروس منطق و فلسفه شهید مطهری شرکت داشت  و از این رهگذر بهره های فراوانی برد.

مصطفی چمران به هنگام تحصیل در دانشکده فنی ، به عضویت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در آمد و از اعضای  فعال این انجمن شد و در جریانات ملی شدن صنعت نفت و مبارزات پس از آن فعالانه شرکت  داشت .

دکتر مصطفی چمران در سال 1332 ه. ش با استفاده از بورس تحصیلی دانشجویان ممتاز ، جهت ادامه تحصیل عازم آمریکا شد و در دانشگاه کالیفرنیا، تحصیلات خود را آغاز کرد. دکتر مصطفی چمران با دریافت ممتازترین درجه علمی که همراه با تحسین بسیاری از صاحبنظران بود درجه دکترای الکترونیک و فیزیک پلاسما را اخذ کرد.

پس از واقعه 15 خرداد 1342، تصمیم به مبارزه مسلحانه با رژیم گرفت و به همین منظورعازم مصر شد و مدت دو سال دوره آموزشهای چریکی وجنگهای پارتیزانی را گذراند.

دکتر مصطفی چمران سپس عازم لبنان شد و با کمک امام موسی صدر که سمت نمایندگی امام ( ره ) را در لبنان داشت، گروه " حرکت محرومین" را بنا نهاد و جناح نظامی آن را که به جنبش امل موسوم است، پایه گذاری کرد و پس از سازماندهی جنبش " امل " ، حملات بیشماری را بر علیه مواضع صهیونیزم اشغالگر و راستگرایان فالانژ وابسته انجام داد و خواب راحت را از چشمان غاصبان صهیونیستی ربود و توفیق یافت که خدمات ارزنده و بسیاری را به امت اسلام انجام دهد.

با پیروزی انقلاب اسلامی، دکتر چمران پس از 23 سال دوری از وطن به ایران بازگشت ونخستین گروه ازسپاه پاسداران را در سعدآباد تشکیل داده و به آموزش آنان پرداخت.

دکتر چمران پس از بروز غائله پاوه به همراه شهید سرلشگر ولی فلاحی به آن منطقه عزیمت کرد . هلی کوپتر چمران و همراهان در میان حلقه محاصره گروهکهای ضد انقلاب افتاد و زیر آتش شدید آنها وارد پاوه شد و به یاری پاسدارانی شتافت که در حلقه محاصره گیرافتاده بودند ، و در این زمان فرماندهی منطقه از سوی امام (ره ) به وی سپرده شد.

دکتر مصطفی چمران ِ حماسه ساز در عرض 15 روز همه شهرها ، راهها و مواضع استراتژیک منطقه را آزاد و کردستان از این مرحله به سلامتی گذر کرد.

پس از این پیروزی درخشان،دکتر مصطفی چمران از سوی امام رحمة الله به وزارت دفاع منصوب شد و سپس در اردیبهشت 1359، به سمت نمایندگی و ناظر امام در شورای عالی دفاع نصب گردید و در کنار آیت الله خامنه ای نماینده دیگر امام در این شورا، به امور دفاعی و نظامی مملکت پرداخت.

دکتر مصطفی چمران در انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی در سال 1359، به عنوان نماینده مردم تهران انتخاب و در این سنگر مشغول خدمت شد. با شروع جنگ تحمیلی عراق، دکتر چمران در معیت آیت الله خامنه ای با اجازه امام (ره ) عازم جبهه های جنگ شد و درست شب بعد از ورود به خوزستان، اولین حمله چریکی خود را به همراه تعدادی از نیروهای اسلام علیه تانکهای دشمن که تا نزدیکی اهواز رسیده بودند انجام داد و همین عملیات باعث شد تا نیروهای دشمن کیلومترها عقب نشینی کنند.

دکتر مصطفی چمران ستاد جنگهای نامنظم را در اهواز تشکیل داد و واحد مهندسی بسیار فعالی را فراهم کرد که در یک مورد، با نصب پمپهای بسیار قوی ، آب رودخانه کارون را پمپاژ و با ساخت کانالی به طول 20 کیلومتر و عرض 100 متر این آب را به درون این کانال سرازیر کردند و باعث شدند تا تانکهای دشمن برای فرار از زمینهای باتلاقی، کیلومترها عقب نشینی کرده و از فکر تسخیر اهواز خارج شوند و این همه در مدت یک ماه صورت پذیرفت.

از دیگر کارهای اساسی دکتر مصطفی چمران، ایجاد هماهنگی بین نیروهای سپاه و ارتش و نیروهای مردمی بود که دوشادوش همه درعملیات ها دلاورانه می جنگیدند.

دکتر مصطفی چمران در تاریخ 30 خرداد 1360، یک روز قبل از شهادت خود در اهواز و در جلسه شورای عالی دفاع برای آخرین بار شرکت کرد و پس از آنکه خبر شهادت فرمانده نیروها ی دهلاویه، ایرج رستمی را در سحرگاه 31 خرداد دریافت کرد به سرعت فرد دیگری را برای فرماندهی انتخاب وبا خود به دهلاویه برد.

او به سمت سوسنگرد به راه افتاد و در پشت نزدیکترین خاکریز درمقابل نیروهای عراقی قرارگرفت.خمپاره ها چپ و راست در اطراف او به زمین می خوردند ، ناگهان خمپاره ای در نزدیکی او منفجر شد و وی از ناحیه پشت سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به مقام رفیع شهادت نایل آمد.

یادمان دهلاویه-محل شهادت دکتر چمران

روح بلند و آسمانی اش قرین رحمت واسعه ی الهی باد ...

ایت الله میرزا هاشم لاریجانی (که نام او در شناسنامه هاشم اردشیر لاریجانی است)، در سال (1322 هجری قمری) در روستای پردمه لاریجان، در هفتاد کیلومتری شهر آمل، در خانه‏ی ساده مرحوم میرزا محمد، به دنیا آمد. مادرش شب تولد وی، در خواب دیده بود که ستاره‏ای از آسمان فرود آمد و او آن را در آغوش کشیده، در میان پارچه‏ای قرارداده بود. با تولد این ستاره دیدگان همه روشن شد و سیمای کودک نورسیده از آینده‏ای درخشان و چهره‏ای تابناک نوید می‏داد. دوران کودکی را در دامان پاک پدر و مادر باتقوایش پشت سر نهاد.

ایت اللّه آملی (ره) پس از سال‏ها تلاش و کوشش در جهت احیاء و بزرگداشت شعائر دینی و پشت سر نهادن سکته ای ناقص و یک دوره بیماری، در عصر روز جمعه 7 اسفند 1371 شمسی (چهارم رمضان‏المبارک 1413 قمری) در سن 91 سالگی بدرود حیات گفت و جهان علم و تقوا و فضیلت را، در سوگ خویش عزادار ساخت.

1. دعا جزء نظام اسباب و مسببات است، فلاسفه می فرمایند:
   علل و اسباب طبیعی بر دو قسم است: الف: اسباب طبیعی و عادی ب: اسباب غیر عادی و طبیعی.
   امور خارق العاده، استجابت دعا،معجزه و کرامت همه از قسم دوم است. یعنی استجابت دعا دارای علت طبیعی است و علت آن مجموعه ای از شرایط است که یکی از آنها کمال نفس دعا کننده است و نفس دعا کننده تاثیر گذار در اجابت است و می تواند مورد دعا را محقق سازد یا باران را نازل کند یا بلایی را دفع نماید.
   در توضیح این نکته عرض می شود:
   نفس انسانی می تواند به چنان کمالی رسد که عالم ماده برای او مانند بدن یک انسان در برابر روح او باشد و آنگونه که روح در بدن اثر می گذارد روح انسان کامل و دعا کننده در ماده عالم اثر بگذارد. انسانی که قوای عقل نظری و عقل عملی او به کمال رسید می تواند در هیولا و ماده عالم تاثیر گذار شده آسمان صاف را از ابر بپوشاند و باران نازل کند یا مریضی را شفا داده و یا آنکه حیوانات، مطیع و منقاد او گردند. البته این تاثیر دعا باید طبق اراده و مشیت الهی صورت گیرد و مشیت الهی از طریق نفس چنینی انسانی به عالم می رسد، با خواست و مشیت این انسان دعا کننده و انسان به کمال رسیده برف و باران نازل می شود و اگر هلاکت قومی را بخواهد صاعقه و زلزله و اسباب هلاکت آن قوم محقق می شود.
   خداوند که عله العلل است خواست خود را از طریق عقل نخستینی یا صادر اول به عقول مجرده و سپس به نفوس فلکی و فرشتگان رسانده و از آن طریق به این عالم ماده سریان داده و فیض و رحمت یا عذاب را نازل می کند.
   اعراض از دنیا، زهد، زیارت خانه خدا، اعتقادات صحیح داشتن، تفکر و انس با عالم بالا داشتن، پرهیز از ظلم و گناه، صدقه و ... همه اینها موثر در تکمیل نفس بوده و باعث تاثیر گذاری در عالم هستند و این حقیقت استجابت دعا است. (رسائل ابن سینا" ص 348، "الهیات شفاء" فصل 1 مقاله 10 ص 485، "طبیعیات شفاء" ج 1 ص 225، " النجاه" ص 337، "اسفار" ج 3 ص 90)
   
   

این تهلیل از جمله تعقیبات مشترک می باشد که بعد از هر نماز خوانده می شود و در آن به اینکه خدایی جز خدای یکتا نیست و .. شهادت می دهیم:

و مى‏ گویى پیش از آنكه از موضع خود حركت كنى ده مرتبه‏

أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیكَ لَهُ‏

گواهى دهم كه خدایى جز آن خداى یكتا نیست

إِلَهاً وَاحِداً أَحَداً فَرْداً صَمَداً لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لاَ وَلَداً

خدایى است بى‏ شریك و یگانه و فرد و یكتا و غنى از خلق است و هم جفت ندارد و فرزندى براى او نیست.

درمان عصبانیت

سؤال: خیلی زود عصبانی می شوم. برای نجات از عصبانیت چه کار کنم؟
پاسخ: وقتی رادیاتور ماشین جوش می‌آورد، سریع کنار می‌زنید و متوقف می‌شوید. ما هم وقتی عصبانی می‌شویم، باید کنار بزنیم. باید توقف کنیم. روایات می‌گویند: باید سکوت کنیم. حضرت علی(ع) می‌فرماید: خشم و غضب و عصبانیت خود را با «سکوت» درمان کنید. درمان آن سکوت است. بعد انسان باید یک آب سردی به سر و صورتش بزند. اینکار هم در کاهش عصبانیت موثر است. مثل یک دیگ پر از آب جوش روی اجاق است که اگر شما یک لیوان آب سرد روی آن بریزید از جوش می‌افتد. البته این کارکافی نیست. سعی کنید یک جابجایی هم انجام بدهید. وقتی در خانه عصبانی می‌شوید چند ساعتی از خانه بیرون بروید. در محل کار که عصبانی می‌شوید، دو ساعتی مرخصی بگیرید و از محیط کار دور شوید. این جابجایی در آرامش انسان موثر است.
عصبانیت و خشم مثل کیف قاپ است. کیف قاپ می‌آید کیف شما را به هر قیمتی که هست بزند، ولو به آسیب دیدن شما و ضرر شما هم باشد. عصبانیت، کیف قاپ است و می‌آید که سرمایه معنوی شما را به هر قیمتی که هست، بزند. شما همان برخوردی را که با کیف قاپ می‌کنید با عصبانیت هم بکنید. سریع جا خالی می‌دهید و جابجا می‌شوید. در اینجا هم انسان باید جابجا بشود و این هم کافی نیست. باید وقتی از خانه بیرون می‌روید، در فکرت، ماجرا را دنبال نکنید و پرورش ندهید. به نقاط مثبت طرف فکر کنید. اگر خدمتی به تو کرده، به خدمات او فکر کنید. روی نقطه‌های منفی خودت تامل کن. روایات می‌گویند: هرچه به سر خودت می‌آید ریشه‌اش در زیر سر خودت است. دنبال چیز دیگری نگردید. قرآن صریح می‌گوید: هر بدی که به شما می رسد، ریشه‌اش در خودت است. لغزش و خطایی کرده‌ای حالا توسط این آقا چوبش را می‌خورید. خودت را ملامت کن. اگر این چهار مورد را رعایت کنید، خیلی موثر است.[1]

پی نوشت :
1- برنامه سمت خدا، شبكه سوم، حاج آقای رنجبر، تاریخ23/8 /1388