وتــا انتهــــای این دنیـــای پرازتهــــی
هیـــچ کاری به جـــز دوست داشتنت نـــدارم
هیــــچ دلیلی برای تنهــــا گذاشتنت نـــدارم
هیــــچ بهــــانه ای برای از یادبردنت حتی برای لحظــــه ای ندارم...
راه که میـــروی،عقب میمانم؛
نه برای اینکــــه نخواهم با تو همــــقدم باشم،
میخــــواهم پــــا جای پـــایت بگذارم ومواظبت باشم...
میخواهم رد پایت را هیچ خیابانی درآغـــــوش نکشد...
تـــــــــوفقـــــــــط برای منــــــــی...
وقتــــی حس میکنم
جایــــی دراین کره ی خاکــــی تونفس میکشــــی
ومن ازهمـــــان نفسهـــــایت نفس میکشــــم
آرام میـــــشوم!
تــــوبـــــاش!
هـــــوایــــت!بــــویـــــت!
برای زندگــــی کردنم کافـــــیست...
نمــــــیدانـــــم...
تورا به انـــــدازه ی نفســــــم دوست دارم،
یــــا نفســـــــم را به انــــــــدازه ی تـــــــو؟!!
نمیـــــــدانــــــم...
چـــون تورادوست دارم نفس میــــــکشم،
یانفـــــس میــــکشم که تــــورادوست بـدارم؟!!
نمــــــــیدانـــــــم...
زندگــــــی من تکــــرار دوست داشتن تـــوست،
یــــا تکــــرار دوست داشتن تـــــو، زندگـــــی من؟!!
تنهــــــــا میـــــدانم:کـــه دوست داشتنت...
لحظـــــــه،
لحظـــــــه،
لحظــــــه ی
زندگیـــــم رامی ســــــازد...
وعشـــــقت...
ذره،
ذره،
ذره ی