عالم همه خاک کربلا بایدمان

پیوسته به لب خدا خدا بایدمان

تا پاک شود زمین ز ابنای یزید

همواره حسین مقتدا بایدمان

آنان پیشاپیش امام حرکت کردند. امام در حالی که پاچه های شلوارش را تا ساق بالا زده بود و آستین ها را هم بالا زده بود به راه افتاد اندکی که راه رفت آنگاه رو به آسمان کرد و تکبیر گفت و صدای تکبیر اطرافیان نیز او را همراهی کرد. فرماندهان سپاه و سران قبایل نیز که انتظار دیدن چنین صحنه ای را نداشتند از اسبهای خود پیاده شدند و به شهادت تاریخ بند چکمه های خود را بریدند تا هر چه زودتر پیاده شوند و با پای برهنه پشت سر امام حرکت کنند و تکبیر بگویند.
حالا دیگر شهر مرو یکپارچه شور و غوغا بود و فریاد الله اکبر دیوارها را به لرزه انداخته بود.
فضل بن سهل این خبر را به مامون رساند و او را از شورش مردم بیم داد و پیشنهاد داد تا فرد دیگری را به جای امام نماز بخواند.
مامون پذیرفت و به امام پیغام داد تا بازگردد تا امام جماعت همیشگی این امر را انجام دهد.
تاریخ می نویسد: با بازگشت امام مردم پراکنده شدند و نماز منظمی خوانده نشد.

روابط عمومی جشنواره امام رضا(ع)
منبع : فارس

نماز عید فطر سنت به جا مانده از رسول اکرم(ص) بود که در دوران خلفای عباسی با شیوه ای متفاوت اقامه می شد تا جایی که در زمان خلفای عباسی با لباسهای مطلا همراه با خدم و حشم خود به مصلا میرفت و نماز می خواند و با گبر و غرور باز می گشت.
اما در سال 201 هجری و با پذیرش ولایتعهدی از سوی امام رضا(ع) نماز عید فطر رنگ و بوی دیگری گرفت و حضرت با خضوع و خشوع با پای برهنه برای رفتن به مصلای شهر اقدام کردند.
شیخ مفید در الارشاد می نویسد: <<این شیوه ای بود که امام رضا(ع) از نیاکان خود یعنی رسول الله(ص) و امیرالمومنین(ع) آموخته بود با این شرط که مانند آنها نماز گذارد به خواسته مامون پاسخ مثبت داد.
مامون نیز به فرماندهان ، نگهبانان و مردم دستور داده بود صبح زود برای نماز به در خانه امام بروند.
ریان بن صلت در این باره می گوید:<<مردم در راهروها و پشت بامها نشسته بودندو زنان و کودکان نیز جمع شده بودند. فرماندهان و لشکریان همگی سوار بر مرکب های خود در خانه امام منتظر بودند تا ایتکه آفتاب طلوع کرد . آنگاه ابوالحسن(ع) غسل کرد و جامه ای پوشید و عمامه ای سفید رنگ و پنبه ای بر سر بست که یک سر آن را روی سینه انداخته بود و سر دیگر آن را میان دو کتف انداخته بودو کمی هم عطر زده بود.
سپس عصایی در دست گرفت و به همراهان خود فرمودشما هم کاری را انجام دهید که من انجام می دهم...
ادامه دارد...
روابط عمومی جشنواره امام رضا(ع)
منبع : فارس
 

کم کم غروب ماه خدا دیده می شود

صد حیف از این بساط که برچیده می شود

در این بهار رحمت و غفران و مغفرت

خوشبخت آنکسی است که بخشیده می شود

عید سعید فطر مبارک

حضرت امیرالمؤمنین (ع) :

اى مردم! به خدا سوگند من هرگز شما را به هیچ طاعتى فرا نمی ‏خوانم مگر آن كه خود بر شما. در عمل به آن. پیشى مى‏جویم و از هیچ گناهى بازتان نمی ‏دارم و نهى نمى‏كنم. مگر آن كه پیش از شما، خود را از عمل به آن باز می‏دارم.

نهج البلاغه، خطبه173

اصل ماجرای تولد حضرت علی(ع) در خانه کعبه، بدین صورت است که فاطمه بنت اسد(س) هنگامی که وضع حملشان نزدیک می‌شود، به خانه خدا پناه می برد. سپس به صورت شگفت انگیزی دیوار کعبه شکاف برداشته شده و ایشان وارد خانه خدا می شوند و سه روز در آنجا می مانند و از میوه های بهشتی تناول می کنند. ایشان خود می‌فرمایند که هنگام خروج به امر هاتفی، نام این مولود عزیز را علی(ع) می گذارد.

روایاتی که این ماجرا را گزارش می‌کنند، در حقیقت فضیلت امام علی(ع) را نقل می کنند. شاهد بر تمامی این وقایع نیز افرادی همچون عباس بن عبدالمطلب هستند که قابل اعتماد هستند. آنچه سبب می شود مخالفت جدی وهابیت با این گزارش تاریخی که در چندین مورد توسط شیعه و اهل سنت روایت شده را در پی داشته باشد، این است که فضیلت بسیار بزرگی برای علی(ع) در این ماجرا اثبات می شود و آنها با این فضیلت دشمنی دارند.

منابع فراوانی از شیعه و سنی همچون حاکم نیشابوری در المستدرک، سبط ابن جوزی در تذکره الخواص، مسعودی در مروج الذهب و ... نقل کرده اند و همه آن ها هم ادعای متواتر بودن روایت را دارند.
مثلا حاکم نیشابوری می گوید: «روایات متواتری گزارش داده است که فاطمه بنت اسد، علی بن ابی طالب "کرم الله وجهه" را در خانه کعبه به دنیا آورد.»
وهابیت بشدت به این روایات حمله می کند. این‌ها روایاتی هستند که همه اهل سنت آن را قبول دارند.

ولادت خاص امیر المومنین(ع) با هیچ شخصیت تاریخی قابل مقایسه نیست. چرا که مثلا حضرت مریم(س) در بیت المقدس بود اما هنگام وضع حمل، با وحی خداوند از خانه خدا بیرون آمد و فرزند خود را در جای دیگری به وجود آورد  «سرانجام (مریم) به او باردار شد؛ و او را به نقطه دور دستی برد (و خلوت گزید)﴿مریم: ٢٢﴾»  اما فضیلت امام علی(ع) آن چنان بود که مادر ایشان به داخل خانه کعبه رفته و فرزند خود را به دنیا آورد.
بر همین نکته،‌ وهابیت اشکال می کند که مگر مقام امام بالاتر از پیامبر است؟ در جواب می گوییم بله و آنها را توصیه می کنیم که نسبت به مقام امامت حضرت ابراهیم(ع) مطالعات اندک خود را در آیات قرآن توسعه دهند. و«إِ(به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود و او به خوبی از عهده این آزمایش ها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند﴿البقرة: ١٢٤﴾»
  بر اساس این آیه شریفه حضرت ابراهیم(ع) به عنوان یک پیامبر الهی بعد از آزمایش‌های مختلفی بعد از مقام نبوت، تازه شایستگی دریافت مقام امامت را پیدا می‌کند.

وهابیت از شبهه افکنی در این خصوص دریغ نمی ورزد. این فرقه باطل زائد بر بدنه اسلام، مطرح می کند که اگر این ماجرا (ولادت حضرت علی(ع) در خانه کعبه) واقعی بود، باید در ادبیان کهن عرب در همان زمان نقل می شد.
اما پاسخ این است که بسیاری از وقایع مسلم تاریخی وجود دارد که در ادبیات زمان خود منعکس نشده بلکه بعدها شاعران آن را مطرح کرده اند. در مورد تولد امام علی(ع) نیز همین گونه است. در آن موقع چه اندازه ایشان برای مردم شناخته شده بود تا نام او را در اشعار بیاورند؟! علاوه بر این، ماجرای متواتر و مسلم غدیر با آن عظمت چرا در همان زمان در ادبیات عموم مسلمانان برجسته نشد ضمن اینکه در اشعاری در ادبیات سنتی و گذشته عرب در آن زمان مواردی از اشارات به این ماجرا وجود دارد.

شبهه دیگری که وهابیت مطرح می کند این است چرا خدا علی(ع) را انتخاب کرد که در خانه کعبه به دنیا آید و چرا برای پیامبر اسلام(ص) این اتفاق نیفتاد؟
این گونه سوالات ناشی از خصومت و کینه ای است که نسبت به حضرت علی(ع) دارند. باید از وهابیت پرسید چرا شما این حساسیت خود را نسبت به سایر جریانات تاریخی مطرح نمی کنید؟ مثلا چرا این گونه سوالات خود را مطرح نمی کنید که چرا پیامبر(ص) تولدی عادی از پدر و مادر داشت، اما حضرت عیسی(ع) بدون پدر و با تولدی غیر عادی به دنیا آمد یا مصادیق بسیار دیگری از این دست که در تاریخ وجود دارد؟

باید دانست که امیرالمومنین علی(ع) و ماجرای شگفت انگیز ولادت ایشان، خاری در چشمان وهابیت است. به همین دلیل سعی می کنند چون خفاشی که از نور می گریزد، هر گونه فضیلتی را از آن امام عزیز(ع) انکار کنند.
موضوع دیگری که وجود دارد آن است که برخی از افراد می گویند تا قرن چهارم هجری هیچ منبع و روایتی برای اثبات ولادت حضرت علی(ع) در خانه کعبه نبوده است.
پاسخ این است که شما سایر گزاره های تاریخی را چگونه اثبات می کنید؟ مساله ای که وجود دارد این است که تدوین حدیث اساسا از همان قرن چهارم شروع شد به دلایلی که تاریخ به وضوح توضیح می دهد همچون منع نگارش حدیث توسط خلیفه دوم و ... . اما نقل روایات در سده های نخستین صدر اسلام سینه به سینه اتفاق می افتاد، نه صرفا به صورت مکتوب. زنجیره سند روایات به همین دلیل شکل گرفته و همگی موجود است و علم رجال برای بررسی همین موضوع است. بر اساس علم رجال، تمام افرادی که روایات را گزارش کرده اند، مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند؛ لذا این استدلال که حتما باید همزمان با دوره پیامبر(ص) این روایت را در کتب تاریخی شاهد باشیم، استدلال گزافی است. اینها در طول تاریخ نقل و گزارش می شد و مردم به آنها استناد می کردند. روایات انواع مختلفی دارد از جمله متواتر، صحیح، ضعیف مرسل و ... که روایات ولادت امام علی(ع) هم نزد شیعه و هم اهل تسنن متواتر هستند.

حجت الاسلام سید محمدرضا طباطبایی، پژوهشگر ادیان و نویسنده کتاب "غمخانه فاطمه زهرا (س)

منبع : شبستان