سلام...واقعا دلم نیومد اینو پستو نذارم..

فاطمه اومد کرمانشاه...و یه روز قشنگو باهم تجربه کردیم...

اول اینکه چجوری همو دیدیم...

خانوم پی ام داده که تو راهم و از این حرفا...

منم داشتم جوابشو میدادم که یهو یکی پرید جلوم..

خخخخخخخخخخ

خلاصه اینکه با تمااااام وجودم جیغ کشیدم...

داشتم سکته میکردم...ی

هو دیدم فاطمه جلومه....

دیگه بقیشو خودتون تصور کنین دو تا دوست که بعد مدت ها همو ببینن...

همینقدر که یه لحظه به خودمون اومدیم دیدیم مردم انگار که دارن به دوتا دیوونه نگاه میکنن زل زدن بهمون...وااااااای خدایا

خیلی وقته دارم سعی میکنم خل وچل بازیامو کنار بذارم و خانوم وار زندگی کنم...

ولی خب تا فاطمه رو میبینم همه چی یادم میره...

اونروز تو دانشگاه که بماند...

هنوزم از اون تیکه که دوویدیم سمت هم رد میشم سرمو میندازم پایین که کسی نشنسه منو...

 خب دوست خوب اونیه که راحت بشه باهاش خل و چل بازی کرد....

خلاصه بعد از شش ماه باهم رفتیم نوبهار...

ذرت مکزیکی خوردیم بعدم تو بازار چرخیدیم..

رفتیم کافه...

هرچند حال دوتامون بد بود ولی هیچی نفهمیدیم...

منکه ناخون پام شکسته بود درحالت عادی با کلی نازو نوز راه میرم چقدر با فاطمه پیاده روی کردم...

واقعا خوش گذشت...

اگه بشه شاید برم خونشون این چند روزی که تو شهرمونه...

اخر حرفام اینکه داشتن دوستای خوب نعمت بزرگیه...