عـاشق ِ
رنگ ِ قرمــز بـود
از آن
قرمــزهای ِ جیـغ و تُنـد وُ آتشیـن !
از آن
قرمـــزهایی که
وقتـی تـوی
ِ تَنَـم و روی ِ لب هایم می نشسـت ,
گـل از
گلَـش می شِکُفــت
و برقـی
از گوشــه ی ِ چشمــانش
روی ِ لب
هایش می ریخـت ؛
و با ذوقـی
که تـوی ِ صــدای ِ بَـم و خَـش دارَش مــوج می زد
فریـــآد
می زد :
چه زیبـآ
شـده اید خــآاانوم !
چقـدر
قرمــز به شما می آیـد خــآاانوم !
و چنـان
خــآنوم گفتَنَـش را می کشیـد
که از خجـالت
رنگ ِ گونـه هایم سُـرخ می شـد ....
مـن امـا
عـاشق ِ آبــی بودم !
تیـره و
روشـن بودَنَـش فرقــی نمی کـرد
مـن عـاشق
ِ آرامشـش بـودم!
وقتـی آبــی
می پـوشیدم یا ناخُـن هایم را آبـی می کـردم
اَبـروهایش
دَرهَـم می رفـت
و چهـره
اش یک جـور ِعجیبـی می شـد
و وقتـی
می پرسیـدم زیبـآ شـده ام یا نه ؟!
با تُـن
ِ صــدای ِ آرامـی می گفـت :
شما هر
چه بپـوشید بِهِتـان می آیـد خــآنوم ؛
امـا مـن
که می دانستـم تَـه ِ دل ِ دیــوانه اش چیسـت!
صورتـم
را به گونـه اش نزدیک می کـردم و می بــوسیدَمَش ؛
و با
لبخنـدی در آغــوش می کشیـدَمَش و آرام در گوشـش می گفتـم :
تَصَــدُق
ِ مهربـآنی ِ تان آغــآآآ !
او هم
مُحکــم تَر از همیشـه در آغـوشم می فِشُــرد ...
سفیـد امـا
, رنگ ِ مـورد ِ علاقــه ی ِ هر دویِمــان بود؛
حتـی اگر
با آبــی تلفیــق می شـد ...
امـروز
وقتـی داشتم آمـاده می شـدم
و کُمُـد
ِ لبـاس و میـز ِ آرایشـم را کَــف ِ زمیـن ریختـه بـودم ,
چیـز ِعجیبـی
ذهنـم را مشغـول کـرد !
اینکـه
بیشتـر از رنگ ِ آبــی ,
رنگ ِ
قرمــز بود که تـوی ِ وسـایلم دیــده می شـد ؛
و بیشتـر
از هر رنگـی ,
رُژ ِ لب
ِ قرمــز بـود که به لب هایم ,
و لاک ِ
قرمــز بود که به ناخُـن هایم می آمــد !
تـوی ِ
آیینـه خیره شـده بودم ,
که با صـدای
ِ دختـرم رنگ ِ آبـی خیلـی به تـو می آیـد ,
اما رنگ
ِ قرمـز جَـذاب تَرت می کنـد به خـودم آمـدم ؛
بَرگشتَـــم
...
مــادر
بود که دَم ِ دَر منتظـرم ایستـاده بود !
آبــی پــوشیدم
...
آبــی با
تلفیقـی از سفیــد
باید قــدم
های زیـادی می زدم ,
در خیـابان
ها و کوچـه هایی که تـو در آن نیستـی !
جَــذابیَت
با رنگ ِ قرمـز وقتـی تـــو نباشـی ,
به چه
دردی می خـــورَد تَصَــدُقَـت ... ؟!!!
طبقه بندی:
نوشته های رویایی،