همیشه آدم از چیزی که بترسه به سرش میاد 

  پسری با پدرش در رختخواب
    درد ودل می کرد با چشمی پر آب

    گفت :بابا حالم اصلا ً خوب نیست
    زندگی از بهر من مطلوب نیست

     گو چه خاکی را بریزم توی سر
    روی دستت باد کردم ای پدر

     سن من از 26 افزون شده
    دل میان سینه غرق خون شده

    هیچکس لیلای این مجنون نشد
    همسری از بهر من مفتون نشد

    غم میان سینه شد انباشته
    بوی ترشی خانه را برداشته

    پدرش چون حرف هایش را شنفت
    خنده بر لب آمدش آهسته گفت

    پسرم بخت تو هم وا می شود
    غنچه ی عشقت شکوفا می شود

    غصه ها را از وجودت دور کن
    این همه دختر یکی را تور کن

    گفت آن دم :پدر محبوب من
    ای رفیق مهربان و خوب من

    گفته ام با دوستانم بارها
    من بدم می آید از این کارها

    در خیابان یا میان کوچه ها
    سر به زیر و چشم پاکم هر کجا

    کی نگاهی می کنم بر دختران
    مغز خر خوردم مگر چون دیگران؟

    غیر از آن روزی که گشتم همسفر
    با شهین و مهرخ و ایضاً سحر

    با سه تا شان رفته بودیم سینما
    بگذریم از ما بقیه ماجرا

    یک سری ، بر گل پری عاشق شدم
    او خرم کرد، وانگهی فارغ شدم

    یک دو ماهی یار من بود و پرید
    قلب من از عشق او خیری ندید

    آزیتای حاج قلی اصغر شله
    یک زمانی عاشقش گشتم بله

    بعد اوهم یار من آن یاس بود
    دختری زیبا و پر احساس بود

    بعد از این احساسی پر ادعا
    شد رفیق من کمی هم المیرا

    بعد او هم عاشق مینا شدم
    بعد مینا عاشق تینا شدم

    بعد تینا عاشق سارا شدم
    بعد سارا عاشق لعیا شدم

    پدرش آمد میان حرف او
    گفت ساکت شو دیگر فتنه جو

    گرچه من هم در زمان بی زنی
    روز و شب بودم به فکر یک زنی

    لیک جز آنکه بداری مادری
    دل نمی دادم به هر جور دختری

    خاک عالم بر سرت، خیلی بدی
    واقعا ً که پوز بابا را زدی

 

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت

کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب

چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است

به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم

که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم

جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند

جوانان سعادتمند پند پیر دانا را

حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو

که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ

که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

 

سلام به دوستای گلم بچه ها من به نوبه ی خودم ماه محرم  رو به همه

yeki bod on yeki ham faghat to gheseha bod

dokhtari bod ke hame arezohash         bar bad rafte bod

tanha o khaste o gharib to koche ha ghadam mizad

seda omad

chera tanha koja miri?!        javab shenid:        baki basham koja beram

seda oma

man bahatam toye tamome zendegi

hata age ye roz didi sedam nabod

man hastam hamishe dar kenaretam

dokhtarake gheseye ma ye kami arom shode bod

haroz be khatere shenidane seda                 miraft toye on koche ha ghadam mizad

ama ye roz dige sedai nayomad

ke dokhtarak ba on seda arom beshe

hala bayad akhare ghese ye jore dige tamom beshe

va onam injori ke

yeki hast vali dige on yeki nist

 

bache ha matn az khodame hatman nazar bedid

گلی گم کرده ام میجویم او را                      به هر گل میرسم میبویم او را

به امیدی که باشد او گل من                       کند سر سبز این پژمرده گلشن

گل من نی بود این و نه ان است                   گل من مهدی صاحب زمان است

دلم اندر هوایش میزند پر                             شرر افکنده بر جانم چو اذر

خوش ان روزی که بینم روی او را                  رخ مه طلعت دلجوی او را

خوش ان روزی که باشم یاور او                     به مانند گدایان در بر او

خوش ان روزی که من پروانه باشم               فدای ان گل یکدانه باشم

خوش ان روزی که من بر عهد دیرین              نثار او کنم این جان شیرین

الا ای گل کجایی جان فدایت                        چه باشد گر که گردم خاک پایت

الا محبوب من تا کی جدایی                         به قربانت شوم بر گو کجایی

ز درد انتظارت جان به لب شد                       تن افسرده ام در تاب و تب شد

بسی مردند و رفتند از فراقت                      ندیدند در جهان ان روی ماهت

ندارم ارزویی جز وصالت                              نباشد در دل من جز خیالت

چه باشد ارزویم را براری                             مرا اندر حریم خود در اری

کجایی ای تمام ارزویم بیا ای منتهای جستجویم
  
شب و روزم به یادت میشود طی سپر شد عمر من پس میرس کی

بی عمر را حاصل نباشد بهشتم بی رخت کامل نباشد

 بهشت من تویی ای دلبر من چه خوش باشد بیایی در بر من

زهجران و فراقت بی قرارم به دل داغ غم هجر تو دارم 

کنارم هستی و دورم ز یادت تو با مایی و مهجورم ز یادت

ز تو لطف است و از ما بی حیایی ز تو وصل است و از ما هر دم جدایی

 بترسم این جدایی دور گردد مرا این ارزو در گور گردد

تو را نادیده بنده هر دو چشمان بدون دیدن رویت دهم جان 

به ماه روی تو دل بسته دیده که چشمی چون تو مهتابی ندیده

طواف روی تو بنموده خورشید که بخشی پرتویی ای نور جاوید

بیا ای چشمه ی نور جهان تاب که گردد مات تو خورشید و مهتاب

نظر کن گوشه چشمی حال ما را بیا ای یوسف زیبای زهرا

 بیا ای دلربای فاطمیون که از هجر تو عالم گشته مجنون

جنون هجر تو بر جان اثر کرد جهان را یکسره بی برگ و بر کرد

غم عشقت به دلها چون کمند است دو ذست عالمی سویت بلند است

زمین و اسمان ها در دعایت کند هر ذره ای از جان صدایت

چو سازد بلبلی با نغمه اواز ندایت میکند هر غنچه ی ناز

به روح و جان هستی همچو جانی تو تنها یاور غم دیدگانی

 تو با مهرت به کنج دل نشستی یگانه صاحب دلها تو هستی

بیا ای یوسف محبوب هر دل که از بویت صفا اید به محفل

 دو چشم خسته عالم چو یعقوب تو را دارد طلب ای یار محبوب

که شاید بوی پیراهن بیاید دو چشم تار ما روشن نماید

 پیامت با صبا گفتم سحر گاه نشستم با امیدت بر سر راه

نظر کن بر من در راه مانده گدایی که تو را هر لحظه خوانده

 صدای جان هر دل خسته ای تو ندای هر دل بشکسته ای تو

تو  را دارد نوا لبها به مجلس بیا مهدی زهرا جان نرگس

 بیا ای یوسف محبوب هر دل که از بویت صفا اید به محفل

منتظرم منتظرم تا فصل هم عهدی بیاد        با ذولفقار حیدری صاحبمون مهدی بیاد

ای با وفا ارباب من مهربون مهربونا                 پشت و پناه بی کسا پهلوون پهلوونا

تا که با نامت اقا جون رفیق و اشنا شدم         از همه جا از همه کس بریدم و جدا شدم

زمزمه ی نام شما افضل اعمال منه          خیال چشمه خوشگلت همیشه دنبال منه

رشته ی جونمو اقام به خیمه ی تو بسته ام  گر چه هزاران مرتبه قلب تو رو شکسته ام

خوب میدونم بدم ولی قلبمو با صفا بکن      وقتی نماز شب میخونی مولا منو دعا بکن

تا که به جون نفس دارم عاشق چشمات میمونم    برای زود اومدنت دعای ندبه میخونم

مسجد جمکران تو کعبه و ایین منه          خال سیاه هاشمیت قبله گه دین منه

یا بن الزهرا بیا بیا بیا بیا ..................

فلک دادو فلک دادو فلک داد          فلک از کودکی درس غمم داد

درختی سبز بودم توی بیشه           تراشیدن مرا با ضرب تیشه

تراشیدن مرا قلیون بسازن             که دائم بر سرم اتش بسوزه

از ان بخت بدم که مادرم مرد           مرا بر داییه دادن داییه هم مرد

مرا با شیر گاو الوده کردند              از ان بخت بدم گوساله اش مرد

کبوتر بچه ای بازار خریدم                به روی سینه ی خود پروریدم

ندانستم کبوتر بی وفا بود             که پیش از من کند رو بر سر کوی

حکایت من حکایت کسی بود که عاشق دریا بود
اما قایق نداشت
دلباخته سفر بود اما همسفر نداشت
حکایت کسی بود که زجر کشید اما زجه نزد
زخم داشت اما ننالید
گریه کرد اما اشک نریخت
حکایت من حکایت کسی بود
که پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا
صدای همه را بشنود ..............

عشق بازی کار فرهاد است و بس
دل به شیرین داد و دیگر هیچکس
مهر امروزی فریبی بیش نیست
مانده ام حیران
که اصل عشق چیست ؟

1- داشتن یه بسته همیشه بهتر از یکیه

2-فراموش نکن پایان هر ادامسی سطل اشغاله ,پس برای هیچ

ادامسی قیمت زیادی نپرداز

3-ادامس نیمه خورده ی کسی رو نخور

4-جویدن بیش از حد ادامس جز بی مزه شدن حاصلی نداره

5-همیشه مدل ها و طمع های بهتر از اونی که داری وجود داره
 
6-حسرت ادامسی رو که دور انداختی رو نخور

7-ازدواج با دوست دخترت یا بالعكس(دوست پسرت) مثل قورت دادن

ادامسه هیچ ادم عاقلی ادامسش و قورت نمیده

در مسلک ما سوخته دلان نیرنگ حرام است
این بخت گهی تلخ و گهی نیز به کام است
گر چه ما اهل شب و مسجد و تسبیح نباشیم
در مذهب ما اهل رفاقت به تمام است

ای زمانه من از این گردش تو سیر شدم
بس که ازرده شدم خسته و دلگیر شدم
ای مرگ چرا در اغوش نمیگیری مرا
به خیالت که جوانم به خدا پیر شدم

دلم اندازه حجم قفس تنگ است 

دلم را هیچکس باور نداشت
هیچ کس کاری به کار من نداشت
بنویسید بعد مرگم روی سنگ
با خطوطی نرم و زیبا و قشنگ
او که خوابیده در این گور
 بودنش را هیچکس باور نداشت

یک نفر امد صدایم کرد و رفت
با صدایش اشناییم کرد و رفت
نوبت تلخ رفاقت که رسید
ناگهان تنها رهاییم کردو رفت

خسته ام از انچه نامش زندگیست
پس قشنگی های دنیا مال کیست
باختم در عشق اما باختن تقدیر نیست
ساختم با درد تنهایی مگر تقدیر چیست ؟