دلشوره میگیرم هر وقت بارونه

با گریه می خوابم هر جا زمست ونه

تا حال موهاشو از باد می پرسم

حس می کنم بادم دیوونه ی اونه

موهاش دریا بود دنیامو زیبا کرد

فهمید دیوونم موهاشو کوتاه کرد

از بس شکستم داد

شکل شکستن بود

آغوش اون تنها

سرمایه ی من بود

اومد ولی ای کاش

ساکش رو وا می کرد

از وقتی که اومد در گیر رفتن بود

گریه کنم یا نکنم آخر ماجرا رسید

گریه کنم یا نکنم قصه به انتها رسید

تو می روی و آینه پر می شود از بی کسی

از من سفر می کنی و به مرگ قصه می رسی

ببین که آب می شود قطره به قطره قلب من

من منو و قصه ی ماست فاجعه ی جدا شدن

تو جامه دان پر می کنی من خالی از جان می شوم

یک لحظه در چشمم ببین ، ببین چه ویران می شوم

بعد از تو با من چه کنم ، با من بی پناه من

کجای شب پنهان شوم ، کجای این عاشق شکن

تو می روی و جان من گور ترنم می شود

خورشیدکی که داشتم در شب من گم می شود

چیزی نگو به آینه با رازقی حرفی نزن

برای بار آخری تنها نگاهی کن به من

باز، ای الهه ناز

با دل من بساز

کین غم جانگداز

برود ز برم

گر، دل من نیاسود

از گناه تو بود

بیا تا ز سر گنهت گذرم

---

باز، می کنم دست یاری

به سویت دراز

بیا تا غم خود را

با راز و نیاز

ز خاطر ببرم

گر، نکند تیر خشمت

دلم را هدف

به خدا همچون مرغ

پر شور و شعف

به سویت بپرم

---

{ آنکه او به غمت دل بندد

چون من کیست؟

ناز تو، بیش از این

بهر چیست؟ } ( 2 )

تو الهه نازی

در بزمم بنشین

من تو را وفادارم

بیا که جز این

نباشد هنرم

اینهمه بی وفایی

ندارد ثمر

به خدا اگر از من نگیری خبر

یه دل میگه نشم عاشق کس
یه دل میگه میمیرم بی نفس
یه دل میگه برمو و یه دلم میگه خو کن به قفس
یه دل میگه پر رنگ و ریاست
یه دل میگه اینا رویای ماست
یه دل میگه بگمو و یه دلم میگه فردا به ماس
یه دل میگه پر از عشقم هنوز
یه دل میگه که بساز و بسوز
سرکن بی فروغ
خو کن به دروغ
این عمر دو روز

یک بوم دو هوا
خسته ام به خدا
نمیخوام و میخوام بشم از تو جدا
رویایی عزیز تردید و گریز
بی عشق نمیتونم به خدا

سلطان قلبم بی تو سرابم
آلوده ی فکر ناجور و تردید
برگرد و از من عشقی بنا کن
کانون روحم به عشق تو لرزید