|
درباره وبلاگ موضوعات
آرشیو وبلاگ پیوندهای روزانه نویسندگان آمار وبلاگ
دیتا برق برق انقلابی ترین رشته پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
هارد دیسک HDD، که پیش از این به عنوان دیسک گردان ثابت شناخته می شد) یک حافظه دائمی است که بطور دیجیتالی رمزنگاری شده و اطلاعات را روی سطح مغناطیسی دیسک های خود ذخیره می کند. هارد دیسک ها در ابتدا برای استفاده در کنار کامپیوتر تولید شدند و بعد ها از آن ها در داخل کامپیوتر استفاده شد. با گذشت زمان کاربرد های هارددیسک از حیطه کامپیوتر فراتر رفت .بطوریکه در تجهیزات ضبط تصویر ،پخش صدا ، همچنین در سیستم ها و دوربین های دیجیتال مورد استفاده قرار گرفت . در سال ۲۰۰۵ اولین تلفن های همراه ِ دارای هارد دیسک توسط شرکت های نوکیا و سامسونگ ارائه شد. ایجاد نیاز به حافظه های بزرگ ، قبال اعتماد و مستقل ، منجر به تولید ساختارهایی همچون RAID ،سخت افزار هایی همچون NASحافظه های متصل به شبکه) و سیستم هایی همچون SAN شبکه های ذخیره اطلاعات) شد تا بتوان بطور موثر به حجم بالایی از اطلاعات دسترسی پیدا کرد. دیسکهای دایم H.D.D با گذشت زمان، ظرفیت هارد دیسک ها رشد نمایی داشته است. در کامپوتر های شخصی ابتدایی یک درایو با ظرفیت ۲۰ مگابایت بزرگ به نظر می رسید. در نیمه دوم دهه ۹۰ ،هارد درایو هایی با ظرفیت یک گیگابایت و حتی بزرگتر به بازار آمد. از سال ۲۰۰۶ کوچکترین هارد دیسکی که برای کامپیوتر های خانگی تولید می شود ظرفیتی برابر ۴۰ گیگابایت دارد. اکنون بیشترین ظرفیت در درایو های داخلی ۰/۷۵ ترابایت(۷۵۰ گیگابایت) و در درایو های خارجی با استفاده ازچند درایو داخلی از یک ترابایت نیز فراتر میرود. این درایو های داخلی ظرفیت ذخیره سازی خود را با استفاده از شیوه ضبط ستونی افزایش داده اند. آشنایی با تکنولوژی هارد دیسک Hard Disk Drive هارد درایو ها با تحت میدان قرار دادنِ یکسری مواد مغناطیسی اطلاعات را درخود ضبط می کنند. و با تشخیص مغناطیس شدگی آن ماده اطلاعات را از روی آن می خوانند. طرح کلی یک هارد دیسک تشکیل شده از یک مخروط که یک یا چند صفحه مسطح و گرد را نگه می دارد ،اطلاعات بر روی این صفحات ذخیره می شوند. این صفحه ها از یک ماده غیر مغناطیسی( اغلب شیشه یا آلومینیوم) ساخته می شوند و با یک لایه نازک از مواد مغناطیسی روکش می شوند. در درایو های قدیمی از تری اکسید آهن به عنوان ماده مغناطیسی استفاده می شد اما امروزه از آلیاژهای کبالت پایه استفاده می کنند. صفحات با سرعت های بالا به گردش در می آیند.اطلاعات در حین چرخش صفحات بر ری آنها نوشته می شوند.این کار توسط مکانیزمی با نامِ: هد خواندن/ نوشتن انجام می شود. این هد با فاصله بسیار کم بالای سطح مغناطیسی حرکت می کند. از این وسیله برای تشخیص و تغییر در وضعیت مغناطیس شدگیِ ماده زیر آن استفاده می شود. به ازای هر صفحه مغناطیسی بر روی مخروط ، یک هد وجود دارد که همه آنها بر روی یک بازوی مشترک سوار شده اند. همینطور که صفحات دوران می کنند یک بازوی محرک، هد ها را (به آرامی و با حرکت شعاعی ) روی یک مسیر قوس دار، بر روی صفحات به حرکت در می آورد.با اینکار به هر هد اجازه داده می شود که تقریبا به تمام سطح صفحهء در حال دوران دسترسی پیدا کندد. سطح مغناطیسی هر صفحه به تعداد زیادی محدوده های کوچک مغناطیسی تقسیم می شود. (اندازه این محدوده ها در حد میکرون می باشد). هر کدام از این محدوده ها برای رمزنگاری یک واحد باینری اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرند.در هارد درایو های امروزی ، هر یک از این محدوده های مغناطیسی از چند صد دانه مغناطیسی تشکیل شده اند. هر محدده مغناطیسی ، یک دوقطبی مغناطیسی را تشکیل می دهد که این دو قطبی ها یک حوزه مغناطیسی متمرکز را در نزدیکی خود ایجاد می کنند. یک هد نوشتن، با ایجاد میدان مغناطیسی قوی در نزدیکی محدوده های مغناطیسی ، آن را تحت اثر خود قرار داده مغناطیس می کند. در هارد دیسک های اولیه برای خواندن اطلاعات از همان القاء کننده ای استفاده می شد که موقع نوشتن مورد استفاده قرار گرفته بود. اما با تکنولوژی جدید هد مخصوص نوشتن و هد مخصوص خواندن از هم جدا شده اند ، با این وجود هر دوی آنها روی یک بازوی محرک قرار دارند. اغلب هارد درایو ها دارای یک پوشش محکم و کیپ هستند که از محتویات درایو در برابر جمع شدگی ،گرد و غبار و دیگر عوامل آلودگی محافظت می کند. هد خواندن / نوشتنِ هارد درایو بالای صفحات مغناطیسی و بر روی یک بالشتک هوا که ضخامتی در حد چند نانومتر دارد حرکت می کند. بنابراین سطوح صفحات و محتویات داخلی درایو باید پاک نگه داشته شوند تا با توجه به فاصله نانومتری بین صفحات و هد ،از صدمات ناشی از اثر انگشت ، غبار، مو، ذرات دود و غیره جلوگیری شود. استفاده از صفحات صلب همچنین کیپ و عایق کردن هارد دیسک ، تولرانس بهتری را نسبت به فلاپی دیسک فراهم میکند.بنابراین هارد دیسک ها در مقایسه با فلاپی دیسک ها مقدار بیشتری اطلاعات را می توانند در خود ذخیره کنند. همچنین قابلیت دسترسی و انتقال اطلاعات در هارد دیسک ها سریع تر می باشد. در سال ۲۰۰۶ یک هارد دیسک باید بتواند بین ۸۰ تا ۷۵۰ مگابایت اطلاعات را در خود جای دهد، با سرعتی بین ۷۲۰۰ تا ۱۰۰۰۰ درو در دقیقه بچرخد و سرعت انتقال ترتیبی اطلاعات در آن باید بیشتر از ۵۰ مگابایت در هر ثانیه باشد. سریع ترین هارد درایوهای مربوط به سرور ها و ایستگاه های کاری با سرعتی معادل ۱۵۰۰۰ دور در دقیقه می چرخند و سرعت انتقال ترتیبی اطلاعات در آنها بالغ بر ۸۰مگابایت در هر ثانیه می باشد. هارد دیسک ها ی مربوط به نوت بوک ها که از نظر فیزیکی کوچکتر از نمونه های خانگی هستند، معمولا دارای سرعت و ظرفیت پایین تری میباشند. اغلب این هارد دیسک ها با سرعتی در حدود ۴۲۰۰ دور در دقیقه می چرخند. البته لازم به ذکر است که جدید ترین انواع این دسته هارددیسک ها دارای سرعتی معادل ۷۲۰۰ دور در دقیقه می باشند. تاریخچه دیسک دایم ؛ هارد دیسک Hard Disk Drive برای سالها ، هارد دیسک ها تجهیزات بزرگ و سنگین بودند و به دلیل بزرگی ، سنگینی ، حساسیت بالا و مصرف زیاد انرژی ، بیشتر برای محیط های حفاظت شدهء یک مرکز اطلاعات یا دفاتر بزرگ مناسب بودند تا محیط های خشن و ناملایم صنعتی ،خانه ها یا دفاتر کوچک . تا قبل از دهه ۸۰ میلادی اغلب هارد دیسک ها صفحات ۸ اینچی (۲۰ سانتی) یا ۱۴ اینچی( ۳۵) سانتی داشتند. و برای نگه داری آنها نیاز به فضای زیادی بود.( مخصوصا درایو های بزرگ قابل حمل و نقل (قابل نصب و برداشت) که به خاطر بزرگی به ماشین های لباسشویی معروف بودند). این گونه هارد درایو ها به علت داشتن موتور های بزرگ، به منبع تغذیه سه فاز و آمپراژ بالا نیاز داشتند. به همین دلیل تا سال ۱۹۸۰ برای میکروکامپیوتر ها از هارد دیسک استفاده نمی شد. تا اینکه در این سال شرکت seagate tecnology اولین هارد درایو ۵/۲۵ خود را با ظرفیت ۵ مگابایت تحت عنوان ST ۵۰۶ به بازار ارائه کرد. در واقع تا آن زمان کامپیوتر های شخصی اولیه IBM یعنی IBM۵۱۵۰ مجهز به هارد دیسک نبودند. در اوایل دهه ۸۰ اغلب هارد دیسک های مربوط به میکرو کامپیوتر ها با نام تولید کننده خود به فروش نمی رسیدند بلکه به وسیله OEM ها به عنوان بخشی از یک مجموعه بزرگتر (مانند Corvus Disk System یا Apple proFile) فروخته می شدند. کامپیوتر های نوع IBM PC/XT دارای هارد دیسک داخلی بودند و این باعث ایجاد تمایل عمومی به خرید درایو های خام (از طریق پست) و نصب مستقیم آنها در داخل سیستم شد. سازندگان هارد دیسک شروع به بازاریابی کردندو بالاخره طولی نکشید که در اواسط دهه ۹۰ هارد دیسکها در قفسه مغازه های خرده فروش نیز قرار گرفتند. هارد درایو های داخلی کم کم به یک گزینه رایج در کامپیوتر های PC تبدیل شدند و هارد درایو های خارجی محبوبیت خود را برای مدتها مخصوصا در بین انواع Apple Macintosh و انواع مشابه آن حفظ کردند. تمامی کامپیوتر های ساخت Mac بین سال های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۸ یک پورت SCSI در پشت خود داشتند که جداسازی خارجی را آسان می ساخت . به دلیل شرایط موجود، هارد درایو های خارجیSCSI تنها گزینه منطقی به نظر می رسیدند. هارد درایو های خارجیSCSI همچنین در میکرو کامپیوتر های قدیمی تر مانند سری Apple II به کار می رفتند، همچنین از آنها حتی امروزه بطور گسترده ای در سرور ها استفاده می شود. ظهور رابط های پرسرعت خارجی مانند USB و Fire Wire در اواخر دهه ۹۰ ، به کاربرد درایو های خارجی در بین کاربران جانی دوباره داد.به طور اخص کاربرانی که حجم بالایی از اطلاعات را بین دو یا چند محل جا به جا می کردند از این سیستم استقبال کردند. امروزه اغلب تولید کننده گان هارد دیسک ، دیسک های خود را به صورت خارجی نیز می سازند. خصوصیات هارد دیسک Hard Disk H.D.D ظرفیت معمولا با گیگابایت بیان می شود. اندازه فیزیکی معمولا با اینچ بیان می شود: امروزه تقریبا تمام هارد دیسک هایی که در کامپیوتر های رومیزی (خانگی اداری) و نوت بوک ها استفاده می شوند ، ۳/۵ یا ۲/۵ اینچی هستند. هارد دیسک های ۲/۵ اینچی معمولا کند تر هستند و حجم کمتری نیز دارند اما در عوض برق کمتری مصرف می کنند و مقاومت به ضربه و تکان در آنها بیشتر است. اندازه دیگری که استفاده از آن بطور فزاینده ای در حال رشد است نوع ۱/۸ اینچی می باشد که درmp۳ player ها و نوت بوک های کوچک مورد استفاده قرار می گیرد.این نوع از هارد درایو ها مصرف انرژی بسیار پایینی دارند ودر مقابل ضربه بسیار مقاوم می باشند. علاوه بر موارد مذکور انواع دیگری نیز موجود می باشندکه در ادامه به توضیح آنها پرداخته می شود: نوع یک اینچی که طوری طراحی شده اند تا با ابعاد کانال های فیبری نوع دوم(FC Type II) جور باشند. از این نوع هاردیسک در تجهیزات قابل حمل و نقل از جمله دوربین های دیجیتال نیز استفاده می شود. همچنین نوع ۰/۸۵ اینچی نیزتوسط شرکت توشیبا جهت استفاده در گوشی های تلفن همراه و کاربرد های مشابه آن ساخته شده است. طراحی سایز هاردیسک ها کمی گیج کننده است ، به عنوان مثال یک دیسک درایو ۳/۵ اینچی دارای کیسی با پهنای ۴ اینچ می باشد. علاوه بر این هاردیسک های مخصوص سرور در دو اندازه ۳/۵ و ۲/۵ اینچی تولید می شوند. قبلیت اعتماد، با واحد (MTBF) یا فاصله زمانی بین خطاها سنجیده می شود. درایو های ۱ ایچی ساتا (SATA) سرعت هایی تا حدود ۱۰۰۰۰ دور در دقیقه را ساپورت می کنند . و دارای MTBF برابر با یک ملیون ساعت با چرخه فعالیت سبک ۸ ساعته می باشند. درایو های FC قابلیت چرخیدن با سرعت ۱۵۰۰۰ دور در دقیقه را دارا هستند و MTBF آنها برابر با ۱/۴ ملیون ساعت با ۲۴چرخه فعالیت ساعت ۲۴ ساعته می باشد. تعداد فعالیت های ورودی خروجی در هر ثانیه: دیسک های جدید در هر ثانیه قادرند ۵۰ دسترسی اتفاقی و یا ۱۰۰ دسترسی ترتیبی را برآورده سازند. مصرف انرژی( این موضوع به خصوص در رابطه با لب تاپ هایی که از باطری استفاده می کنند حائز اهمیت می باشد). شدت صدا و نویز تولید شده بر حسب دسی بل (db).( البته بسیاری افراد آن را برحسب بل می سنجند نه دسی بل.) میزان G Shock ( که در درایو های جدید بسیار بالا می باشد) سرعت انتقال اطلاعات: درایو های داخلی : از ۴۴/۲ تا ۷۴/۵ مگابایت در هر ثانیه. درایو های خارجی: از ۷۴ تا ۱۱۱/۴ مگابایت در هر ثانیه. سرعت دسترسی تصادفی : از ۵ تا ۱۵ میلی ثانیه. سنجش ظرفیت دیسکت سخت هارد دیسک Hdd تولید کنندگان هارد درایو معمولا ظرفیت درایو را با استفاده از پیشوندهای SI مشخص می کنند. پیشوند های گیگا و مگا از این دسته اند. تاریخچه این نام گذاری به زمانی بر میگردد که ظرفیت ذخیره سازی از مرز ملیون بایت فراتر رفت . یعنی بسیار قبل تر از پیشوند های استاندارد باینری ( حتی قبل از اینکه پیشوند های SI درسال ۱۹۶۰ ایجاد شوند.) IEC در سال ۱۹۹۹ ، پیشوند های باینری را استاندارد کرد. بعد از آن بسیاری از دست اندر کاران تولید کامپیوتر و نیمه رساناها عبارت کبلو بایت را برای ۱۰۲۴ بایت پذیرفتند. دلیل پذیرش عبارت مذکور این بود که عدد ۱۰۲۴ به اندازه کافی به پیشوند کیلو(۱۰۰۰) نزدیک بود. بعضی مواقع این استاندارد غیر SI یک توصیف کننده نیز به همراه خود داشت،مثلا: ۱ KB = ۱۰۲۴ Bytes . اما این توصیف کننده، به خصوص در بین بازاریان کم کم حذف شد. این روند به تدریج تبدیل به عادت شد و به دنبال آن پیشوندهای مگا ، گیگا،ترا و حتی پتا نیز مورد استفاده قرار گرفتند. سیستم های عامل و نرم افزار های کاربردی آنها ( به ویژه سیستم عامل های گرافیکی مثل مایکروسافت ویندوز اغلب ظرفیت را با پیشوند های باینری بیان می کردند. و همین امر باعث شد تا بین ظرفیت اعلام شده از طرف تولید کنندگان و ظرفیت گزارش شده توسط سیتم های عامل اختلاف ایجاد شود. این اختلاف مخصوصا در مورد هارد درایو های با ظرفیت چندین گیگابایت بیشتر به چشم می آمد. کاربران اغلب متوجه می شدند که ظرفیت گزارش شده توسط سیستم عامل بسیار کمتر از ظرفیت اعلام شده توسط تولید کننده است . به عنوان مثال مایکروسافت ویندوز ۲۰۰۰ ، ظرفیت درایو را درسیستم دسیمال (ده دهی) با ۱۲ رقم و در سیتم باینری با ۳ رقم بیان میکرد. بنابر این هارد درایوی که ظرفیت آن توسط تولید کننده ۳۰ گیگابایت اعلام شده بود، توسط ویندوز، ۳۰۰۶۵۰۹۸۵۶۸ بایت یا ۲۸ گیگابایت گزارش می شد. تولید کنندگان هارد درایو از اصطلاح گیگا (۱۰ به توان ۹) در سیتم SI استفاده می کردنند که تقریب خوبی برای گیگا بایت به حساب می آمد.ولی سیتم عامل ها گیگابایت را۳۰^۲ ، یعنی ۱۰۷۳۷۴۱۸۲۴ بایت تعریف می کردند.بنابراین ظرفیت گزارش شده توسط سیستم عامل بیشتر نزدیک به ۲۸ گیگابایت بود.به همین علت بسیاری از نرم افزار ها که ظرفیت را گزارش می دادند شروع به استفاده از پیشوند های استاندارد IEC کردند. مثلا KiB ، MiB و GiB. بسیاری افراد اشتباها اختلاف در گزارش ظرفیت را به فضای اختصاص داده شده به اطلاعات مربوط به پارتیشن بندی و فایل های سیستم، نسبت می دهند.اما حتی برای فایل سیستم های بسیار بزرگ (چند GiB) ، فضای مرد نیاز از چند MiB تجاوز نمی کند.بنابراین فرضیه نمی تواند توجیه قانع کننده ای برای گم شدن ده ها گیگابایت باشد. ظرفیت یک هارد دیسک را می توان با استفاده از رابطه زیرمحاسبه کرد: ظرفیت هارد درایو= تعداد سیلندر ها تعداد هد ها تعداد سکتور ها ۵۱۲ جامعیت: در حین حرکت دیسک ،سیستم مخروط هارد دیسک به کمک فشار هوای داخل محفظه درایو، هد ها را در ارتفاع مناسبی از صفحه های مغناطیسی قرار می دهد. برای اینکه یک هارد درایو به خوبی کارکند به مقدار معینی فشار هوا نیاز دارد. ارتباط با محیط خارج و فشار اتمسفر از طریق یک سوراخ کوچک(تقریبا به قطر ۱/۲ میلیمتر) که روی درپوش قرار دارد میسر می شود.که معمولا یک فیلتر کربنی از داخل روی آن را پوشانده(فیلتر تنفسی). اگر فشار هوا خیلی پایین باشدهد ها به اندازه کافی از جای خود بلند نمی شوند و در ارتفاع مناسبی قرار نمی گیرند و خطر برخورد هد ها با صفحه و از دست رفتن اطلاعات وجود دارد. برای کارکرد در ارتفاع زیاد(۳۰۰۰ متر) به درایو های عایق و تنظیم فشار شده نیاز داریم. بدین منظور درایو های جدید دارای سنسور های دما هستند تا بتوانند فعالیت خود را با محیط اطرافشان تطبیق دهند. مجاورت با رطوبت بالا برای مدت زمان طولانی باعث ایجاد خوردگی در هد ها و دیسک ها می شود. اگر درایو برای قرار دادن هد های خود بر روی صفحات از تکنولوژی کلید های قطع و وصل تماسی(CSS ) استفاده کند ، رطوبت افزایش یافته و باعث افزایش تمایل چسبندگی هدها به صفحات مغناطیسی می گردد.این پدیده ممکن است منجر به وارد آمدن صدمات فیزیکی به دیسک و موتور شود همچنین ممکن است باعث برخورد هد با صفحات مغناطیسی گردد. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
جدالی بس سهمناک میان سازندگان هارددیسک در وادی مدل های ۵/۲ اینچی در گرفته است. از زمانی که Fujitsu بخش هارددیسک های خود را به Toshiba واگذار کرده، بر شدت و حدت این رقابت ها افزوده شده است، زیرا تمامی پیش بینی ها حکایت از افزایش تولید لپ تاپ در نیمه دوم سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ دارند. اغلب وب سایت ها برای سنجش کارایی هارددیسک ها از نرم افزارهای ویژه ای مانند IOMeter، IOMark، FC Test، PCMark و PCMark Vantage بهره می برند. هر یک از این نرم افزارها برای تست بخشی از قابلیت های هارددیسک استفاده می شوند و نتایج چنانچه در شرایط استاندارد حاصل شده باشند، قابل استناد و برای خبرگان معتبر خواهند بود. در این بازار مدل Travelstar شرکت Hitachi GST، مدل Spinpoint توسط Samsung، مدل های Momentus توسط Seagate و مدل های Scorpio توسط Western Digital تولید می شوند. شرکت Toshiba و Fujitsu عنوان خاصی را برای خانواده ۵/۲ اینچی ها انتخاب نکرده اند. متاسفانه بسیاری از سازندگان لپ تاپ و البته هارددیسک های قابل حمل، مشخصات دقیق مدل های مورد استفاده را اعلام نمی کنند. این موضوع اهمیت بسیاری دارد. برای مثال، شرکت Hitachi GST دو گونه مدل ۵/۲ اینچی ۵۰۰ گیگابایتی با عناوین Travelstar ۵K۵۰۰.B و Travelstar ۵K۵۰۰ روانه بازار کرده، به گونه ای که مدل Travelstar ۵K۵۰۰.B عالی نشان می دهد، اما کارایی مدل دوم رقت انگیز است. به طور قاطع می توان گفت که کلاه گشادی سر خریدار مدل دوم خواهد رفت. همین طور شرکت Samsung نیز دو مدل با عناوین Spinpoint M۷ و Spinpoint M۶ روانه بازار کرده است. کارایی مدل M۷ فوق العاده مناسب و کارایی مدل M۶ مأیوس کننده است. دلیل تفاوت کارایی در مدل های دوگانه Hitachi GST و Samsung به تعداد پلاترها مربوط می شود. به این صورت که مدل های خوش کیفیت این شرکت ها از دو پلاتر ۲۵۰ گیگابایتی و چهار هد خواندن و نوشتن استفاده می کنند، در حالی که مدل های ضعیف تر از سه پلاتر برخوردار هستند. ناگفته نماند که شرکت Seagate نیز دو گونه مدل با نام های Momentus ۵۴۰۰.۶ و Momentus ۷۲۰۰.۴ عرضه کرده و تفاوت اصلی آن ها در سرعت دوران پلاتر و میزان حافظه های بافر است. نکته جالب اینکه کارایی مدل های Seagate در برخی تست ها نزدیک به هم بوده، اما در مجموع کارایی مدل تیز و فرز Momentus ۷۲۰۰.۴ قدری بالاتر است. محصولات Toshiba و Fujitsu متوسط ظاهر شده اند، با این تفاوت که فراز و نشیب مدل Fujitsu در تست ها مختلف بسیار است و چندان پایدار نشان نمی دهد، اما Toshiba شرایط بهتری را در تست ها نشان می دهد. بهترین نتایج در تست مدل های ۵/۲ اینچی ۵۰۰ گیگابایتی از آن مدل WD Scorpio Blue است که در اغلب تست ها در صدر قرار می گیرد. توصیه اگر میزان مصرف انرژی برای خریدار در اولویت قرار داشته باشد می توان مدل Hitachi GST Travelstar ۵K۵۰۰.B را معرفی کرد. محصول Fujitsu نیز در مصرف انرژی بسیار خوب نشان داده، اما نتایج کیفی قابل قبولی کسب نکرده است. برای کاربردهای درست و درمون توصیه می شود از محصولات WD Scorpio Blue و Seagate Momentus ۷۲۰۰.۴ استفاده کنید. تمامی این مدل ها از دو پلاتر جدید ۲۵۰ گیگابایتی بهره می برند. امیدوارم بتوانید پیش از خرید هارددیسک های ۵/۲ اینچی ۵۰۰ گیگابایتی از مشخصات فنی آن ها آگاه شوید! یافتن هارددیسک های ۵/۲ اینچی قدری سخت تر از پسرعموهای ۵/۳ اینچی آن هاست، اما در فروشگاه های عرضه لپ تاپ راحت تر قابل خریداری هستند. قیمت متوسط مدل های ۵۰۰ گیگابایتی نباید از ۱۱۰ هزار تومان کمتر باشد. امکانات و قابلیت های بیشتر برخی مدل ها مانند حافظه بافر ۱۶ مگابایتی یا چرخش ۷۲۰۰ دور در دقیقه می تواند در افزایش قیمت قطعه موثر باشد، اما انتظار نمی رود که از ۱۲۵ هزار تومان فراتر رود. مدل ۵۰۰ گیگابایتی Seagate را در بازار داخلی با قیمت ۱۱۴ هزار تومان پیدا کردم، اما به درستی درنیافتم که از کدامین نسل است. شنیدستم که مدل ۵/۲ اینچی WD Scorpio نیز در بازار تهران یافت می شود. اگر چنین است خوب بگردید که ارزشش را دارد. سراغ این قطعات را باید از سازگار ارقام گرفت. و اما ۵/۳ اینچی های فربه! ماجرایی بس شگرف در شرف وقوع است، به این شکل که کاهش مصرف انرژی موجب شده تا رقابت نفسگیر شرکت ها در افزایش سرعت دوران محور مرکزی پلاتر قدری با تاخیر همراه شود و عرضه مدل هایی با ۱۰ هزار دور در دقیقه دیرتر پا به عرصه هستی بگذارند. اگر به مشخصات فنی مدل های جدید نگاه کنید، خواهید دید که محور مرکزی مدل یک ترابایتی جدید Spinpoint EcoGreen F۲ با سرعت ۵۴۰۰ دور در دقیقه گردش می کند. همچنین محور مرکزی هارددیسک های خاندان Seagate Barracuda LP با سرعت ۵۹۰۰ دور در دقیقه گردش می کند. جالب این است که تمامی مدل های ۵/۳ اینچی کنونی همگی با سرعت ۷۲۰۰ دور در دقیقه گردش می کنند. این گونه تصور نکنید که کارایی هارددیسک های فربه آتی که بیش از یک ترابایت ظرفیت دارند کاهش خواهد یافت. هر چند باید به خریدار حق داد که از این بابت نگران باشد، اما سازندگان هارددیسک های فربه سعی دارند کاهش سرعت دوران مدل های جدید را به شیوه ای دیگر جبران کنند. این امر نیازمند استفاده از تکنولوژی های پیشرفته متعددی است که کمتر در مقابل چشمان کاربران قرار دارند. در هر حال باید در خرید مدل های یک ترابایتی و بالاتر احتیاط بیشتری لحاظ کنید. این مدل ها هنوز در سبد اصلی خرید مخاطبان بازار قرار نگرفته اند، اما به زودی وارد خواهند شد و شک ندارم که مشکلات بسیاری به وجود خواهند آورد. نمی دانم در جریان مشکلات بافرهای ۳۲ مگابایتی برخی مدل های ۵۰۰ گیگابایتی قرار دارید یا نه. داستان به آنجا رسید که اغلب خریداران به همان ۱۶ مگابایت حافظه بافر قناعت کنند. پس از ورود مدل های فربه (بیش از یک ترابایت) به بازار داخلی و تست آن ها می توان مطالب مفیدی درباره استفاده از آن ها تهیه و منتشر کرد. تا آنجا که نگارنده می داند، استفاده از مدل های یک ترابایتی موجود در بازار داخلی که محور مرکزی آن ها با سرعت ۷۲۰۰ دور در دقیقه گردش می کند هیچ مشکلی برای مصرف کننده ایجاد نخواهد کرد. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
نوع فرمت هارددیسک PC ، توسط فایل سیستم تعیین می شود. در واقع فایل سیستم چگونگی ثبت اطلاعات روی هارد دیسک را مدیریت می کند. ویندوز برای مدیریت ثبت اطلاعات در هارد دیسک، از سه گونه فایل سیستم استفاده می کند: اولین نوع آن ها که FAT یا File Allocation Table نام گرفتند، توسط سیستم عامل های داس و ویندوز (تا ویندوز ۹۵) مورد استفاده قرار می گرفتند. این روش قالب بندی اطلاعات، با نام FAT ۱۶ نیز شناخته می شد. زیرا بر اساس داده های ۱۶ بیتی کار می کرد. دومین نوع آن ها FAT ۳ نام گرفت که توسط ویندوز ۹۸ ارائه شد. این روش از روش FAT ۱۶ متمایز است و کاربر را قادر می سازد بیشتر از ۲ گیگابایت اطلاعات را روی هارد خود مدیریت کند. سومین و آخرین روش ثبت داده ها روی هارد دیسک، با نام NTFS ( NT File System ) توسط ویندوز NT ، ۲۰۰۰ ، و XP مورد استفاده قرار گرفت. این روش نسبت به FAT ۱۶ و FAT ۳۲ از ثبات بیشتری برخوردار است و تاثیر به سزایی در استفاده از حداکثر فضای مفید هارددیسک برای ذخیره اطلاعات دارد. برای اطلاع از نوع فایل سیستم هارددیسک خود، روی My Computer کلیک راست کنید و سپس Properties را انتخاب کنید. برای دیدن همه دیسک ها و پارتیشن ها، روی Start کلیک کنید و بعد روی My Computer کلیک راست کنید و سپس Manage و بعد از آن Disk Management را بزنید. در این قسمت می توانید نوع فایل سیستم هر پارتیشن یا هارد دیسک را ببینید تا بدانید سیستم عامل شما از چه سیستمی برای مدیریت اطلاعات هارددیسک استفاده می کند. از آن جایی که استفاده از NTFS به جای FAT ، مزیت های متعددی در بر خواهد داشت. اگر هنوز هارد دیسک شما مبتنی بر FAT است، بهتر است آن را به NTFS تغییر دهید. البته کاربرانی که همچنان از Windows۹x استفاده می کنند، نمی توانند این کار را انجام دهند و باید از FAT ۳۲ استفاده کنند. با استفاده از خط فرمان ویندوز یا نرم افزار Partition Magic می توانید این کار را انجام دهید. مرحله به مرحله این مقاله را بخوانید و هم زمان، آنچه از شما خواسته شده است را انجام دهید. البته قبل از آن که شروع به کار کنید، مطمئن باشید که از برنامه های خود نسخه پشتیبان گرفته اید. راهنمای گام به گام در مراحل ۱ تا ۳ با استفاده از خط فرمان و در مراحل ۴ تا ۶ با استفاده از نرم افزار Partition Magic می توانید این کار را انجام دهید. ۱) می توانید با پارتیشن بندی مبتنی بر FAT۳۲ را به NTFS تغییر دهید. بدون آن که به داده های رایانه شما آسیبی برسد. با این وجود باز هم یک نسخه پشتیبان از اطلاعات موجود در رایانه خود تهیه کنید تا مطمئن شوید که چیزی را از دست نخواهید داد. روی Start و بعد روی RUN کلیک کنید. در نوار Open ، عبارت Cmd را وارد کنید. سپس روی OK کلیک کنید تا پنجره خط فرمان ویندوز باز شود. ۲) دقت کنید که به جای ] Volume [ باید نام درایو یا پارتیشنی را که قرار است تبدیل شود، وارد کنید. در این مورد به طور فرضی درایو E تبدیل خواهیم کرد که بر این اساس در خط فرمان باید وارد کنیم، Convert E:\FS:NTFS سپس Enter را بزنید تا دستور اجرا شود. ۳) باید برچسب (Volume label ) درایو خود را نیز سیستم عامل بدهید. این نامی است که شما به یک پارتیشن اختصاص می دهید. آن را وارد و Enter را فشار دهید. ممکن است کمی فرایند تبدیل طول بکشد. به محض تمام شدن این فرایند به شما گزارشی از وضعیت فضای خالی موجود روی هارد دیسک ارائه خواهد شد. ۴) اگر با خط فرمان رابطه ای ندارید، می توانید از Partition Magic استفاده کنید. در این برنامه، تمام درایوها و پارتیشن های جاری سیستم شما دیده خواهند شد. ۵) باز هم به صورت فرضی درایو E تبدیل خواهیم کرد. این درایو اکنون مبتنی بر FAT۳۲ است و قرار است به NTFS تغییر کند. حال باید پارتیشنی را که می خواهید تبدیل کنید انتخاب کنید و بعد در سمت چپ Convert Partition را انتخاب کنید. حالا نوع فایل سیستمی که می خواهید از آن استفاده کنید را وارد کنید و بعد روی OK کلیک کنید. ۶) Partition Magic هیچ چیز را تغییر نخواهد داد، مگر آن که شما روی کلید سبز گوشه سمت چپ پایین کلیک کنید. بعد از آن، مراحل تبدیل را خواهید دید و در نهایت ممکن است به یک بار بوت کردن PC خود احتیاج داشته باشید. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
نوع فرمت هارددیسک PC، توسط فایل سیستم تعیین می شود. در واقع فایل سیستم چگونگی ثبت اطلاعات روی هارد دیسک را مدیریت می کند. ویندوز برای مدیریت ثبت اطلاعات در هارد دیسک، از سه گونه فایل سیستم استفاده می کند: اولین نوع آن ها که FAT یا File Allocation Table نام گرفتند، توسط سیستم عامل های داس و ویندوز (تا ویندوز ۹۵) مورد استفاده قرار می گرفتند. این روش قالب بندی اطلاعات، با نام۱۶ FAT نیز شناخته می شد. زیرا بر اساس داده های ۱۶ بیتی کار می کرد. دومین نوع آن ها ۳۲ FAT نام گرفت که توسط ویندوز ۹۸ ارائه شد. این روش از روش۱۶ FAT متمایز است و کاربر را قادر می سازد بیشتر از ۲ گیگابایت اطلاعات را روی هارد خود مدیریت کند. سومین و آخرین روش ثبت داده ها روی هارد دیسک، با نام NTFS )NT File System) توسط ویندوز NT، ،۲۰۰۰ و XP مورد استفاده قرار گرفت. این روش نسبت به FAT۱۶ و۳۲ FAT از ثبات بیشتری برخوردار است و تاثیر به سزایی در استفاده از حداکثر فضای مفید هارددیسک برای ذخیره اطلاعات دارد. برای اطلاع از نوع فایل سیستم هارددیسک خود، روی My Computer کلیک راست کنید و سپس Properties را انتخاب کنید. برای دیدن همه دیسک ها و پارتیشن ها، روی Start کلیک کنید و بعد روی My Computer کلیک راست کنید و سپس Manage و بعد از آن Disk Management را بزنید. در این قسمت می توانید نوع فایل سیستم هر پارتیشن یا هارد دیسک را ببینید تا بدانید سیستم عامل شما از چه سیستمی برای مدیریت اطلاعات هارددیسک استفاده می کند. از آن جایی که استفاده از NTFS به جای FAT، مزیت های متعددی در بر خواهد داشت. اگر هنوز هارد دیسک شما مبتنی بر FAT است، بهتر است آن را به NTFS تغییر دهید. البته کاربرانی که همچنان از Windows۹x استفاده می کنند، نمی توانند این کار را انجام دهند و باید از۳۲ FAT استفاده کنند. با استفاده از خط فرمان ویندوز یا نرم افزار Partition Magic می توانید این کار را انجام دهید. مرحله به مرحله این مقاله را بخوانید و هم زمان، آنچه از شما خواسته شده است را انجام دهید. البته قبل از آن که شروع به کار کنید، مطمئن باشید که از برنامه های خود نسخه پشتیبان گرفته اید. راهنمای گام به گام در مراحل ۱ تا ۳ با استفاده از خط فرمان و در مراحل ۴ تا ۶ با استفاده از نرم افزار Partition Magic می توانید این کار را انجام دهید. می توانید با پارتیشن بندی مبتنی بر FAT۳۲ را به NTFS تغییر دهید. ۱) بدون آن که به داده های رایانه شما آسیبی برسد. با این وجود باز هم یک نسخه پشتیبان از اطلاعات موجود در رایانه خود تهیه کنید تا مطمئن شوید که چیزی را از دست نخواهید داد. روی Start و بعد روی RUN کلیک کنید. در نوار Open، عبارت Cmd را وارد کنید. سپس روی OK کلیک کنید تا پنجره خط فرمان ویندوز باز شود. ۲) دقت کنید که به جای { Volume } باید نام درایو یا پارتیشنی را که قرار است تبدیل شود، وارد کنید. در این مورد به طور فرضی درایو E تبدیل خواهیم کرد که بر این اساس در خط فرمان باید وارد کنیم، Convert E:FS:NTFS سپس Enter را بزنید تا دستور اجرا شود. ۳) باید برچسب (Volume label) درایو خود را نیز سیستم عامل بدهید. این نامی است که شما به یک پارتیشن اختصاص می دهید. آن را وارد و Enter را فشار دهید. ممکن است کمی فرایند تبدیل طول بکشد. به محض تمام شدن این فرایند به شما گزارشی از وضعیت فضای خالی موجود روی هارد دیسک ارائه خواهد شد. ۴) اگر با خط فرمان رابطه ای ندارید، می توانید از Partition Magic استفاده کنید. در این برنامه، تمام درایوها و پارتیشن های جاری سیستم شما دیده خواهند شد. ۵) باز هم به صورت فرضی درایو E تبدیل خواهیم کرد. این درایو اکنون مبتنی بر FAT۳۲ است و قرار است به NTFS تغییر کند. حال باید پارتیشنی را که می خواهید تبدیل کنید انتخاب کنید و بعد در سمت چپ Convert Partition را انتخاب کنید. حالا نوع فایل سیستمی که می خواهید از آن استفاده کنید را وارد کنید و بعد روی OK کلیک کنید. Partition Magic(۶ هیچ چیز را تغییر نخواهد داد، مگر آن که شما روی کلید سبز گوشه سمت چپ پایین کلیک کنید. بعد از آن، مراحل تبدیل را خواهید دید و در نهایت ممکن است به یک بار بوت کردن PC خود احتیاج داشته باشید. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
اضافه کردن هارددیسک به کامپیوتر یا عوض کردن هارددیسک موجود از جمله کارهایی است که بالاخره باید روزی انجام دهید اگر به کارهای فنی کامپیوتر علاقه دارید و دستی هم به آچار دارید ما به شما کمک میکنیم تا بتوانید اینکار را انجام دهید. اول از همه باید بگوئیم که تعویض هارددیسک کامپیوتر یا افزودن یک هارددیسک به یک کامپیوتر که دارای یک یا چند هارد دیسک است دارای دو مرحله میباشد که اولی سخت افزاری است و باید دست به آچار شوید اما دومی نرم افزاری است که باید دیسک را پارتیشن بندی کرده و فرمت نمائید تا بتوانید اطلاعات خود را روی آن بنویسید. آسانترین قسمت این کار همان قسمت سخت افزاری است که چند مرحله بیشتر ندارد و بسیار ساده است فقط باید شما را کمی با محیط داخلی کامپیوتر آشنا نمائیم و بگوئیم که چگونه کار کنید. با باز کردن چند پیچ این امکان را خواهید یافت تا به قسمتهای داخلی کامپیوتر دست پیدا کنید اما یادتان باشد قبل از باز کردن کامپیوتر حتما آنرا خاموش کرده و کابلهای برق آنرا از برق بکشید. اگر دستبند مخصوص الکتریسیته ساکن دارید آنرا به دست ببندید و به زمین وصل کنید تا الکتریسیته ساکن موجود در بدنتان تخلیه شود. اگر این دست بند را ندارید مهم نیست فقط سعی کنید با دست زدن به اشیا فلزی مانند بدنه میز، دستگیره در، لوله آب این الکتریسیته ساکن را از بدنتان تخلیه کنید. سعی کنید به قطعات الکترونیکی داخل کامپیوتر یا روی هارد دیسک هم دست نزنید. روی برد اصلی کامپیوتر که بدان مادربرد میگویند معمولا دو سوکت وجود دارد که برای اتصال هارد دیسک بکار میرود. اگر هارد دیسکتان را پیدا کنید یک کابل پهن بدان وصل است آنرا دنبال کنید تا به یکی از این سوکتها برسید. آن یکی هم بغل دست همین یکی است. اگر به نوشته های روی مادربرد توجه کنید این سوکتها باید به نامهای IDE۱ و IDE۲ معرفی شده باشند. معمولا کامپیوتر از IDE۱ بوت میشود پس هارددیسکی که دارای ویندوز یا OS است باید به این سوکت وصل شود. هارد دیسکها با نوعی کابل پهن به مادربرد وصل میشوند که بدان ریبون کابل میگویند. طرفی که یک کانکتور دارد به کنترلر روی مادر برد وصل میشود. طرف دیگر که دو کانکتور دارد هر کدام به یک هارد دیسک وصل میشود. در مادربردهای جدیدتر هر کانکتور روی مادربرد میتواند تا دو هارددیسک را راه اندازی کند پس با دو عدد کانکتور جمعا تا ۴ عدد هارددیسک را میشود راه انداخت. البته درایو CD هم در همین خانواده قرار دارد و معمولا آنرا به IDE۲ وصل میکنند. پس به احتمال زیاد شما باید یک هارددیسک داشته باشید که روی IDE۱ وصل است و یک درایو CD دارید که روی IDE۲ وصل است. به هر کنترلر تا دو درایو وصل میشود. برای آنکه سیستم بفهمد کدام درایو اولی است و کدامیک دومی، جامپرهایی روی خود درایو وجود دارد که باید جداگانه تنظیم شود. اولین هارد دیسک را Master میگویند و دومی را Slave گویند. باید روی بدنه هارد دیسک خود بدنبال لیبلها یا نوشته هایی بگردید که نحوه تنظیم این جامپرها را بیان کرده باشد. اگر پیدا نکردید باید از سایت سازنده هارددیسک مشخصات فوق را بدست آورید. اگر روی یک کابل فقط یک درایو وصل میکنید باید درایو را در حالت جامپر ۱Drive قرار دهید و شاید روی درایو شما این حالت اسم دیگری مانند Single یا همان Master داشته باشد. فرقی نمیکند که درایو ماستر یا اسلاو را به کدامیک از دو کانکتور روی کابل وصل میکنید فقط باید جامپر آنها برای ماستر یا اسلاو درست باشد. اگر در جامپر ستینگ مشکل داشتید با ما تماس بگیرید. درایوهای جدید با ظرفیتهای بالای ۸۰ یا ۱۲۰ گیگابایت با کابلهای ویژه ای عرضه میشود که باید با کابل موجود عوض شود. اگر درایو قدیمی خود را هم میخواهید در کنار درایو جدید مصرف کنید میتوانید درایو جدید را در حالت ماستر قرار دهید و درایو قدیمی را در حالت اسلاو تنظیم کنید و سپس هر دو را روی کابل جدید قرار دهید. معمولا یک طرف کابل با رنگ قرمز مشخص شده است که به پین شماره ۱ کانکتور روی مادربرد وصل میشود. در اتصال این کابل اگر آنرا برعکس وصل کنید اتفاقی نمیافتد فقط سیستم کار نمیکند. توجه شما را به این نکته جلب میکنیم که برای هر یک از کانکتورها باید مسئله ماستر و اسلاو را رعایت کنید. دو حالت به شرح زیر میتواند برایتان رخ دهد: ۱) اگر یک درایو روی IDE۱ دارید باید ماستر باشد و اگر یکی هم روی IDE۲ دارید آنهم باید ماستر باشد. ۲) اگر هر دو درایو روی IDE۱ باشد یکی باید ماستر و دیگری اسلاو باشد. برای IDE۲ هم همین مسئله صادق است. بغل دست همین کابل پهن روی درایو، یک سیم با کانکتوری سفید هم وجود دارد که برق درایو را تامین میکند. اگر میخواهید درایو قبلی خود را با نمونه جدید عوض کنید باید این سیم که کانکتور بخصوصی دارد را از درایو قدیمی جدا کرده و به درایو جدید وصل کنید. اگر میخواهید درایوی جدید اضافه کنید باید در داخل کامپیوتر خود بدنبال یکی از این کانکتورها بگردید که خالی است و به جایی وصل نشده است و از آن استفاده کنید. درایو در محلی بخصوص که برایش داخل بدنه کامپیوتر در نظر گرقته شده قرار میگیرد و با پیچهایی کوتاه بسته میشود. وقتی همه کارها را درست انجام دادید، کامپیوتر را به برق وصل کرده و روشن کنید. باید ببینید آیا کامپیوتر درایو جدید شما را میبیند؟ برای اینکار وقتی سیستم در حال بوت شدن است بسته به مدل کامپیوترتان باید یکی از کلیدهای F۲ یا DEL را بزنید تا سیستم وارد Setup شود. وقتی کامپیوتر در حال بوت شدن است ممکن است برای چند لحظه پیغام زیر ظاهر شود که به شما برای زدن این کلیدها کمک میکند. Press DEL to enter SETUP از صفحه ای که ظاهر میشود انتخاب زیر را انجام دهید: STANDARD CMOS SETUP وقتی وارد این صفحه میشوید باید درایو جدیدی که به کامپیوتر اضافه کرده اید را ببینید. آنچه با نامهای Primary مشخص شده برای IDE۱ است که قبلا گفتیم. نمونه IDE۲ با Secondary مشخص شده است که هر کدام نیز Master و Slave خود را دارند. آیا مشخصات درایو خود را میبینید؟ مثلا ۱۲۰GB اگر پاسخ شما به این پرسش مثبت است میتوانید به قسمت بعدی مقاله بروید. در غیر اینصورت باید اول مشکل را برطرف کنید. نکات گفته شده را دوباره کنترل کنید تا همه چیز درست نصب شده باشد. اگر اشکالی وجود داشت آنرا برطرف نمائید. اینک میخواهیم هارددیسک جدید را که قبلا وصل شده آماده نصب OS کنیم. برای اینکار لازم است تا اول پارتیشن بندی کنیم، بعد عمل فرمت بندی را انجام دهیم و نهایتا OS را نصب کنیم. قبلا گفتیم که باید از صحت وجود هارددیسک نصب شده با مراجعه به قسمت Setup کامپیوتر خود مطمئن شوید. بعد اقدام به پارتیشن بندی کنید. پس اگر هنوز روی این قسمتها مشکل دارید، قسمت اول این مقاله را بخوانید. در هر صورت ادامه کار به شکل زیر است: اول از همه باید هارد را پارتیشن بندی (Partitioning) کنید. سپس آنرا فرمت (Format) نمائید. در پارتیشن بندی، درایو واقعی خود را به چند بخش تقسیم میکنید که هر بخش یک نام میگیرد و مانند یک درایو واقعی (اما واقعی نیست بلکه لاجیکال است) عمل میکند. بعدا نوبت فرمت کردن میرسد که در واقع محیط هر کدام از این درایوها را برای مصرف سیستم عامل یا OS و یا همان Operating System آماده میکند. اگر این هارد خام که روی سیستم شما قرار گرفته، تک است باید به نحوی کامپیوتر را راه اندازی کنید زیرا هارد دیسکی ندارید که حاوی ویندوز باشد. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
می توان گفت هارددیسک های مغناطیسی دارای چندین شکل میباشند. هارد دیسک ها دارای ظرفیت بالاو قیمت بیت پایین می باشند. هارددیسک ها عمومی ترین دیسک مورد استفاده برای پردازش فایلی روزانه هستند. دیسک ها در مقایسه با دسترسی به عنصری در RAM دسترسی دیسک همیشه گرانتر است. با این وجود، تمام دسترسیهای دیسک با هم برابر نیستند . دلیل این،روش کار دیسک گردان است.درایوهای دیسک جزء گروهی از ابزارها به نام ابزارهای ذخیره سازی با دسترسی مستقیمDASD میباشند، زیرا امکان دسترسی مستقیم به داده ها را فراهم میکنند.DASD ها مغایر با ابزارهای سری میباشند که گروه اصلی ابزارهای ذخیره سازی می باشند. ابزارهای سری از رسانه های مثل نوار مغنا طیسی استفاده می کنند که فقط دسترسی سری را ارائه میدهند. یک عنصر داده ای را نمی توان تا زمانی که تمام داده های قبلی آن در نوار به ترتیب خوانده یا نوشته نشده اند،خواند یا نوشت. دیسک های مغناطیسی دارای چندین شکل میباشند. هارد دیسک ها دارای ظرفیت بالاو قیمت بیت پایین می باشند. هارددیسک ها عمومی ترین دیسک مورد استفاده برای پردازش فایلی روزانه هستند. فلاپی دیسک ها ارزانتر هستند ولی کندتربوده وداده های نسبتا کمی را نگه میدارند. فلاپی ها برای پشتیبان سازی فایل های خاص و جابه جایی مقادیر کم داده مناسب می باشند. رسانه های دیسکی غیر مغنا طیسی مخصوصا دیسک های نوری در حال رشد بوده وبه عنوان رسانه ذخیره سازی عمومیت یافته اند. سازماندهی دیسک ها اطلاعات ذخیره شده روی دیسک بر روی یک یا چند صفحه ذخیره می شوند.به ترتیب این اطلاعات درتراک های روی دیسک ذخیره می شوند . هر تراک اغلب به تعدادی سکتور تقسیم می شود. هر سکتور، کوچکترین بخش قابل آدرس دهی روی دیسک است. هنگامی که عبارتREAD() را برای بایت خاصی از فایل، فراخوانی می کنید، سیستم عامل سطح صحیح یعنی تراک و سکتور را پیدا کرده وکل سکتور را خوانده وبه ناحیه خاصی از حافظه RAM به نام بافر منتقل می کند. سپس بایت مورد نظر درون بافر را پیدا می کند. در صورتی که درایو دیسک از تعدادی صفحه استفاده می کند، ممکن است آن را DISK PACK نیز بنامیم. تراک هایی که دقیقا بالا وپایین همدیگر میباشند یعنی تراک های هم شماره تشکیل سیلندر را می دهند. اگر اطلاعات در روی یک سیلندر باشند، نیاز نیست که برای دسترسی به اطلاعات،بازوی هد خواندن/نوشتن حرکت کند. جابجای این بازو را جستجو SEEKING می نامند. این جابه جایی معمولا کندترین بخش خواندن اطلاعات از یک دیسک است. برآورد ظرفیت ها و فضای مورد نیاز پهنای دیسک ها از ۲تا حدود ۱۴ اینچ می باشد. محدوده ظرفیت دیسک ها نیز کمتر از ۰۰۰/۴۰۰ بایت تا میلیارد ها بایت می باشد. در یک دیسک، صفحه بالایی و پایینی یک طرفه بوده و بقیه صفحات دو طرفه می باشند، بنابراین تعداد تراک های هر سیلندر بستگی به تعداد صفحات دارد. مقدار داده هایی که میتوان روی یک تراک نگهداشت بستگی به چگالی بیت های ذخیره شده روی سطح دیسک دارد. (این بستگی به مقدار ضبط رسانه و اندازه هدهای خواندن /نوشتن دارد .) یک دیسک ارزان و ظرفیت پایین میتواند حدود ۴ کیلو بایت روی یک تراک نگه داشته ودر هر طرف ۳۵تراک قرار دارد. یک دیسک باظرفیت بالا تقریبا تراک های ۵۰ کیلوبایتی داشته ودر هر طرف صفحه دارای ۱۰۰۰ تراک است. از آنجایی که یک سیلندر شامل گروهی از تراک ها می باشد و یک تراک مجموعه ای از سکتورهاست وسکتور نیز از بایت ها تشکیل شده است، پس محاسبه ظرفیت تراک، سیلندر و درایو ساده می باشد : ظرفیت تراک= تعداد سکتورها در هر تراک * ظرفیت هر سکتور برحسب بایت ظرفیت سیلندر= تعداد تراک های هر سیلندر* ظرفیت تراک ظرفیت درایو = تعداد سیلندرها*ظرفیت سیلندر تنگنای دیسک: کارآیی دیسک به طور شگفت انگیزی رو به افزایش است ولی هنوز هم سرعت دیسک ها به حد سرعت شبکه ها نرسیده است. یک درایو با کارآیی بالا میتواند ۵۰ کیلوبایت در هر تراک رابا سرعت ماکزیمم حدود۳مگابایت در ثانیه وفقط بخشی از آن را تحت شرایط عادی انتقال دهد . شبکه هایی با کارآیی بالامیتوانند داده ها را با سرعت حدود۱۰۰مگابایت در ثانیه منتقل کنند. در نتیجه یک فرآیند محدود به دیسک است وشبکه و cpu بایستی منتظر زمان دسترسی به دیسک برای انتقال داده ها باشند. نوار مغناطیسی: واحدهای نوار مغناطیسی جزءگروهی از ابزارها هستندکه دسترسی مستقیم را ارائه نمی دهند ولی می توانند دسترسی ترتیبی سریعی به داده ها فراهم کنند. نوارها فشرده بوده وتحت شرایط محیطی مختلف به خوبی نصب می شوند و ذخیره سازی وانتقال داده ها در آنها ساده بوده وقیمت آنها نسبت به دیسک ها کمتر است. کاربرد های نوار مغنا طیسی: نوارمغناطیسی، رسانه مناسبی برای پردازش ترتیبی برنامه های کاربردی است. در صورتی که فایل های پردازش شده مشابه نبوده و دسترسی مستقیم نیاز نباشد، از این رسانه میتوان استفاده کرد. به عنوان مثال، مسئله به هنگام سازی یک لیست پستی در هر ماه را در نظر بگیرید .آیا ضروری است که لیست به طور مطلق به روز باشد یا در هر ماه به هنگام شود، کافی است؟ در صورتی که اطلاعات بایستی به دقیقه باشند، پس رسانه بایستی امکان دسترسی مستقیم را فرا هم کند تا به هنگام سازی بتواند بلافاصله عمل کند . ولی اگر نیاز است لیست پستی فقط هنگامی که بر چسبها چاپ می شوند به هنگام شود، پس همه تغییراتی که در طول ماه رخ می دهند، می توانند جمع شده و در یک فایل قرار گیرند که به همان روش لیست پستی ذخیره می شود. سپس برنامه ای که هر دو فایل را می خواند می تواند به صورت همزمان اجرا شده و تغییرات مورد نیاز را در داده ها اعمال نماید. مقایسه دیسک و نوار مغنا طیسی: در گذشته نوار مغناطیسی ودیسک مغناطیسی برای تمام کاربردهای ذخیره سازی ثانویه مورد استفاده قرار می گرفتند. دیسک برای دسترسی تصادفی و ذخیره سازی فایل هایی که برای دسترسی بیدرنگ مدنظر بودند جالب بود ونوار برای پردازش ترتیبی داده ها و ذخیره سازی طولانی مدت فایل هاایده آل بود . با گذشت زمان، این قواعد تغییر پیدا کرده و دیسک بیشتر استفاده شد. دلیل اصلی که در دسترسیهای تصادفی، نوار مغنا طیسی به دیسک ترجیح داده می شود، این است که نوارها برای تک پردازش در نظر گرفته شده اند، در حالی که دیسک ها عموما چندین پردازش را سرویس میدهند.این بدین معنی است که در دسترسیها هد خواندن/نوشتن دیسک بایستی از محلی به محل دیگری جابه جا شده و حاصل، یک جستجوی پرهزینه است، در حالی که درایونوار چون برای تک پردازش در نظر گرفته شده است، چنین هزینه ای ندارد. این مسائل سبب شد که به تدریج دیسک جایگزین نوار شود .این تغییرات در مورد دیسک وRAM نیز انجام گرفته ودر حال وقوع است . برای درک کامل این تغییرات جدید، نیاز است که با مفهوم بافر کردن در حافظه RAM آشنا شویم. به طور خلاصه کارآیی بستگی به بزرگی فایلی دارد که در هر بار میتوانیم منتقل کنیم. هر چه فضایRAM بیشتری برای بافرهای ورودی/خروجی قابل دسترس باشد، تعداد جستجو های مورد نیاز کاهش می یابد. بیشتر سیستم های که اکنون وجود دارد وحتی سیستم های کوچک دارای RAM کافی برای کاهش دسترسیهای مورد نیاز برای پردازش فایل های بیشتر هستند . این تغییرات سبب کاهش قیمت دیسک ها شده و در نتیجه آنها را برای پردازش ترتیبی که در گذشته از نوارها استفاده می شد مورد استفاده قرار می دهند. این بدین معنی نیست که از نوار ها نبایستی برای پردازش ترتیبی استفاده کرد. اگر فایلی روی نوار نگهداری شود و درایوهای کافی برای استفاده از آنها در پردازش ترتیبی فایل وجود داشته باشد، ممکن کاراتر باشد. اگر چه امروزه از دیسک برای پردازش ترتیبی استفاده می شود ولی نوار هنوز هم به عنوان رسانه ای برای ذخیره سازی آرشیوی طولانی مدت، مهم می باشد که البته این مورد هم با عمومیت یافتن CDها از بین رفته است. نوار هنوز هم از دیسک ارزانتر است و نگهداری فایل های بزرگ روی آن ساده وسریعتر است. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
مقدمه: مقدار فضای ذخیره سازی اطلاعات یكی از نوستالژی های دنیای كامپیوتر است. زمانی كامپیوترها فقط دارای ۶۵ مگابایت فضای آزاد روی دیسك های سخت بودند. این مقدار كم كم به ششصد و هفتصد مگابایت افزایش یافت و در سال های بعد، كامپیوترها به هارد دیسك های ۵/۱ گیگابایتی مجهز شدند كه در آن زمان فضای بسیار زیادی به نظر می رسید. اما به طور ناگهانی با ارائه ویندوز ۲۰۰۰ و اكس پی و هجوم كاربران به سوی داده های دیجیتالی و مالتی مدیا، ظرفیت تجهیزات ذخیره سازی اطلاعات به صورت سرسامآوری افزایش یافت. اكنون هر كاربر به طور متوسط به صدگیگابایت فضا برای كارهای روزمره اش نیاز دارد و اگر بخواهد یك مدیاسنتر خانگی راه اندازی كند، باید به سراغ هارددیسك های دویست گیگابایت و حتی بالاتر برود. در این میان، راه های زیادی برای افزایش مقدار فضای ذخیره اطلاعات روی كامپیوترهای خانگی وجود دارد كه یكی از آن ها، افزودن هارددیسك های با ظرفیت بیشتر به كامپیوتر است. اما این كار در عین سادگی مشكلات و خطرات خاص خود را دارد. در این آموزش می خواهیم چگونگی افزودن یك هارددیسك جدید را به سیستم بدون اخلال در كار آن مرور نماییم. گام اول: پشتیبان گیری به طور طبیعی افزودن یك هارددیسك نباید برای اطلاعاتتان مشكلی به وجود آورد، اما حادثه هیچ گاه خبر نمی كند. قطعی برق، روی هم افتادن سكتورهای هارددیسك قدیمی و جدید، وجود سكتورهای معیوب روی هارددیسك، اختلال در رجیستری و ده ها موضوع دیگر، تنها یك نتیجه را برای شما به ارمغان خواهند آورد: از بین رفتن اطلاعات. به همین خاطر، توصیه می كنیم پیش از شروع به نصب هارددیسك یا هر وسیله دیگر ذخیره اطلاعات، از اطلاعات خودتان یك كپی بردارید. رایت اطلاعات روی دی وی دی یا سی دی و استفاده از هارددیسك و حافظه های فلش اكسترنال، ابزارهای سریعی برای كپی گرفتن از اطلاعات هستند. گام دوم: عیب زدایی پارتیشن ها یكی از دلایل از بین رفتن اطلاعات، وجود خطا یا عیب های پنهان نرم افزاری و سخت افزاری روی پارتیشن هایی است كه اكنون دارید از آن ها استفاده می كنید و به نظر می رسد مشكلی ندارند. بنابراین بهتر است در گام دوم به سراغ عیب یابی هارددیسك و تك تك پارتیشن ها بروید. ابزارهای زیادی برای این كار وجود دارد. نرم افزارهایی مانند سیستم مكانیك به خوبی این كار را برایتان انجام خواهند داد. ابزارهای خط فرمان ویندوز مانند chkdsk نیز مناسبند. كافی است یك پنجره پوسته داس را باز كنید و این دستور را بنویسید و با كمی فاصله، نام پارتیشن مورد نظرتان را بنویسید تا ScanDisk آن پارتیشن شروع گردد. به هر حال سعی كنید از سلامتی كامل پارتیشن ها مطمئن شوید. اگر قصد دارید فرمت برخی از پارتیشن ها را نیز از Fat به NTFS تغییر دهید، اكنون بهترین فرصت است. گام سوم: نصب سخت افزاری كامپیوترتان را خاموش كنید و برق آن را قطع نمایید. در كیس را باز كنید و به دنبال كابل های IDE یا SATA باشید كه از یك طرف به مادربورد وصل باشند و از یك طرف دیگر آزاد هستند. معمولاً دو كابل (Master و Slave) برای اتصال هارددیسك وجود دارد. یك هارددیسك باید به صورتMaster و دیگری Slave تعریف شود. اگر هر هارددیسك را به یك كابل جداگانه وصل نمایید، مشكلات كمتری در هنگام شناسایی هارددیسك ها خواهید داشت. در این صورت باید جامپرهای هر دو هارددیسك را روی Cable Select) CS) تنظیم نمایید. اگر مجبور شدید هر دو هارددیسك را روی یك كابل نصب نمایید، باید به صورت دستی جامپرهای هارددیسك ها را تنظیم كنید تا یكیMaster و دیگری Slave شود. روی هر هارددیسك وضعیت قرارگیری جامپر درج شده است. اگر تا اینجا به درستی عمل كرده باشید، در هنگام بوت سیستم هر دو هارددیسك شناسایی می شوند و روی صفحه وضعیت و اطلاعات مرتبط با شناسایی آن ها درج خواهد شد. گام چهارم: شناسایی اگر به طور خودكار هارددیسك ها شناسایی نشوند، باید به صورت دستی هارددیسك ها را به سیستم بشناسانید كه این كار از طریق تنظیمات بایوس صورت می گیرد. برنامه بایوسِ كامپیوترهای مختلف، متفاوت است. به همین خاطر نمی توان به طور دقیق گفت این گام شامل چه مراحلی است، اما كار آسانی پیش رو دارید: كامپیوتر را ریستارت كنید و وارد برنامه بایوس سیستم شوید. سپس وارد بخش تنظیمات تجهیزات سخت افزاری شوید و بررسی كنید كه كدام یك از هارددیسك ها و به چه صورت شناسایی شده اند. ممكن است با تغییر وضعیت هارددیسك (Master به Slave یا برعكس) مشكل حل شود. باید طوری عمل كنید كه یك هارددیسك به صورتMaster و دیگری Slave برای سیستم تعریف شود وگرنه شناسایی نخواهند شد. اپتیكال درایوها نیز به همین كابل هایی متصلند كه برای هارددیسك استفاده می كنید. نصب صحیح آن ها نیز به كمك شما در استفاده از هارددیسك جدید كمك خواهد كرد. گام پنجم: پارتیشن بندی و كپی اطلاعات به احتمال زیاد هارددیسك جدید شما فرمت بندی نشده است. استراتژی شما برای فرمت بندی هارددیسك جدید به هدف شما از نصب و از استفاده آن برمی گردد. اگر می خواهید پس از راه اندازی هارددیسك جدید، هارددیسك قدیمی را از سیستم خارج كنید، نیاز به كپی نمودن تمام اطلاعات از هاردیسك قدیمی به هارددیسك جدیدتر دارید. در این شرایط نیز چندین راه پیش رو دارید: می توانید از فرمت ها و وضعیت پارتیشن های قدیمی استفاده نمایید، یا آن ها را تغییر دهید. نرم افزارهایی مانند Paragon Drive Copy می توانند عین پارتیشن های قدیمی را روی هارددیسك جدید با همان اطلاعات بسازند. نرم افزار Acronis Migrate Easy از تمام پارتیشن ها و اطلاعات آن ها روی هارددیسك جدید كپی خواهد ساخت. نرم افزارهای پارتیشن بندی مانند Partition Magic نیز می توانند روی ویندوز قدیمی نصب شوند و هارددیسك جدید را فرمت بندی نمایند. خود ویندوز نیز ابزار پارتیشن بندی دارد (Partition Management) كه دارای امكانات بسیار مناسبی است. اگر از این نرم افزار استفاده نمایید كل فضای هارددیسك جدید را به صورت یك پارتیشن UnAllocate نشان خواهد داد. شما می توانید روی این فضا كلیك كنید و گزینه New را از منوی راست كلیك انتخاب نمایید. توجه داشته باشید كه از ابتدا فرمت پیش فرض پارتیشن ها را برای ویندوز اكس پی NTFS انتخاب نمایید. گام آخر: سازماندهی سیستم پس از پارتیشن بندی هارددیسك جدید و كپی اطلاعات، می توانید هارددیسك قدیمی را از سیستم جدا كنید و آن را در مواقع لزوم استفاده نمایید. اگر قصد چنین كاری را دارید، باید هارددیسك جدید را از Slave (در صورت تنظیم بودن روی این وضعیت) به وضعیت Master تغییر دهید. اگر قصد استفاده از دو هارددیسك را به طور همزمان دارید، باید دقت بیشتری به خرج دهید و با استفاده از فناوری هایی مانند RAID آن ها را مدیریت نمایید. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
از زمانی که هزینه و زمان لازم برای تولید انواع چیپ های فلش کاهش یافت، فرصت های بسیاری برای حضور جدی تر این موجود در بازار دست نخورده مصرف پدیدار شد. اگر پیشگوهایی مانند نوستر آداموس هلندی می خواستند هم نمی توانستند جلال و جبروت کنونی چیپ های فلش NAND و NOR را در بازارهای دیجیتال پیش بینی کنند. تا پنج سال پیش کمتر کسی تصورش می کرد که روزگاری استفاده تجاری از چیپ های فلش در قالب درایوهای جامد (SSD) شکل واقعی به خود بگیرد و شرایط چنان شود که ماهیت استفاده از هارددیسک ها را با مخاطره مواجه کند. اوضاع آن چنان شده است که برخی از کارشناسان با توجه به نیازهای آتی بنی بشر پیش بینی می کنند نسل هارددیسک های عام طی چهار پنج سال آینده از بازارها برچیده خواهند شد! این گفته را به شخصه چندان نمی پسندم، اما تغییر محسوس در استراتژی سازندگان بزرگ هارددیسک مانند Seagate، Western Digital و Hitachi GST مبنی بر هدایت سرمایه گذاری های جدید خود به سوی بازار سیستم های ذخیره سازی مبتنی بر چیپ های فلش نشان می دهد که این بزرگان نیز بروز خطرات احتمالی را دریافته و تغییراتی در برنامه های آتی اعمال کرده اند. برای مثال، شرکت Seagate عرضه پلاترهای ۵۰۰ گیگابایتی را برای سه ماهه اول سال ۲۰۱۰ میلادی پیش بینی کرده بود. شرکت Western Digital نیز سعی داشت بخشی از بازار کیفیت خواهان را به سوی استفاده از مدل های سریع WD VelociRaptor برای یکسال دیگر سوق دهد. هر دو شرکت به دلایل مختلف که یکی از آن ها اعمال فشار در ذخیره سازهای سریع فلش بود مجبور شدند به هر ضرب و زوری که شده بازار هارددیسک ها را گرم نگه دارند. به عنوان مثالی دیگر می توان به تکنولوژی های پیشرفته Hitachi GST در زمینه ذخیره سازی هارددیسک ها اشاره کرد که برای عرضه در سال ۲۰۱۲ پیش بینی شده بود، اما از قرار معلوم پیش از پایان سال ۲۰۱۰ به صورت تجاری روانه بازار خواهد شد و الی آخر... درباره قابلیت ها به نظر شما چیپ های فلش می توانند همان لولو خرخره ای باشند که همگان از ایشان ترسیم می کنند؟ پیش از پاسخ به این پرسش باید بدانیم که این موجودات تا چه مقدار می توانند تهدیدآمیز باشند! با عرض معذرت از حضور هارددیسک های محترم باید اذعان کنم که نقطه قوت چیپ های فلش از بد روزگار درست بر نقاط ضعف هارددیسک ها انطباق یافته است. از این رو بسیار بیش از آن چیزی که ادعا می شود می توانند خطرناک باشند. در ادامه قدری در این باره صحبت می کنم. در دنیای کنونی برخی کارشناسان، آینده سیستم های ذخیره سازی را از منظر جالبی دنبال می کنند. به این صورت که اعتقاد دارند امر ذخیره سازی نوعی ذخیره انرژی است که در آینده به شکلی قابل استفاده خواهد بود. این گفته در زمانه کنونی شاید معنادار نباشد، اما حتم دارم در زمانه ای که انرژی، اهمیتی بیش از دوران کنونی پیدا کند، خواهیم توانست داده های غیرضروری را از سیستم های ذخیره سازی مانند هارددیسک یا فلش ها بخوانیم و از انرژی الکتریکی آن ها برای استفاده های دیگر بهره برداری کنیم. به بیان دیگر سلول های ذخیره ساز داده ها را تخلیه الکتریکی خواهیم کرد! بر این اساس در این رویکرد، عامل جدیدی بر پایه نسبت میان انرژی ذخیره سازی و انرژی قابل بازیابی تعریف می شود. همچنین میزان ماندگاری داده ها نیز در محاسبه این عامل لحاظ خواهد شد. این عامل که به سادگی می توان آن را عامل بازیابی خطاب کرد محاسبه می کند که برای ذخیره سازی و بازیابی هر بایت داده چه میزان انرژی صرف می شود. عامل بازیابی در دستگاه های کنونی که میزان قابل توجهی انرژی به هدر می دهند چیزی نزدیک به فاجعه است! چیپ های فلش نیازمند انرژی مختصری برای ذخیره سازی هستند و هنگامی که داده ای فراخوانی می شود نیز در مصرف انرژی امساک فراوانی می کنند، از این رو می توان به تعدیل عامل بازیابی آن ها امیدوار بود. در نقطه مقابل، چرخش زندگی هارددیسک ها به شکل ذاتی وابسته به گردش پلاترها و نوسان مداوم هد خواندن و نوشتن است. بدیهی است که حرکت های مکانیکی در قیاس با تکانه های الکتریکی انرژی بیشتری مصرف می کنند. به طور خلاصه اینکه هارددیسک ها آمار قابل دفاعی در مصرف انرژی ندارند و هر چه سال های آینده به حال نزدیک تر می شوند موضوع مصرف انرژی به شیوه ای بارز بر روح و روان بنی بشر رژه می رود. صرفه تولید و قیمت نهایی دو دلیل اساسی را برای بقای هارددیسک ها در بازار کنونی می توان مطرح کرد. اول اینکه، هزینه تولید هارددیسک به دلیل بازار مصرف گسترده و کاهش قیمت تکنولوژی های مرتبط به شدت کاهش یافته است. به همین دلیل قیمت هارددیسک ها کمتر از فلش هاست. دیگر اینکه، اوضاع و احوال هارددیسک ها هنگام محاسبه قیمت واحد حافظه (یک گیگابایت) مطلوب تر از فلش هاست. در بازار کنونی یک گیگابایت حافظه هارددیسک به طور متوسط ۱۵۰ تومان قیمت دارد، در حالی که قیمت همین مقدار حافظه فلش به طور متوسط ۷ هزار تومان است. یعنی قیمت حافظه های فلش در بهترین حالت حدود ۴۰ برابر هارددیسک ها محاسبه می شود. اگر از زاویه ای دیگر بنگریم هارددیسک های ۵۰۰ گیگابایتی محبوب دل خریداران هستند، در حالی که نماینده تام الاختیار فلش ها در دل هواداران حدود ۸ گیگابایت ظرفیت دارد! نتیجه گیری چنانچه قیمت چیپ های فلش از مقیاس ۴۰ برابر تا حوالی ۱۰ برابر کاهش یابد آنگاه خواهید دید که چگونه نسل هارددیسک ها در معرض انقراض قرار خواهند گرفت. برای نمونه می توانم بازار نمایشگرهای LCD و CRT را مثال بزنم. هنگامی که نمایشگر نوعی ۱۷ اینچی CRT قیمتی بین ۱۱۰ تا ۱۳۰ هزار تومان داشت، پسرعموی تازه واردش (LCD) را می شد با قیمت متوسط ۲۶۰ هزار تومان خریداری کرد. در حال حاضر قیمت متوسط نمایشگر CRT تا ۹۰ هزار تومان و قیمت مدل LCD نیز تا حوالی ۱۴۰ هزار تومان کاهش پیدا کرده است و بسیاری از شرکت ها تولید نمایشگر CRT را بی خیال شده اند. در نگاه اول قیمت مدل های LCD بالاتر از مدل های CRT نشان می دهد، اما نمایشگرهای جدید علاوه بر کاهش قیمت، قابلیت ها و امکانات جدیدتری عرضه می دارند که خریدار را راضی به استفاده می کنند. اگر به آمارها توجه کنیم، نشان می دهند که توجه قاطبه مردم به سوی نمایشگرهای LCD جلب شده است. ماجرایی مشابه بین هارددیسک ها و انواع محصولات مبتنی بر فلش پدیدار خواهد شد. آن هنگام که قیمت درایوهای جامد SSD با ظرفیت ۸۰ گیگابایت برابر با هارددیسک ۵۰۰ گیگابایتی شود، خواهید دید که استفاده های دوگانه از این سیستم ها آغاز خواهند شد. به این شکل که جایگاه حافظه فعال در اختیار درایوهای جامد قرار خواهد گرفت و هارددیسک ها به انباره اطلاعات (غیرفعال) تبدیل خواهند شد. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
شک نکنید که بازار آینده از آن فلش هاست و اگر هر موجود دیگری بخواهد بر این نسل توفق یابد راه دراز و سختی پیش رو خواهد داشت. درست است که چیپ های فلش فقط ده دوازده سال است که به شکل تجاری وارد بازار شده اند، اما از اوایل دهه هشتاد این چیپ ها در شرکت Toshiba مورد مطالعه قرار گرفتند. چیپ ست ها نیاز به حداقل یک دهه داشتند تا شکل تجاری به خود بگیرند و یک دهه دیگر وقت نیاز داشتند تا به بلوغ برسند. تکنولوژی هایی که به عنوان جایگزین چیپ های فلش مطرح شده اند هنوز در دوران مطالعه قرار دارند و برای حضور در بازار نیازمند انجام تست های بسیاری هستند که تصور نمی کنم زودتر از پنج شش سال آینده بتوانیم نمونه تجاری آن را در بازار ببینیم! این را گفتم تا برای من و شما به طور شفاف مشخص شود که چیپ های فلش از حالا تا چند سال آینده در اوج قرار خواهند داشت و به احدی باج نخواهند داد. این موضوع برای تمامی قطعاتی که از چیپ های فلش استفاده می کنند صادق است. در بازار کنونی قطعات حافظه فلش USB، کارت های حافظه، درایوهای جامد (SSD) و دستگاه های پخش مالتی مدیا (MP۳ & MP۴ Player) از چیپ های فلش NAND و گوشی های تلفن همراه از چیپ های فلش NOR استفاده می کنند. این چیپ ها حریفی مانند دیسک نوری و هارددیسک را در مقابل دارند که توفیق بر آن ها شاید در کلام ساده به نظر برسد، اما در عمل با چالش های بسیاری همراه است. همین جا بگویم که دیسک های نوری در آینده ای محتوم فقط برای توزیع فیلم های سینمایی و تهیه و نگهداری فایل های پشتیبان در سیستم ها استفاده خواهند شد و بس! حکایت هارددیسک ها همچنان در برخی حوزه ها بر سر جدال با فلش جماعت ایستادگی خواهند کرد و حتم دارم به طور کامل از صحنه بیرون نخواهند رفت، اما همچون دیسک های نوری کاربردهای محدودی خواهند یافت. به همین دلیل به صف آرایی فلش ها در برابر هارددیسک ها می پردازم تا به مخاطب خود کمک کنم تا تصویری دور اما شفاف از آینده نزدیک در ذهن تصور کند. برتری از آن کیست؟ راستش تقابل فلش ها با هارددیسک ها یکی از بازی های مهم جام ملت های اروپا نیست که برنده ای مشخص داشته باشد. برنده ها فقط در حوزه های مشخص قابل تشخیص هستند و دوست دارم به این موضوع بپردازم. هارددیسک ها به طور کلی در پنج حوزه کامپیوترهای دسکتاپ، سرور، لپ تاپ، ذخیره سازهای حرفه ای و قابل حمل استفاده می شوند. ابتدا باید مشخص کرد که فلش ها در کدام یک از این حوزه های پنج گانه وارد رقابت خواهند شد. فلش ها ذخیره سازهایی فعال هستند، به بیان دیگر گزینه ای مناسب و عاقلانه برای پشتیبان گیری قلمداد نمی شوند. بنابراین چهار حوزه به جز سیستم های ذخیره سازی حرفه ای محل تاخت و تاز فلش ها در برابر هارددیسک ها خواهد بود. فلش ها و هارد دیسک های دسکتاپ نماینده جامعه فلش ها در این حوزه درایو جامد (SSD) نام دارد که هنوز بازار درست و درمونی در سطح جهان بر پا نساخته است و شاید در سال آتی خود را در بازار ایران معرفی کند. مخاطب ایرانی باید بداند که درایوهای جامد گران قیمت هستند و برای استفاده های عمومی منطقی به نظر نمی رسند. این را نیز بگویم که درایوهای جامد پر پیچ و خمی در برابر خویش دارند، زیرا قیمت هارددیسک های مخصوص دسکتاپ به مرور زمان کاهش و ظرفیت آن ها به همان تناسب افزایش پیدا می کند. به تصورم تا سه چهار سال آینده هیچ گزندی از سوی جامعه فلش ها به هارددیسک های نازنین نخواهد رسید. در سال آینده بازار ذخیره سازهای عام (دسکتاپ) به طور کامل در اختیار هارددیسک های عام قرار دارد. فلش ها و هارد دیسک های سرور آن درایو جامدی که در میدان قبلی حرف چندانی برای گفتن نداشت، در این حوزه بر حسب اتفاق حسابی عرض اندام کرده، اما موضوع قیمت باز هم دست و پاگیر شده است. سرعت تبادل داده ها، برای بسیاری از سرورها حیاتی است و از روی اتفاق تنها برتری بر درایوهای جامد علاوه بر مصرف فوق العاده محدود انرژی، همین سرعت بالای تبادل داده هاست. درایوهای جامد (SSD) تنها نماینده فلش ها در این عرصه هستند و مدل های پدر و مادردار آن ها حداقل چهار پنج هزار دلاری قیمت دارند. به همین دلیل بسیاری از اهالی حرفه ای بازار تا اطلاع ثانوی بی خیال این موجودات خواهند شد از این رو استفاده از هارددیسک های ویژه مانند خانواده WD Raptor و Samsung Spinpoint F۱ همچنان در بورس توجه باقی خواهند ماند. فلش ها و لپ تاپ ها درایوهای جامد (SSD) در این حوزه نیز تنها رقیب جدی هارددیسک های ۵/۲ اینچی محسوب می شوند. برحسب اتفاق سرعت نفوذ قطعات مبتنی بر فلش در میان لپ تاپ ها سریع است. بدون شک قیمت درایوهای جامد افت محسوسی خواهند داشت و از آن ها در لپ تاپ های بیشتری استفاده خواهند شد. لپ تاپ های سبک وزن به شدت طرفدار درایوهای جامد هستند، زیرا درایو نوری و هارددیسک را از خود دور کرده و درایو جامد را جایگزین ساخته اند. حضور جامعه فلش ها با نمایندگی درایوهای جامد (SSD) در این حوزه چالش جدی برای هارددیسک ها محسوب نمی شود، اما این قطعات اسطوره ای بخشی از بازار را از کف خواهند داد. فلش ها و هارد دیسک های قابل حمل به طور معمول هارددیسک ها در یک طرف و درایوهای جامد و کارت های حافظه در طرف دیگر نباید جدالی با یکدیگر داشته باشند، اما جدال سختی میان قطعات حافظه فلش و هارددیسک های بندانگشتی در میان خواهد گرفت. هارددیسک های قابل حمل در سه اندازه ۵/۳، ۵/۲ و ۸/۱ اینچ ساخته می شوند که قطعات فلش USB با مدل های گت و گنده ۵/۳ اینچی کاری ندارند، اما مدل های دیگر را به شدت دنبال می کنند. قیمت قطعات ۳۲ گیگابایتی فلش USB معادل هارددیسک های قابل حمل ۲۵۰ گیگابایتی است و صرف نظر از اختلاف ظرفیت، در زمینه ابعاد، وزن، ضربه پذیری و احتمال اتلاف داده ها بر هارددیسک ها برتری دارد و به همین دلیل در سال آینده بسیاری از مخاطبان بازار از آن ها برای انتقال داده ها استفاده خواهند کرد. به بیان دیگر بازار قطعات حافظه فلش USB و تمامی هارددیسک های قابل حمل رشد قابل توجهی در سال آینده خواهند داشت، با این فرض که حافظه های فلش USB قدری از سهم هارددیسک های قابل حمل ۵/۲ اینچی را خواهند دزدید. این را نیز بگویم که هارددیسک های ۸/۱ و ۱ اینچی در برابر جامعه فلش ها از پیش بازنده هستند و شاید این میدان، تنها جایی باشد که هارددیسک به صراحت باخت خود در برابر فلش جماعت را پذیرفته است. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : پنجشنبه 7 اردیبهشت 1396 :: نویسنده : محمد لطفی
رشد هاردهای اکسترنال که از اوایل سال گذشته شتاب بیشتری گرفت در سال جدید نیز ادامه دارد. این قطعات که کاربردهای جدید و فراوانی برای آنها به وجود آمده اکنون بازار قابل توجهی دارند و اکثر توزیع کنندگان داخلی نیز تلاش های زیادی را برای به دست آوردن سهم بیشتر بازار شروع کرده اند هر چند که تا کنون تنها سازگار ارقام به اهداف خود نزدیک شده است. مهمترین ویژگی این محصولات توانایی انتقال و جا به جایی اطلاعات است که در ظرفیت های مختلف تولید می شوند و اکنون مدل های پرتابل با ظرفیت های ۲ترابایت را نیز می توان در بازار دید. ضمن اینکه برخی خصوصیات دیگر باعث ایجاد تنوع و البته اختلاف قیمت در میان این قطعات می شود. اندازه به طور کلی ۳ اندازه استاندارد و رایج برای هارددیسک ها وجود دارد. مدل های ۵/۳ اینچی که هاردهای معمولی و داخلی کامپیوتر را تشکیل می دهند و برای استفاده از آنها به صورت پرتابل باید از باکس های ویژه استفاده کرد که باعث افزایش اندازه آن می شود. مدل های بعدی که رایج ترین نوع از هارددیسک های پرتابل هستند در گروه ۵/۲ اینچی ها قرار می گیرند. در ابتدا این مدل ها صرفا برای تامین ظرفیت نوت بوک ها استفاده می شدند اما پس از مدت کوتاهی با تولید باکس های مخصوص آنها، به شکل هاردهای اکسترنال مطرح شدند. این مدل ها اندازه معقولی دارند و به راحتی در جیب جا می شوند ضمن اینکه از نظر برق مورد نیاز، مصرف آنها در حدی نیست که احتیاج به تجهیزات خاصی باشد. مدل های بعدی شامل هارددیسک های ۸/۱ اینچی می شوند که از نظر اندازه نسبت به گروه قبل کوچک تر بوده اما از نظر ظرفیت با محدودیت های بیشتری رو به رو هستند. برق بزرگ ترین مشکل هاردهای اکسترنال مسئله تامین برق آنها است. بدیهی است که اگر برای جا به جایی اطلاعات همیشه لازم باشد یک بسته جانبی شامل رابط ها و آداپتور همراه دستگاه باشد، چندان خوشایند نخواهد بود و استفاده از این تجهیزات را محدود می کند با این حال اکنون از روش های مختلفی برای تامین برق مورد نیاز هاردهای اکسترنال استفاده می شود. اغلب مدل هایی که دارای رابط USB هستند می توانند از همین رابط نیز برای تامین برق استفاده کنند و ولتاژ ارائه شده در پورت USB انرژی موردنیاز دستگاه را تامین خواهد کرد. به همین دلیل در برخی از این قبیل محصولات دو رابط USB برای انتقال اطلاعات و تامین برق دستگاه دیده می شود. نوع بعدی شامل آداپتورهای کوچک می شوند که برق دستگاه را به طور مستقیم از برق شهری تامین می کنند و در مقایسه با مدل های قبل محدودیت های ویژه خود را دارند. در گروه سوم نیز باتری ها وظیفه تامین برق را برعهده دارند. رابط رابط USB پرطرفدارترین رابط هاردهای اکسترنال است زیرا علاوه بر اینکه توسط تمام کامپیوترهای امروزی پشتیبانی می شود، سرعت قابل قبولی داشته و از آن می توان برای تامین برق استفاده کرد. رابط دیگر فایروایر است که در دو مدل ۴۰۰ و ۸۰۰ وجود دارد. این اعداد نشان دهنده سرعت انتقال اطلاعات از طریق این رابط هستند که در حالت دوم معادل ۸۰۰ مگابیت در ثانیه خواهد بود. برخی مدل ها توانایی پشتیبانی از هر دو رابط را دارند. رابط سوم eSATA است که از نظر سرعت بر فایروایر ۸۰۰ غلبه می کند اما از نظر کاربرد و استفاده از آنها در تمام کامپیوترها با مشکل مواجه است. مادربوردهای جدید معمولا حاوی پورت eSATA هستند ولی در صورتیکه مجهز به این امکانات نباشند باید از کارت های PCI در دسکتاپ ها و PCIe برای نوت بوک ها استفاده کرد. رابط های SCSI در هاردهای اکسترنال به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند. شبکه یک هارد اکسترنال با ظرفیت بالا می تواند نقش درایو NAS را در شبکه بازی کند. این درایو امکان اشتراک اطلاعات بین تمام کامپیوترهای مرتبط با شبکه را فراهم می کند. برخی از هاردهای اکسترنال مجهز به پورت اترنت و یا شبکه Wi Fi هستند که این مدل ها در مقایسه با دیگر هاردهای اکسترنال از قیمت بالاتری برخوردارند. به این ترتیب می توان آنها را مستقیما به شبکه وصل کرد و نیازی به اتصال از طریق یک کامپیوتر دیگر نیست. با این حال قیمت آنها برای کاربران عادی و کاربردهای معمولی چندان منطقی نیست. سرعت سرعت هاردهای پرتابل به دو عامل سرعت دیسک و حافظه بافر آنها وابسته است. دو سرعت رایج برای هاردها ۵۴۰۰ و ۷۲۰۰ دور در دقیقه هستند که سرعت ۵۴۰۰ دور در دقیقه در مورد هاردهای ۵/۲ اینچی بیشتر دیده می شود. افزایش سرعت دیسک باعث مصرف بیشتر انرژی و محدودیت هایی از این دست خواهد شد به همین دلیل اغلب هاردهای پرتابل با اندازه های کوچک از این سرعت استفاده می کنند. بافر نوعی حافظه موقتی است که اطلاعات پس از خوانده شدن از روی پلاتر به آن منتقل شده و سپس از طریق رابط ها جا به جا می شود.مدل های معمولی دارای ۲ مگابایت بافر هستند ولی مدل های سریع تر از ۸ و ۱۶ مگابایت بافر استفاده می کنند و هر چقدر این مقدار بافر بیشتر باشد تاثیر بیشتری در سرعت انتقال اطلاعات خواهد گذاشت. نرم افزار معمولا کاربرد هاردهای پرتابل توسط نرم افزار تعیین می شود. این هارددیسک ها با هر سه نوع سیستم عامل ویندوز، مکینتاش و لینوکس سازگار هستند و بنابراین محدودیتی از این بابت ندارند. اما اینکه چه توانایی هایی داشته باشند موضوعی است که نرم افزارها آن را تعیین خواهند کرد. برخی از هاردهای پرتابل قابلیت آرشیو فایل ها را دارند و بنابراین نرم افزارهایی با قابلیت دسته بندی و جست وجوی فایل در کنار آنها ارائه می شود. گروه دیگر برای پشتیبان گیری از اطلاعات استفاده می شوند و می تواند از طریق تنظیمات نرم افزاری تغییرات اعمال شده روی pc را به هارددیسک نیز منتقل می کنند. نرم افزارها معمولا از طریق سیستم عامل اجرا می شوند و نصب اغلب آنها به ندرت روی هاردهای پرتابل انجام می شود. هاردهای اکسترنال و پرتابل معمولا از یک هارد نوت بوک ۵/۲ اینچی به همراه یک باکس و رابط آن تشکیل شده اند بنابراین امکان ساخت آنها نیز وجود دارد هر چند که در حد هاردهای پرتابل آماده ظرافت دنخواهد داشت اما به عنوان یک گزینه با هزینه کمتر موجود است. معمولا باکس به همراه رابط بین ۵ تا ۲۵ هزار تومان به فروش می رسند و هارددیسک نیز بنا به ظرفیتی که دارد قیمت متفاوتی خواهد داشت. نوع مطلب : هارد دیسک، برچسب ها : لینک های مرتبط : |
||
برچسب ها
پیوندها
آخرین مطالب
|
||
 |
