پیام الهی « 54 »

سَکرات مرگ می آید

آیا می دانید مرگی که از آن فراری هستیم بزودی سراغ ما می آید (سورۀ جمعه آیه 8) و در لحظه مُردن که روح از بدن جدا می شود انسان دچار مستی و حالت خاصی می شود که خداوند این حالت را سکرۃُ الموت (مستی و گیجی حال مرگ) نامیده است بنحوی که در آیه 19 سورۀ ق می فرماید: بیهوشی و مستی لحظه مردن به حق فرا می رسد این همان چیزی است که از آن فراری هستید. آری! هنگامی که فرشته مرگ ظاهر شود و بخواهد روح را از این بدن جسمانی برکَنَد لحظه ای بسیار سخت و دردآور و مست کننده است طوری که حتی اولیای خدا که روحشان را با سلام و تحیت و بشارت می برند (آیه 32 سورۀ نحل) از سَکَرات مرگ ترس و وحشت داشتند و...

در لحظه احتضار که قبل از جدا شدن روح از بدن است؛ انسان، مرگ را یا ملائکه مرگ و یا اهل و عیال خود را در آن لحظه حاضر می بیند و پرده ها از جلو چشمانش کنار می رود؛ یکی از واجبات این لحظه، رو به قبله کردن محتضر است بنحوی که کف پاها رو به قبله باشد تا خداوند و فرشتگان به او رو کنند. رو به قبله کردن مسلمان واجب است  بنحوی که اجازۀ ولی او لازم نیست.

خداوند در آیات 26 تا 30 سورۀ قیامت دربارۀ این لحظه می فرماید: چنین نیست که مُنکران قیامت گمان می کنند آن موقع که جانشان به حلقوم برسد این لحظه ای است که اهل و عیال می گویند آیا کسی هست که این بیمار را نجات دهد؟ در حالیکه می دانند کار از کار گذشته و از دست هیچکس و(هیچ طبیب)؛ کاری ساخته نیست و او یقین حاصل می کند که لحظه جدا شدن از دنیا و اهل و عیال است؛ در اینجاست که از شدت یأس و ناامیدی و جان کندن، ساق پاها به هم درمی پیچد و روح از بدن جدا میشود و مرگی که از آن فرار می کرد فرا می رسد و به سوی خدای خود بازمی گردد و در دادگاه عدل الهی حاضر     می شود.

حضرت امام علی (ع) در بخشی از خطبه 83 نهج البلاغه می فرماید: هنوز تلاش و کوشش انسان در راه دنیا و هوی و هوس و رسیدن به آرزوهایش تمام نشده که ناراحتی های مرگ سراغ او می آید، روزها متحیّر و شب ها تا به صبح با درد و بیماری بیدار است، در میان اهل و عیال زمین گیر شده و در کمال اضطراب و ناراحتی بسر می برد سکرات مرگ و غم و اندوه و ناله و حالتی مست کننده سراغش می آید و قبض روح می شود و حتی اهل و عیال از نشستن در نزد او وحشت دارند سپس او را مأیوسانه در کفن   می پیچند؛ در حالی که آرام و تسلیم است او را در تابوت می گذارند؛ با حالی خسته و کوفته و لاغر به سفر آخرت می رود. دوستان او را به دوش می کشند و به خانه ای که هرگز نمی توان از او دیدن کرد   می برند و هنگامی که ناله کنندگان به خانه برگشتند و او را در حفرۀ گور تنها گذاشتند در این لحظه، ترس و تحیّر از سؤال و لغزش وامتحان، به سخن می آید و بزرگترین بلا در آنجا شعله های سوزان آتش دوزخ و نعره های آتش است که نه لحظه ای مجازاتش آرام می گیرد که استراحت کند نه آرامشی وجود دارد که از درد او بکاهد و نه قدرتی که مانع کیفر او شود، نه مرگی هست که او را از این همه زجر و ناراحتی برهاند و نه خوابی که اندوهش را بر طرف سازد، آنگاه امام از چنین سرنوشتی به خدا پناه می برد.

خداوند در آیات 27 و 28 سورۀ محمد (ص) هشدار می دهد که: چه حالی دارند وقتی که فرشتگان ؛ آنان را بمیرانند و بر صورت و پشت آنها ضربه بزنند؟ این کیفر بدلیل آنست که آنچه را که خدا را خشمناک می کرد پیروی کردند و از آنچه خدا را خشنود می کرد کراهت داشتند؛ خدا نیز اعمال خوب آنها را نابود کرد. لطفا آیات 50 سورۀ انفال و 28 و 29 سورۀ نحل و 37 تا 39 سورۀ اعراف و آیه 93 سورۀ انعام را که در مورد این لحظات وحشتناک است مطالعه فرمایید.

برادران و خواهران!  ببینیم چه چیزی خدا را خشمناک می کند و از آن دوری کنیم تا دچار سرنوشت کافران نشویم. طبق آیات قرآن تمام گناهان کبیره و خصوصاً ربا خواری و دل دادن به وعده های دشمنان قرآن و اسلام و خیانت و ضربه زدن به نظام اسلامی و منافق بودن، جملگی خداوند را به خشم می آورد؛ بیاییم خودمان را محاسبه کنیم و ببینیم چقدر بدرد اسلام خورده ایم و یا خدای ناکرده در کجا برای اسلام و نظام اسلامی ضرر داشته ایم  و آن راجبران نماییم (انشاء ا...).

طبق آیات 62 تا 64 سورۀ یونس لحظه جان دادن مومنان بسیار خوشایند و بدون غم و غصّه است. مؤمنان واقعی کسانی اند که دوستان خدا و رسول خدا (ص) و امامان معصوم (ع) هستند. طبق فرمایشات امام صادق (ع)، هیچ انسان با ایمانی چشم از جهان نمی پوشد مگر اینکه پیامبر (ص) و علی (ع) را خواهد دید که این دو بزرگوار به او بشارت می دهند. پس بیاییم لحظه ای از خدا و قرآن و رسول خدا (ص) و ولایت علی (ع) و جانشینان او غافل نشویم چرا که خداوند در آیه 59 سورۀ نساء اطاعت بی قید و شرط از آنها را شرط ایمان و رستگاری و عاقبت بخیری می داند. پرودگارا! به ما توفیق عبودیت و بندگی خالصانه که پایانش رضایت و خشنودی توست عطا فرما (آمین)

لحظه ای با امام زمان (پیام شیعیان بحرین)

   زمانی که حکومت بحرین تحت سلطه استعمارگران بود حاکم دست نشانده بحرین و وزیر وقت دشمنان سرسخت شیعه بودند وزیر با نقشه ای از پیش طراحی شده با ساخت قالبی چوبی وگذاشتن در دور اناری؛که در حال رشد بود کلماتی روی انار حک کرد که حقانیت علی (ع)وموضوع امام زمان وریشه شیعه را متزلزل میکرد وزیر با در دست گرفتن این سند قلابی بزرگان شیعه را جمع کرد وبه نزد حاکم متعصب برد وشیعیان را تهدید کرد که از مذهبتان دست بردارید وگرنه مردانتان را میکشیم وزنانتان را برای کنیزی نگه خواهیم داشت(بلایی که فرعون بر سر بنی اسرائیل آورد) مگر اینکه دلیل قانع کننده ای در مقابل این سند وحقانیت شیعه ارائه دهید  شیعیان در تنگنا گیر کردند واز حاکم سه روز مهلت خواستند آنها در این سه روزعاجزانه دست به دامان امام زمان(عج) شدند تا اینکه روز سوم امام زمان که دلسوز شیعیان وتمام دوستان خدا است در نیمه های شب به فردی بنام محمد ابن عیسی آدرس میدهد که قالب چوبی در فلان مکان قرار دارد در روز موعود وزیر انار در دست داشت وشیعیان قالب انار در دست داشتندبه اینصورت امام غایب شیعیانش را از فتنه وگزند وصدمه حفظ نمود .باید دانست که اگر توجهات ویژه امام زمان بلطف خدا به مردم ایران نبود با دشمنانی که این نظام عزیز دارد تاکنون به ویرانه ای چون عراق وافغانستان درآمده بود.

« برای تعجیل در ظهور منجی عالم بشریت، بر محمد و آل محمد صلوات »

اجرکم عندالله مجتمع قرآنی فرهنگی مسجد و حسینیه عبدالرحمن ابوزیدآباد