مولا حسین واعظ كاشفى در اخلاق محسنى مى نویسد: یكى از پادشاهان را پیش آمد دشوارى روى داد و با خدا عهد كرد كه اگر كار من به نیكى پایان پذیرد هر چه پول موجودى در خزینه داشتم به مستمندان و بینوایان مى دهم . خداوند بزودى خواسته او را برآورد. پادشاه تصمیم گرفت به پیمان خود وفا كند. خزینه دار را خواست . دستور داد موجودى را حساب كند. بعد از بررسى معلوم شد مقدار زیادى پول موجود است . امراء دولت گفتند این همه مال را به مستمندان نمى توان پرداخت زیرا مملكت از نظر مالى آشفته خواهد شد و اداره لشگر احتیاج به این پول دارد. شاه گفت من عهد كرده ام و خلاف آن نمى كنم....

ادامه مطلب