خـومـار ئـهشـکهن

یكى ، در پیش
بزرگى از فقر خود شكایت مى كرد و سخت مى نالید . گفت : خواهى كه ده هزار درهم داشته باشى و چشم نداشته باشى؟
گفت : البته كه نه . دو چشم خود را با همه دنیا عوض نمى كنم.
گفت :
عقلت را با ده هزار درهم معاوضه مى كنى؟
گفت :
نه .
گفت :
گوش و دست و پاى خود را چطور؟
گفت :
هرگز .
گفت : پس
هم اكنون خداوند، صدها هزار درهم در دامان تو گذاشته است . باز شكایت دارى و گله
مى كنى؟! بلكه تو حاضر نخواهى بود كه حال خویش را با حال بسیارى از مردمان عوض كنى
و خود را خوشتر و خوش بخت تر از بسیارى از انسان هاى اطراف خود مى بینى . پس آنچه
تو را داده اند، بسى بیشتر از آن است كه دیگران را داده اند و تو هنوز شكر این
همه را به جاى نیاورده، خواهان نعمت بیشترى هستى!
برگرفته از کیمیای سعادت
تۆریا جوانیم پیری بی یارم // کهم بێ مهینهتم عاساش بی بارم
دڵ نهدارۆ شهوق چون ههرده جاران // چهم ههڵسی مهمجۆ، چون شۆڕهی واران
نهمهندهن سۆماش لێڵاوو تارهن // گهرمهی کهلهم پهی گۆشم چون تارهن
بێگانهن گۆشم جه نهوای بوڵبوڵ // ههر هاژهش مهیۆ زاخاو مه د̌ۆ دڵ
ئــــازیــز! دیـــــاره ن واده ی لـــــوامـــــــه ن
ئــــه ڵـــوه دای ئـــاخــر ئـــه وه نـامـامـه ن
ده و ڵــه تــه کـه ی وه صـڵ پا نـه زه واڵـه ن
جــارێـو تــه ر دیـده ن بــاڵات مــه حـاڵــه ن
ســـا دڵـــم وه ش کـــه ر وه ئــێـــلـتــێــفـاتــێ
بــــدیـــه وه لاوه بــویــنـــووت ســــــاتــــێ
بـــا بــه یــۆ شــنۆی شـــیریــن ڕازه کـــه ت
گـــۆش ده رۆ لادێ مه یـنه ت گــازه کـه ت
ئــــاخر سه فـــه ره ن ڕا خــه یـلی دووره ن