نه توراته، نه انجیله ، نه قرآن                کتاو  چاو  کالگه  دین  م  شیوان

خومانیم   ریو رنگ  کیدن خدایا                دیوته    کردیدسه   پیغمبرمان

ده س   دل   ها  له   داوان  چه ویلد        له واران   وه هاران   چه و یلد

یه  چه ن  وه خته  که  دل  له  م دزیده      بچو  داد م   وه  دیوان چه ویلد

با الهام از شعری که سالها قبل خواندم و یادم نمیاد چی بود

تو ای قشنگترین بهار لحظه ی جوانیم

یگانه مرحم هجوم زخمهای زندگانیم

چرا کنون که فصل چیدن انار خنده  هاست

مرا به وادی شب و جنون و گریه می کشانیم

مرا،همان منی که هر شب از خیال تو

اسیر بد بیاری و اسیر دل گرانیم

شبی به آب می زنم دل بلم شکسته را

که باورت شود کنون ز دوریت روانیم

پرم شکسته بعد تو کدام گوشه کز کنم

چرا کنون که خسته ام ز بام می پرانیم

مرا کنار واژه ها بدون خود رها نکن

چرا به سوی ناکجا همیشه می دوانیم

تو اعتراف کرده ای به این که دوست داریم

مگر ترنج نارسم به غصه می رسانیم! 

جغرافیای عشقی و دلم  ها  مدار   ت

نصف النهار  دلم  بی  قرار  ت

و  استوای  چواند  سزانی  پرم

ها له کو  عزیز وای  شمال   ت

دیشت  دلگم  کویرو  بی  بر

هفت  سال   خشکسالی  ها  خیال  ت

دریای   سیه  چوو   بیو  و  رنگ   خیون

آبشار  دیده   ها  جبال   ت

طرح   قامتت  ها  له  هردو  چوو

کوره  هردو   چوو  ها  پرگار  ت

دل   ت   قطبه  دیورو  سردو  سخت

آسیای  کیه  ها  افکار  ت

آو هوای دلم  اوری  وارانی

زمسان  سرده  ها  له  کار  ت

یه چیزی راجع به این شعر بگم اونم اینه که این شعرو واسه یکی از دوستام خوندم گفت والا این شعر کردی نیست بیشتر فارسیه گفتم  من رشته ی تحصیلیم جغرافیای فارسی بوده نه کردی حالا اگه  یاد گرفتم شعری به زبان جغرافیای کردی بنویسم البته اگر معادل این کلماتو در زبان کردی پیدا کردم خوب باشه ،پس حال بر من خرده نگیرید