به خاطر تو خورشید را قاب می کنم و بر دیوار دلم می زنم

به خاطر تو اقیانوس ها را در فنجانی نقره گون جای می دهم

به خاطر تو کلماتم را به باغهای بهشت پیوند می زنم

به خاطر تو دستهایم را آیینه می کنم و بر طاقچه یادت می گذارم

به خاطر تو می توان از جاده های برگ پوش و آسمانهای دور دست چشم پوشید

به خاطر تو می توان شعله تلخ جهنم را

چون نهری گوارا نوشید

به خاطر تو می توان به ستاره ها محل نگذاشت

به خاطر روی زیبای تو بود

که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

که دست هیچ کس را در هم نفشردم

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

که حرفهای هیچ کس را باور نداشتم

به خاطر دل پاک تو بود

که پاکی باران را درک نکردم

به خاطر عشق بی ریای تو بود

 نگران نباش

حواسم هست...

دور نیستم از خیال تو

حواسم هست به هوای نبودنت و بوی دلتنگی

به نامه های در آب انداخته و آبهای از سر گذشته

به لبخند های بی جان و چشم های بی صاحب

حواسم هست!

به خوابهای نابهنگام و بیداری های مبهوت

به بودهای نابود و دلهای کبود

شاید کمتر بگویم و بیشتر بنویسم

اما هنوز هم مثل قدیم

با بغض تو گریه می کنم و با لبان تو لبخند می زنم

هنوز هم نفسم به نفس رویاهای سر به هوا بند است

من اگر روزی خوابهایم کمرنگ شوند میدانم که پیر شده ام

اما اگر روزی فراموششان کرده بودم

چه زیباست بخاطر تو زیستن