گفتم : خدایا از همه دلگیرم گفت : حتی من ؟

گفتم : خدایا دلم را ربودند ! گفت : پیش از من ؟

گفتم : خدایا چقدر دوری ؟ گفت : تو یا من ؟

گفتم : خدایا تنهاترینم ! گفت : پس من ؟

گفتم : خدایا کمک خواستم . گفت : از غیر من ؟

گفتم : خدایا دوستت دارم . گفت : بیش از من ؟

گفتم : خدایا انقدر نگو من ! گفت : من توام ، تو من

در دستانم دو جعبه دارم که خدا به من داده است.خدا به من گفت:

غصه هایت را درون جعبه سیاه بگذار و شادیهایت را درون جعبه طلایی به 

حرف خدا گوش کردم.شادیها و غصه هایم را درون جعبه ها میگذاشتم

جعبه طلایی روز به روز سنگینتر میشد و جعبه سیاه روز به روز سبکتر

روزی از روی کنجکاوی جعبه سیاه را باز کردم تا علت را بفهمم.در کمال

ناباوری دیدم که ته جعبه سوراخ است و غصه هایم از آن بیرون میریزد

با تعجب رو به خدا کردم و گفتم:خدایا چرا این جعبه ها را به من دادی؟

و چرا ته جعبه سیاه سوراخ است؟و خدا با لبخند دلنشینی جواب داد:ای

بنده ی من جعبه طلایی را به تو دادم تا لحظه های شاد زندگیت رابشماری 

و جعبه سیاه را دادم تا تلخی های زندگیت را دور بریزی و همیشه با شادی

هایت شاد زندگی کنی.....

یک قلب مهربان،چشمه ای

است از شادی که هر چیزی را

در اطراف خود با لبخند،تروتازه میکند

لحظه ها گذرا و خاطرات

ماندگارند حاضرم تمام هستیم

را بدهم تا لحظه ها ماندگار

وخاطرات گذرا شوند!

 باشی که قبل از حرف زدن به آن فکر نکرده ...

وقتی که تنهای تنها می شوی ،

وقتی که دوستانت ، آنها که نیازمند یاریشان هستی درست در حساس ترین

لحظه رهایت می کنند وقتی که در دست همان هایی که پشتوانه و نقطه

پشت گرمی محسوبشان می کردی ، خنجری می بینی ؛

وقتی زیر سنگی که به استواری اش سوگند می خوردی و تکیه گاهش می شمردی ،

ماری خفته می بینی که در تکان حادثه از خواب جهیده است ؛

وقتی که امواج امتحان ، خاشاک دوستی های سطحی را می رباید و لجن متعفن

خودخواهی و منفعت طلبی را عریان می سازد

وقتی که هیچ تکیه گاهی برایت نمی ماند و هیچ دستی خالصانه به دوستی

گشاده نمی گردد یک ملجا و امید و پناهگاه می ماند

که هیچ حادثه ای نمی تواند او را از تو بگیرد

او حتی در مقابل بدی های تو خوبی می آورد و روی زشتی های تو

پرده ی اغماض می افکند اگر بدانی که محبت و اشتیاق او به تو چقدر است

بند بند تنت از هم می گسلد حتماً دانسته ای او کیست

پس چرا در انتها به او برسی ، از او آغاز کن

آدمهای ساده را دوست دارم.

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند.

همان ها که برای همه لبخند دارند.

برای همه هستند.