خدایا حواست هست؟؟؟

 

صدای هق هق گریه هام از گلویی میاد

 

که تو از رگش به من نزدیکتری...

     گفتم مادر! ...
گفت: جانم
       گفتم درد دارم! ...
گفت: بجانم
       گفتم خسته ام! ... 
گفت: پریشانم
    گفتم گرسنه ام! ...
گفت : بخور از سهمِ نانم ... ... ... ...
گفتم كجا بخوابم! ... گفت: روی چششمانم
اما یك بار نگفتم: مادر من خوبم شادم...!
همیشه از درد گفتم و از رنج

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مادر یعنی به تعداد همه روزهای گذشته تو، صبوری! مادر یعنی به تعداد همه روزهای آینده تو ،دلواپسی! مادر یعنی به تعداد آرامش همه خوابهای کودکانه تو، بیداری ! مادر یعنی بهانه بوسیدن خستگی دستهایی که عمری به پای بالیدن تو چروک شد! مادر یعنی بهانه در آغوش کشیدن زنی که نوازشگر همه سالهای دلتنگی تو بود!
مادر یعنی باز هم بهانه مادر گرفتن....

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دست پر مهر مادر
تنها دستی ست،
که اگر کوتاه از دنیا هم باشد،
از تمام دستها بلند تر است..

میخواهی تکراری نباشی؟

باران باش

هیچکس به باران عادت نکرده است.

وقتی باران میباردهمه خیس میشویم...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مترسک گفت:ای گندوم تو گواه باش که مرا برای ترساندن آورده اند اما من عاشق پرنده ای شدم که از ترس من ازگرسنگی مرد

      

 ღ         ღ         ღ         ღ         ღ                                            

 باید دانست

" جاده های زندگی را خدا هموار می کند

کار ما فقط برداشتن سنگ ریزه هاست ... "

پس اینقدر آه و ناله چرا ؟!. . . . 
      

 ღ         ღ         ღ         ღ         ღ

 ازکسانیـــــــــ که... 

از کسانیـــــــ  که از منــــــ متنفـــــــرند ممنونم ،

آنهـــــــا مــــــرا قویـــــــتر میکننــــــد.

از کسانیـــــــ  که مـــرا دوستــــــ دارنـــد ممنونم ،

آنانــــ قلبــــــ مـــرا بزرگتــــر میکننــــد.

از کسانیـــــــ  که مـــرا ترکــــ میکننــــد ممنونم ،

آنانــــ بهـــــ منــــــ میــــــ آمــــوزنــــد

 که هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست.

از کسانیـــــــ  کهــ با منـــ میــــ ماننـــد ممنونم ،

آنانــــــ بهــــــ منــــــ معنــــــایــــــ

 دوستــــــ واقعیــــــ را نشانــــــ میــــــ دهنـــــد.   

زندگی كن ولبخند بزن به خاطر انهایی كه ازنفست ارام میگیرند وبه امیدت زنده هستند وبایادت خاطره میسازند.نمیدانم درزندگیت بهترین چگونه معنامیشودمن همان بهترین رابرایت ارزو دارم.

حكایت ما حكایت مردمانی است كه ازپشت شیشه های غبارگرفته میخواهندخورشید راببینند.حكایت ماحكایت دوری ازخورشیدنیست ماازخودمان دورشدیم دور دور......برویم دست به دامان ایه های خداشویم برویم به سرشاخه های نور چنگ بزنیم.تانردبانی برای اسمان پیداكنیم.ماجمعه ها تو رانشان كرده ایم كه راه راگم نكنیم.وتمام لحظه هایمان نیازمندهبوط توایم.

عشق یعنی دل سپردن در الست از می وصل الهی مستِ مست
عشق یعنی ذكر ناموس خدا یا علی گفتن به زیر دست و پا
عشق یعنی جلوه صبر خدا شرم ایوب نبی از مرتضی
عشق بر دلداده فرمان می‌دهد عاشق جان داده را جان می‌دهد
عشق باعث شد كه دل سامان گرفت پشت درب خانه زهرا جان گرفت
عشق یعنی انقلاب فاطمه از كبودی چشم تار فاطمه
عشق یعنی عشق ناب فاطمه بیت الاحزان خراب فاطمه

حظه به لحظه زندگی کن !
و از چیزی نترس ، از ترس هم ازاد شو ،
زیرا چیزی برای از دست دادن نداریم –
چیزی هم بدست نمی آوریم ،
- و وقتی این را بفهمی ،
کمال زندگی ات تحقق می یابد ،
اما هیچ گاه مثل گدا به دروازه های زندگی نزدیک نشو ،
هیچ وقت گدایی نکن ،
زیرا دروازه های زندگی هرگز به روی گداها باز نمی شوند!

در آسانی ها خدا را بخوان تا در سختی ها صدایت برایش نا آشنا نباشد . . .

خدایا  ما اگر بد کنیم، تو را بنده های خوب بسیار است

تو اگر مدارا نکنی ما را خدای دیگر کجاست ؟

خدا، آن حس زیبایی است که در تاریکی صحرا

زمانی که هراس مرگ می دزدد سکوتت را

یکی همچون نسیم دشت می گوید :

«کنارت هستم ای تنها!!!»

شادی امروزم رابه خاطر نادانی دیروزم از دست دادم

خداوندا نادانی امروزم را بگیر ، تا شادی های فردایم را از دست ندهم . . .

خدایاآرزویم بزرگ و دلم کوچک است تو به بزرگی و جلالی که داری برآورده اش کن

زندگی پراست از گره هایی که تو آن را نبسته ای

اما باید تمام آنها را به تنهایی باز کنی

تنهای تنها ، نه ، نمی توان

با یاد و کمک خدا ، البته می توان

دوران خوش کودکی

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که
- پدر تنها قهرمان بود
- عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه می شد
- بالاترین نقطه ى زمین، شانه های پدر بود
- بدترین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
- تنها دردم، زانو های زخمی ام بودند
- تنها چیزی که می شکست، اسباب بازی هایم بود
- و معنای خداحافظ، تا فردا بود.

نداشته ها و تنهایی های کوچک با چیزها و آدمهای کوچک پر میشوند ؛

نداشته ها و تنهایی های خیلی خیلی خیلی بزرگ ، فقط با خدا ...

مهم نیست در این زمین خاکی چقدر تنها باشیم و چقدر حرفهایمان برای دیگران غیر قابل فهم باشد و وقت انسانها برایمان کم ...

شکر که خدا هست و او جبران تمام دلتنگی ها و مرهم تمام زخمهاست ...

هر وقت دلت خواست ، مهمانش کن در بهترین جایی که او می پسندد ، در قلبت ...

و به دستان خالی ات نگاه نکن ، تو فقط خانه ی دلت را برایش نگهدار ، اسباب پذیرایی با اوست ..

گدای نابینا

روزی مرد کوری روی پله‌های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود روی تابلو نوشته شده بود: من کور هستم لطفا کمک کنید. روزنامه نگارخلاقی از کنار او می گذشت، نگاهی به او انداخت. فقط چند سکه در داخل کلاه بود. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد تابلوی او را برداشت آن را برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را ترک کرد.
عصر آنروز، روز نامه نگار به آن محل برگشت، و متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است. مرد کور از صدای قدم های او، خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که آن تابلو را نوشته، بگوید که بر روی آن چه نوشته است؟
روزنامه نگار جواب داد: چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم و لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور هیچوقت ندانست که او چه نوشته است ولی روی تابلوی او خوانده می شد:
امروز بهار است، ولی من نمی توانم آنرا ببینم !!!!!

وقتی کارتان را نمی توانید پیش ببرید، استراتژی خود را تغییر بدهید. خواهید دید بهترین ها ممکن خواهد شد. باور داشته باشید هر تغییر بهترین چیز برای زندگی است. حتی برای کوچکترین اعمالتان از دل، فکر، هوش و روحتان مایه بگذارید این رمز موفقیت است .... لبخند بزنید.....

گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟

گفت: عزیزتر از هر چه هست،اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید

عروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی

بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان

چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود

گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟

گفت: بارها صدایت کردم،

آرام گفتم: از این راه نرو که به جایی نمی رسی،

توهرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد

بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید

گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟

گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،

پناهت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،

بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی،

می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی.

آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی

گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟

گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم،

تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر،

من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی

وگرنه همان بار اول شفایت می دادم.

گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت

گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت...