به نام قدرت مطلق الله

شاگرد: من به تلاش خود ادامه می‌دهم، اما گاهی بسیار غمگین می‌شوم از این‌همه نامردمی‌ها و نامردی‌ها.

استاد: زندگی بحری است بی‌کران، غمی است بی‌پایان، شادی‌ها لحظه‌ای است کوتاه و گذرا، دردهای مختلف و گوناگون، آن‌ها حکایت از دانش‌های است کشف نشده. ما آن‌ها را نمی‌دانیم. نیستند برای اینکه ما به وجود آن‌ها پی نبرده‌ایم.

اما برای ساخته‌شدن باید بیاموزیم تا درجه‌ای که ممکن است؛ و بدون هیچ خوفی جلو برویم. باید بدانیم که سختی‌ها هست، اما با ساخته‌شدن، سنگ‌ها را می‌شکافیم.

تو در مکانی و اکنون باید به جایگاه خود نظر بیندازی. از نقاط مختلف گذشتی و باید جهشی بیابی و مانند پرندگان سبک به آشیانه سماوی نزدیک شوی، پایدار و مطمئن پیش بروید.

تو را چون گنجشکی که اسیر پرنده‌ای بسیار بزرگ بوده‌ای و یا تو را چون پرندهٔ کوچکی که اسیر پرنده‌ای چون زاغ باشد، می‌دانند، دل به آسمان و امید به الله بدار، ما با همهٔ آنچه در وجود شما می‌گذارد آگاهیم. حرکت با شما و قوت بلاقید و شرط از ما.

کلمات را بامعنی حقیقی خود دریافت بدارید و به صفحهٔ جان بنشانید تا در پرواز با شما هم‌سفر باشد. آنگاه خواهید دید که جان باعقل جفتی خواهند شد.

نگارش: مسافر محمد از لژیون ۱۹ سلمان فارسی.

ویرایش: مسافر فرزاد