خداوندا کنون گو تا گناهش چیست چیست؟
که درمان و علاجی بهر دردش نیست نیست؟
 ضمن تبریک سالروز 21 سال رهایی بنیان کنگره، آقای مهندس دژاکام و هفته‌ی بنیان، به اطلاع می‌رساند؛ اعضای کنگره در سراسر نمایندگی ها می‌توانند قطعات ادبی یا اشعار خود را در ارتباط با این مناسبت فرخنده با هماهنگی ایجنت یا اسیستنت نمایندگی در جلسات کارگاههای آموزشی عمومی یا خصوصی قرائت نمایند.
شعری از مسافر : رسول  خواستم درمان کنم هر دم خودم چون ز حرف و کرد خودم بودم به تنگ
پس برفتم پیش آن دکتر ، طبیب تا نباشد بهر درمانم درنگ
گل خشخاش
به قلم کمک راهنما مسافر علیرضا نادعلیان  دیگر او را نه به تدبیر کِشم نه به یک لحظه کنم از او یاد
نمونه‌هایی از قضاوت و جهالت در شعر فارسی به قلم مسافر حمیدرضا  در کف هر کس اگر شمعی بدی اختلاف از گفتشان بیرون شدی چشم حس، همچون کف دستست و بس نیست کف را بر همهٔ او دست‌رس
"به راه این امید پیچ در پیچ مرا لطف تو می‌باید، دگر هیچ" به قلم مسافر حمیدرضا  نزدیکی حال و هوای این شعر با آموزش های کنگره از دیدگاه اینجانب، مرا برآن داشت تا چند خطی از حال دل خویش بر آن بنویسم و دست نیاز خود را به سوی خداوند دراز کنم و بگویم: "در این راه با توکل و امید تو حرکت می کنم؛ دستم را بگیر"...
همیشه دلم به دنبال هوائی تازه است به قلم مسافر مجید امینی
به نام نامی دوست و به
نام نامی انسان که قطره‌ای از اوست...
شعر منتخب: "چی فکر می‌کردیم و چی شد" به قلم کمک راهنما آقای یاسر گلی  سیستم ایکس فنا بود، دریغا ای وای درد در کل وجودم، خوابم هم خرگوشی شد جسم بی روح، روان بود به تاریکی گور ناگهان جرقه‌ای مانع از این خاموشی شد
"طبیعت" آقای امین  کوهستان خشک دوباره سرسبزیش را باز می یابد و دره های فقیر دوباره پر برف می گردند و قله ها با سپیدی و صلابت همیشگی خود پاکی و استواری را به همگان می آموزند
کوه
سروده آقای امین دژاکام  کوهــساران هـمـچو دانشـبـردگان عـالــــمـان و در خــرد بــالـا قـــدان کوهســـاران منــشـاء آب و حـیات ســد بر طوفان و در خشکی ثبات
همسفر
 از تـو مـمـنـون همـسفـر با درد هایـم ساخـتـی ســـوخـتـی امـا کـمـی مـهـر از قــلم ننــداختی غــرق لـذت سـال ها بـر اسـب جهــلم تـاخـتـم ایـن تـو بـودی لحـظه هایـت را به من میباختی بـودنــم در قـعـر تاریـکی بهـایی سـخت داشت فــاش مـی گویم بهـایـش را تو می پـرداخـتـی ایـن سفر تنها نمـودن لحظه ای امکان نداشت گر که امکان شـد تو بارش را به دوش انداختی ای مسـافر شعـر در وصـفش سـرودی و هـنـوز خــوب می دانــی که او را ذره ای نـشـنـاختی مسافر امید رهجوی آقای اصغر منصوری
حاصل عشق  وقتی که جهان من ، بس تیره و تار آمد از رنج گذر کردم ، آن دم که پیام آمد در جمع شدم یک شب ، در کنگره مهمـانت هر ســو که نگه کردم ، جلب نظرم آمد
|
|
