دوشنبه 13شهریور 1396 جلسه سوم از دور سی و دوم کارگاههای آموزشی خصوصی ویژه همسفران کنگره 60 شعبه سلمان فارسی اصفهان به نگهبانی همسفرخانم کبری ، و استادی همسفر خانم راضیه دبیری همسفرخانم ندا با دستور جلسه "وادی چهاردهم وتاثیر آن روی من"رأس ساعت 16 آغاز به کار نمود.
دنیا همه هیچ واهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ ٬برهیچ مپیچ
دانی که پس از عمر چه ماند باقی
مهراست و محبت وباقی همه هیچ
ابتدا استاد اینگونه آغاز سخن نمود:کائنات جولانگاه عشق است و قوانین الهی منزلگاه آن ٬محبت اسباب و نشانه های آن ...
عشق و محبت کسب کردنی نیستند وبا آموزش دادن بدست نمی آیند ؛بلکه این ها الهی هستند ودر تمام موجودات و ذرات وجود دارند.
ولی ضدارزش ها٬حس های دروغین یا کینه ها وحسادت ها باعث می شود که ما نتوانیم به عشق واقعی دست پیدا کنیم.بلکه برای دستیابی به عشق واقعی باید تلاش کنیم و تاوان بدهیم ٬مثل مجسمه ایی که در دل یک سنگ است و باید ضربات چکش را تحمل کند تا یک مجسمه زیبا بوجود بیاد.
مسئله ی دیگر دافعه و جاذبه است که وقتی عشق بکاریم نمی توانیم خشم و نفرت برداشت کنیم یا اگر خشم و نفرت بکاریم ٬ نمی توانیم عشق و علاقه برداشت کنیم.
اگر انسان ها محبت نداشته باشند مانند ظروف زیبا و پر نقش و نگار می مانند که توخالی هستند ؛حتی اگر زیبا باشد وقتی انسانی محبت ٬ عقل و ایمان نداشته باشد احساس پوچی می کند و این بدترین چیز است .به همین علت خیلی از انسان ها از حیوانات خانگی استفاده می کنند به خاطر اینکه دوستشان داشته باشند.
انسانی که عشق و علاقه نداشته باشد پرنفرت و خشم می شود.محبت همانند بذری می ماند که اگر در دل دیگران بکاریم خودمان به خوبی می توانیم از آن استفاده کنیم.
درکنگره همه چیز بر مبنای عشق و محبت است ؛از آقای مهندس گرفته که این محل را بنا کردند و تمام آن به خاطر عشق و علاقه ایشان بعد از رهایی است. و پس از آن راهنماها که با عشق و علاقه و با حس خوب وقت میگذارند و به ما آموزش می دهند٬چون اگر غیر از این بود نمی توانستند به ما آموزش بدهند.
همسفر و رهجو نیز به مثابه بالا که با عشق و علاقه به کنگره می آیند تا آموزش ببینند و به مسافر و خانواده اش محبت کند تا آرامش را به خانواده اش هدیه بدهد و گرنه اگر عشق نبود شاید کانون خانواده از هم می پاشید.
خیلی ها معتقدندعشق و عقل مخالف همدیگر هستند ؛در صورتی که این طور نیست ٬دانایی آدم هر چه بالاتر برود میزان عشق و علاقه هم بیشتر می شود و بالعکس.
مثل انسانی که از کنار آبگیر می گذشت که دید عقربی درون آب افتاده ٬دستش را دراز کرد تا آن را نجات دهد که عقرب نیشش زد٬ دوباره دستش را دراز کرد که عقرب دوباره نیشش زد و باز هم فرد دستش را به قصد نجات دراز کرد ٬که رهگذری که در آن نزدیکی بود به او گفت: چرا میخواهی آن را نجات دهی درحالی که تورا نیش میزند؟مرد به آن رهگذر گفت طبیعت عقرب نیش زدن است ولی طبیعت من این است که حتی اگر کسی بدی کرد به آن عشق بورزم و نجاتش بدهم.
انسان ها باید عشق ٬ایمان و عقل هرسه را به یک میزان داشته باشد و اگر یکی از آن ها کمتر باشد فرد به مسئله بر میخورد.مثلا: کسی که عقل و ایمان را نداشته باشد و فقط عاشق باشد مثل آدم های خود شیفته می شود.
پس این سه پارامتر باید به یک میزان در انسان باشد تا به مشکل برنخوریم.درضمن نوع دید ما به مسافرمان و خانواده خیلی مهم است ؛باید یاد بگیریم که شکرگزار باشیم.
دنیا همه هیچ واهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ ٬برهیچ مپیچ
دانی که پس از عمر چه ماند باقی
مهراست و محبت وباقی همه هیچ
