روز دوشنبه مورخ 8 آبان ماه 1396 جلسه یازدهم از دور سی و دوم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره 60شعبه سلمان فارسی اصفهان به نگهبانی همسفر خانم کبـــــری ، و استادی همسفر خانم معصومه و دبیری همسفر خانم نیــــــره با دستور جلسه "وادی دوم وتاثیر آن روی من"رأس ساعت 15 آغاز به کار نمود.

ناامیدی باعث می شود انسان تمام دوستی ها و رابطه هایش را قطع کند و اگر انسان به خود نیاید زمین گیر خواهد شد.چون ناامیدی تجلی بار غم و اندوهی است که نمی توان آن را روی زمین گذاشت.باری است که نه می توان روی زمین گذاشت و نه با خود حمل کرد.

خلاصه سخنان استاد: وادی دوم می گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

استاد اینگونه فرمودند: ای برادر تو همه اندیشه ای              ما بقی تو استخوان و ریشه ای

این یعنی همه چیز برمیگردد به تفکر،تفکر می تواند منفی یا مثبت باشد.اگر تفکر مثبت باشد 99درصد باعث پیشرفت ما می شود.پس قدرت خیال و اندیشیدن خیلی بالاست.چیزی که انسان اندیشه و تفکر می کند و در موردش برنامه ریزی می کند اگر اعتمادبه نفس داشته باشد و بگوید من می توانم می شود امید و اگر دیدش منفی بود می شود ناامیدی.

زمانی که همسفر برای شروع درمان و آغاز سفر به وادی تفکر می رسد به خودش و کارهایی که در گذشته انجام داده و تخریب هایی که در زندگیش به وجود آورده به این نکته می رسد که برای درمان باید صبر داشته باشد و با خود فکر می کند چه راه سخت و طولانی در پیش دارد برای همین ممکنست دچار ضعف و ناامیدی شود .پس یکی از بدترین حس هایی که ممکنست به سراغ انسان بیاید ناامیدی است.ناامیدی انسان را کور می کند تا از هیچ چیز لذت نبرد.انگیزه را از انسان می گیرد .انسان ناامید از زمین و زمان شکایت دارد از هستی، از خداوند، از پدر و مادر که چرا مرا به دنیا آوردید؟

ناامیدی باعث می شود انسان تمام دوستی ها و رابطه هایش را قطع کند و اگر انسان به خود نیاید زمین گیر خواهد شد.چون ناامیدی تجلی بار غم و اندوهی است که نمی توان آن را روی زمین گذاشت.باری است که نه می توان روی زمین گذاشت و نه با خود حمل کرد.در زندگی ممکنست یک سری ناکامی هایی داشته باشیم و یا یک سری چیزها را از دست بدهیم این موضوع طبیعی در زندگی همه افراد است.به قول آقای مهندس مهم اینست که از این ها درس بگیریم و زمان حال خودمان را به خاطر گذشته از دست ندهیم.چون حرکت ما در کنگره بر اساس وادی ها و در صراط مستقیم می باشد.

وادی دوم در مقطع ناامیدی به کمک ما می آید و می گوید همه موجودات از کوچکترین موجود تا بزرگترین همه یک نقشی در هستی دارند.وادی دوم امید را در دل ما زنده می کند تا از زندان نامرئی بیرون بیاییم و انسان را آماده می کند تا به جنگ نیروهای اهریمنی و بازدارنده برود و مرحله ی جدیدی از زندگی را آغاز کند.

پس هر انسانی با سرنوشت خاصی پا به هستی گذاشته، وظیفه ای دارد و کاری را باید به پایان برساند.

انشاالله ما هم بتوانیم موجودی مثمر ثمر برای هستی باشیم.