در ابتدا خداوند را شکر می کنم که اجازه خدمت به من داده است و همچنین تشکر می کنم از خانم داوودی، مرزبانان و نگهبان و کلیه افراد کنگره 60.

دستور جلسه امروز گلریزان که یکی از اتفاقات مهمی است که در کنگره 60 می افتد و مسئله خیلی مهم و حیاتی است. کنگره 60 چیست؟ جمعیت احیای انسانی و مردم نهادی که از هیچ ارگانی (دولتی و یا خصوصی) کمکی دریافت نمی کند.

اولین جلسه کنگره 60 در تاریخ 1/6/1378 شروع شد و در آن جلسه اعضا 7 الی 8 نفر در یک اتاق بودند و اینک بعد از 18 سال تعداد اعضا به 54 هزار نفر رسیده است و آن اتاق تبدیل به 50 شعبه شده که چندین شعبه آن در اصفهان است.

ما برای هر دستور جلسه باید تفکر و تعمق کنیم زیرا پشت هر کدام از این دستور جلسات هدفی است که آن هدف تکامل انسان و شناخت خویش می باشد. برای پیشبرد هر هدفی ما نیاز به نیروی انسانی سالم و متخصص، علم و پایه های مالی محکم داریم. اگر یکی از اضلاع این مثلث درست عمل نکند به عمل سالم ختم نخواهد شد.

تفکر کنگره به من می آموزد که در هر زمانی پس انداز داشته باشم. هم در قسمت مادی و هم در قسمت معنوی که این مهم برای تکامل انسان الزامی است.

در گذشته یکی از موضوعات انشاء این بود که علم بهتر است یا ثروت و ما برای گرفتن نمره قبولی می نوشتیم علم بهتر است. اما در کنگره آموختیم علمی که ابزار مورد نظر را برای کامل شدن نداشته باشد محکوم به فناست. برای تهیه ابزار به پایه های مالی نیاز داریم.

پس علم در کنار ثروت ارزشمند است. این نیاز هم در کنگره معنا پیدا کرد و در گذشته افرادی در کنگره بودند که با فراهم کردن امکانات من را به رهایی رساندند و زندگی سالم را به من هدیه دادند.

بزرگترین و پیچیده ترین بیماری دنیا که همه اعتقاد داشند که لاعلاج و مرموز است و تا آخر عمرت حتی آن موقع که از دنیا میروی باید آن را دنبال خودت ببری با لطف خداوند در کنگره به صورت رایگان درمان شد و مسافران ما دوباره احیا شدند.

من همسفر که اعتیاد ندارم! من همسفر اعتیاد داشتم نه به مواد بلکه به بیماری هایی که هیچ پزشک، روان پزشک و هیچ بیمارستانی نمی توانست درمان کند.

از جمله ناامیدی، دروغ، ترس، غیبت، منیت و خیلی چیزهای دیگر که با وارد شدن در کنگره توانستم آن ها را پله پله درمان کنم و به آرامش برسم. هیچ کجای دنیا نمی توانست من را درمان کند به غیر از کنگره. کنگره با آموزش های ناب خود به من کمک کرد.

مسافران با خرید یک پکیج و سی دی و مبلغی برای داروی OT خود باید هزینه بدهند ولی مبلغی به کنگره نمی دهند.

من همسفر هم به غیر از خرید یک سی دی در هفته یا دو سی دی چیز دیگری به کنگره نمی دهم. آقای مهندس اعلام کردند که اگر دیده بانان، مرزبانان و کمک راهنمایان همه حقوق دریافت کنند هر نفر که به رهایی می رسد دوازده میلیون تومان خرج می شود که اگر حساب کنیم می شود روزی سی و سه هزار تومان.

حالا من چه کمکی به کنگره می کنم؟ آیا این مبلغ را کنگره از من گرفته و یا من به کنگره داده ام؟ خیر

همه ما این را می دانیم که هیچ چیز را در هستی به کسی به صورت رایگان نمی دهند از جمله حال خوش. آیا ما هزینة آن حال خوش را پرداخت کرده ام؟ خیر

یک جمله ای است که می گوید دیگران کاشتند ما خوردیم ما می کاریم که دیگران بخورند و امروز روز کاشتن ما است. بعضی از افراد می گویند که حال من خوب نیست. آیا کاشتی و به حال خوب نرسیدی؟ برای فردا، برای کسانی که بعد از ما به کنگره می آیند و کسانی که پشت این در هستند و نیاز دارند که کنگره بیایند و درمان شوند و به زندگی برگردند.

دستور جلسه گلریزان به نظر من فرصتی است برای اینکه افراد بتوانند خود را امتحان کنند و بدانند که آیا می توانند ببخشند یا خیر؟ ولی ما اگر بخواهیم رشد کنیم باید ببخشیم. بخشیدن روح بالا می خواهد و نفس باید به درجه ای از معرفت برسد تا بتواند ببخشد. وقتی که می بخشید بازتاب این بخشیدن به شما برمی گردد. وقتی من می بخشم قطعاً جای دیگر بخشیده می شوم.

به اعتقاد من کنگره تنها بهشت روی زمین است. فکر می کنم که همة افراد کنگره به این تفکر رسیده اند. حالا چه کسی می خواهد از این بهشت جدا شود؟ در برابر تولد دوباره و گنج هایی که کنگره به من داد من هیچ وقت دلم نمی خواهد از کنگره جدا شوم چون کنگره به من یاد داد که چگونه زندگی کنم. چگونه پس انداز کنم (هم مادی و هم معنوی). اگر ما فقط به فکر مادیات باشیم و اعتقادی به حلقه های دیگر آفرینش نداشته باشیم، ایمان به خدا نداشته باشیم همیشه درگیر مال، زر و زیور همین دنیا خواهیم بود.

کنگره به من یاد داد که حیات انسان ادامه دار است و اگر ما بدانیم که کارهای ارزشی توشه ای است برای آخرت و جهان بعدی پس می بخشیم با جان و دل.

ما گنج مادی را به ارث خواهیم گذاشت ولی گنج معنوی تنها ارثی است که ما با خودمان می بریم. یکی از این گنج ها عمل بخشش است. از بهترین چیزهایی که برای خودمان می خواهیم برای دیگران هم بخواهیم.

ما باید کمکی که به کنگره می کنیم از روی منیت و خودنمایی نباشد. کمک کردن ما باید از روی تفکر، بدون منیت و خالصانه باشد که همراه خودش برکت می آورد.

وعدة خداوند دروغ نیست. خداوند سریع الحساب است. چقدر من همسفر گریه و زاری می کردم، چقدر جلوی همه سرم پایین بود و خجالت می کشیدم، چقدر نذر و نیاز می کردم؟ حالا آمده ایم اینجا تقریباً مشکلات حل شده است و به آرامش رسیده ایم. هم در خانه و هم در محل کار و در مکان های دیگر.

چقدر گفتیم اگر پسرم و یا همسرم خوب شود زندگی ام را می دهم، ماشینم را می دهم، فلان طلا را می دهم!خداوند به وعدة خود عمل کرد و کنگره را به من نشان داد. حالا من چکار کردم؟ آیا به وعدة خودم عمل کردم یا نه؟

کنگره خیلی چیزها به من داد و می دهد. کنگره جهان بینی به من یاد داد و دو اصل مهم را اول پذیرفتن و دوم گذشتن.

من همسفر می پذیرم که در جهت اهداف کنگره که هدفش احیای انسان ها و خدمت به مردم است کمک کنم و خداوند هم اذن آن را به من می دهد که یا از مال خودم و یا خدمت کردن در جایگاههای مختلف به کنگره ببخشم.

آقای مهندس فرمودند برای کمک کردن به کنگره اجباری نیست. هر کسی در حد توانش می تواند کمک کند. اما کسی که پول دارد و نمی تواند ببخشد و چیزی را از خودش جدا کند آن فرد شریک دارد و شریک آن نیروهای شیطانی یا اهریمنی هستند که قدرت انسان که همان اختیار است را گرفته و نمی گذارند خود فرد تصمیم بگیرد و حالا تنها فرصتی است که ما متوجه بشویم آیا می توانیم پا روی خواستة این شیطان گذاشته و ذره ای از ما خود را ببخشیم یا نه؟

آقای مهندس فرمودند که باید قلب بزرگ و صبر داشته باشیم که صبر و بخشندگی ذره ای از وجود خداوند می باشد پس اگر کسی می خواهد خداوند او را ببخشد باید بخشنده باشد.

کنگره هیچ پولی از ما نگرفت و در مدت 11 ماه حال خرابی من را تحمل کرد. شرایط را فراهم کردند تا من آموزش بگیرم و نفس خودم را تربیت کنم. در سرما و در گرما برای من هرگونه امکاناتی بود تا به امروز که به آرامش نسبی رسیده ام.

حالا وظیفة من چیست؟ آیا کاری کرده ام هرچند کوچک اگر من پولی به کنگره کمک کنم پرداخت این پول حال خوشی است که به من داده می شود پس باز من از کنگره دریافت کرده ام. زندگی آرام و حال خوش.

خداوند در قرآن می فرماید: اگر نفسی را احیا کنید مانند این است که تمام نفوس را احیا کرده اید. چه خدمتی بالاتر از این؟ چه لذتی بهتر و بالاتر از این که یک انسان دوباره احیا شود؟ چه لذتی بهتر از نجات یک زندگی که در ناامیدی است؟ چه لذتی بهتر از این که افرادی که در جامعه به چشم بدترین افراد هستند در این مکان مقدس به افرادی سالم و صالح تبدیل شوند؟ افرادی که اگر در محله دزدی می شد می گفتند فلانی که معتاد است این کار را کرده! چه لذتی بهتر از این که ببینی دختربچه ای اشک شوق می ریزد که پدرش دیگر مواد مصرف نمی کند؟

پس بیا امروز به یک نفر که می خواهد وارد کنگره شود و به حال خوش و آرامش برسد کمک کن. پس ببخش از آن چیزی که داری هرچند کم و کوچک باشد.

شاید خیلی از انسان ها فکر می کنند که خیلی با ایمان هستند ولی ایمان فقط به حرف و سخن و عبادت نیست. ایمان به اعمال و رفتار ما است. گذشتن از مال خود در دنیا شاید در ابتدا سخت باشد ولی در ادامه لذت بخش است.

شرکت در جشن گلریزان اولین نشانه اش شناخت خود و درون خود می باشد که قلب من در چه مرحله ای از بخشش قرار دارد؟

در ازای این بخشش احساس می کنی که بیهوده خلق نشده ای و این اموال آزمایشی است برای من که با بخشیدنش احساس سبکی و آرامش خواهم کرد ولی با جمع آوری بیش از حد ثروت دچار عذاب خواهم شد و همیشه مراقب هستم که از دست ندهم و خواب و خوراک نخواهم داشت. پس بهتر است پولدار زندگی کنیم نه اینکه پولدار بمیریم.

ما اعضای کنگره باید دست به دست هم دهیم و پایه های مالی کنگره را مستحکم کنیم. تمامی اعضا دست بخشش و محبت را زنجیروار به هم می دهیم و پایه های این بنا را با عشق محکم می کنیم.

«آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.»

متاسفانه برخی انسانها ناسپاس هستند و فراموش کار زیرا زمانی که به رهایی و درمان می رسند فراموش می کنند که از کجا به این حال خوش رسیده اند؟

خداوند می فرماید شکرگزاری از مخلوقات من یعنی سپاسگزاری از خود من. باید بدانیم هر چه داریم از برکات خداوند و وجود کنگره است. حضرت علی (ع) می فرمایند: «هر کس کلمه ای به من بیاموزد من تا ابد بنده او هستم.» کنگره 60 چه کاری برای من کرد؟ جسم، روان و جهان بینی من را عوض کرد. در کل دید من را نسبت به زندگی تغییر داد و به من حیات دوباره بخشید.

حالا وظیفه من چیست؟ در این جشن گلریزان هر چقدر در حد توانم هست کمک کنم اگر کم یا زیاد هیچ فرقی ندارد این ها نزد خداوند یکسان است چون این کار با تفکر سالم و عشق سالم انجام شده است.

و در آخر انشاءالله که همه نه به صحبت های من و نه به صحبت های آقای مهندس بلکه به کلام خداوند ایمان داشته باشند که اگر یک ریال ببخشیم ده ریال برداشت می کنیم. خداوند می فرماید من سریع الحساب هستم و نسیه ندارم. از تو حرکت از من برکت.