بیستمین سالروز آزادی و رهایی بزرگ‌مردی که با دست‌خالی و بدون هیچ آزمایشگاهی توانست کاری را انجام دهد که جهانیان با کلی امکانات در حل آن عاجز بودند.

این هفته سالگرد بنیان ساختاری است که دانایان در پی بنای آن هستند، که با حرکت و شروع از یک نقطه سیاه تا رنگین‌کمان به انواری رسید که بر گردن کسانی آویزان است که از هیچ به دریای بیکران رسیده‌اند.

شاید نتوان باعقل تطبیق داد اما انجام آن نوری است به‌سوی ماوراء که حقیقتی است از چشم پنهان.

امروز سالگرد بنیان حقیقت است. حقیقتی که از چشم خیلی‌ها پنهان است، زیرا حقیقت را در ماده و مادیات می‌دانند. چون مجذوب رحمت حق نشده‌اند.

امروز سالروز احیای عشق است. عشقی که ما با حس، صوت و نور دریافت کردیم تا در پی هم روان شویم تا بدانیم که کنگره ۶۰ آغاز نمونه است که پایانش در اختیار ما نیست و مانند سیل خروشان زمین‌های لم‌یزرع را آرام‌آرام آبیاری می‌کنند و نامش برای انسان‌های پاک‌سیرت، اسطوره می‌ماند.

کنگره ۶۰ بر همه می‌آموزد از تفکر تا عشق و محبت را، در مسیر صراط مستقیم برای مهیا نمودن ما به جهت تحکیم بندهای ما با بندهای اولین، که سبب رهایی ما و رفتن و رفتن و گذشتن و بازگشتن و کامل شدن و پیوستن به او، که از او هستیم.

کدام ساختاری را سراغ دارید که تحقیق آن در فضا و انجام آن در زمین باشد؟! و استادان آن همچنان به کاوش خود مشغول باشند و به ما بگویند در اراده خود به جهت انجام کارها هیچ هراسی به خود راه ندهیم و پیش بروید. زیرا جلودار واقعی آن خداوندی است که ناممکن‌ها را در مقابل شما تعیین و ممکن می‌نماید این کنگره ۶۰ است که به من آموخت آنچه را که طی سال‌ها از هیچ‌کس و هیچ‌چیز نیاموخته بودم. اما اکنون در پی هم روان هستیم تا ذره‌ای از این اقیانوس را به یکدیگر بیاموزیم. و چه زیباست این مشعل روشنایی را به هر قوم و قبیله‌ای بدهیم تا راه را بیابند.

کنگره ۶۰ یعنی روز امید برای خانواده‌هایمان. یعنی شروع حرکت‌های تازه و شهد بخش، آغازگر فکری نو و اندیشه‌ای نو و جاری در بیکران ....

یعنی خدمت و آموزش بلاعوض به مخلوق یعنی عشق ورزیدن به خود و کل هستی؛ کنگره ۶۰ یعنی او را سنجیدند و مهر تائید زدند. اولین درجه است و باید سپاس گذار اوباشیم که وجود خود را وقف یافتن مجهولات بعد خویش کرده و با عبور از آن راه‌های سخت و حفره‌های ناپیدا را برای ما هموار نمود.

تا از آن شرابی که نوشیده به ما و دیگرانی که در رنج دائم بسر می‌برند بنوشاند و این یعنی گذشتن از خود.

۱۵ آذرماه سال ۱۳۷۶، روزی است که بندهای خمری هزاران ساله از وجود انسان گسست؛ بندهای دیدنی و نادیدنی جهل و ظلمت..... بندهایی به قدمت تاریکی به پیشینه خوردنِ میوه ممنوعه و گاه رانده شدن از بهشت. و این اولین بندهای خمر بر عقل و احساس انسان. در نیمه آذرماه سال ۷۶ از انسانی گسست تا نقطه‌ای روشن باشد که به چرخش درآید. شعاع بگسترد و از نور خود سایر نقاط سیاه اطراف خود بدهد تا کلمه محبت معنا پیدا کند و انسان و انسان بودن یک‌بار دیگر هویت حقیقی خود را بازیابد.

بار دیگر قامت ساختمان الهی برافراشته شود و نیروهایی که پیام صلح و سلاح محبت دارند در زمین پراکنده شوند. از شرابی که خود نوشیده‌اند به آنان که خواستارِ باده الهی هستند بدهند تا گامی باشد در جهت اینکه زمین، سرزمین خوب خدا بشود.

امروز تولد بنیان و نگهبان کنگره ۶۰ است. نگهبان حرکت بر مسیر عدالت، معرفت و عمل سالم برای خروج از ظلمت و رنج. حرکتی که با اتکا به عقل و ایمان، مسیر رهایی از اعتیاد و احیای دوباره انسان‌ها را پیش چشم گشود مسیری برای گشودن این گره کور هزاران ساله که باورش کار هر کس نیست، مگر معنای آن بداند که آن چیست.

اکنون ۲۰ سال از آن زمان می‌گذرد. کنگره ۶۰ نمایندگی و اعضای بسیار زیادی دارد. همه این‌ها حاصل حرکت اوست. او در تنهایی کار خود را شروع کرد. جایی که نه مسافری بود و نه هم‌سفری. او تنها باقوت گرفتن از قدرت مطلق حرکتش را آغاز کرد و اکنون به اینجا رسیده است.

و انشا الله حافظ و قدرشناس هر آنچه باشیم که در اینجا به دست آورده‌ایم.

بیستمین سالروز رهایی بنیان کنگره ۶۰ جناب مهندس حسین دژاکام را به ایشان و خانواده محترمشان همچنین تک‌تک اعضای کنگره تبریک عرض می‌نمایم.

با تقدیم و احترام؛ کمک راهنما مسافر محسن نجفی

نگارش: مسافر محسن