به قلم کمک راهنما مسافر حسین باقریان، لژیون نهم
آیا فکر می‌کنیم خداوند برای این است که اگر ما مشکلی داریم یا بدهکاریم و یا هر چیزی که در زندگی می‌خواهیم یک لیست تهیه کنیم و آن‌ها را از قدرت مطلق طلب کنیم؟!
بنام آنکه هستی نام از او یافت فلک جنبش زمین آرام از او یافت
وادی چهارم: در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.
در این وادی در مورد پذیرفتن مسئولیت‌های مربوط به حیات انسان صحبت شده است چون انسان‌ها معمولاً به دنبال یک گریزگاه می‌گردند تا از پذیرفتن مسئولیت‌های زندگی شانه خالی کنند.
برای اینکه بتوانیم مسئولیت‌های زندگی‌مان را به عهده بگیریم لازم است تا نسبت به انسان و همین‌طور قدرت مطلق یا پروردگار شناخت پیدا کنیم. در این میان سؤالاتی مطرح می‌شود که ما بایستی پاسخ درستی برای آن‌ها پیدا کنیم تا بتوانیم موضوع را بهتر متوجه شویم.
آیا فکر می‌کنیم خداوند برای این است که اگر ما مشکلی داریم یا بدهکاریم و یا هر چیزی که در زندگی می‌خواهیم یک لیست تهیه کنیم و آن‌ها را از قدرت مطلق طلب کنیم؟!
واقعاً وقتی به گذشته خود نگاه می‌کنم می‌بینم تا قبل از اینکه وارد کنگره بشوم و با این مطالب آشنا شوم و نسبت به این موضوع آگاهی پیدا کنم همین کار را انجام می‌دادم. چه در رابطه با موضوع اعتیاد و درمان که همیشه آن را فقط از خداوند طلب می‌کردم بدون اینکه کوچک‌ترین حرکتی در آن رابطه انجام بدهم و چه در رابطه با هر چیز دیگری که در زندگی می‌خواستم؛ از پول گرفته تا شغل، جایگاه و حتی خانواده؛ این مسئله را اشتباه متوجه شده بودم و جالب اینکه فکر می‌کردم که خداوند اصلاً مرا نمی‌بیند و به من هیچ توجهی نمی‌کند که من به هیچ‌کدام از آن مسائل نمی‌رسم.
از طرفی لازم است تا نسبت به خودمان یعنی انسان هم شناخت پیدا کنیم و این کار ساده و آسانی نیست و نیاز به زمان دارد ولی در این وادی کلید اصلی این کار به ما داده‌شده و آن‌هم در قالب صور آشکار و صور پنهان مطرح‌شده است که صور پنهان از اهمیت بیشتری در این رابطه برخوردار است.
شروع این شناخت در این وادی در صور پنهان با تعریف نفس و کسب معرفت از این موضوع یعنی حرکت در جهت تکامل و تزکیه و پالایش و حرکت در صراط مستقیم و طی کردن مراحل نفس از اماره به لوامه و مطمئنه اتفاق می‌افتد.
درواقع اینجاست که ما با حرکت در صراط مستقیم نیروهای الهی را با خود هم‌قدم می‌کنیم و آنگاه می‌بینیم که به خواسته‌های منطقی و عقلانی خود می‌رسیم و این یعنی پذیرفتن مسئولیت در حیات و زندگی و نه واگذار کردن به خداوند و منتظره معجزه بودن بلکه خود معجزه را خلق می‌کنیم.
مطلب آخر در این رابطه اختیاری است که به انسان داده‌شده است تا بتوانیم با اختیار کامل مسئولیت اعمال خودمان را به عهده بگیریم و سرنوشت خویش را انتخاب نماییم.
به امید موفقیت برای همهٔ مسافران و همسفران عزیز.
با سپاس فراوان؛ کمک راهنما مسافر حسین، لژیون نهم.
نگارش: مسافر محسن، لژیون یکم.
