به نام قدرت مطلق
عروس فریبنده دنیا، خود را پیش ظاهر بنیان آراسته است.
بسیارند مجنون‌صفتانی که شیفته و آشفته این عشوه‌گر افسونگرند و دل‌های غافل را در گیسوی او آویخته‌اند.
ارزش‌های انسانی جای خود را به ارزش‌های مادی سپرده‌اند تا آنجا که؛ شرف، شخصیت، بزرگی و کرامت را باسیم و زر و تجمل اندازه‌گیری می‌کنند.
انسان‌ها آن‌گونه بر جسم و تن خود پرداختند که؛ روح و معنا در نظرشان غریب گشته.
سپاس خداوندی را که در ماه رمضان سه سال قبل مرا توفیق بخشید که با خود بیندیشم.
شب‌های خلوت آفرین رمضان، شب‌های نماز است، شب‌های سخن گفتن با برترین نیروهاست.
آری این شب‌ها، شب‌های نماز است، اما چه نمازی؟ نمازی که با تکبیر آغاز شود و با سلام پایان پذیرد؟ نمازی که از آغاز و پس از انجام آن و حتی در سرتاسر نماز در اندیشه شهوت و آز باشیم؟ نمازی که در هر کلمه‌اش رایحه ریا استشمام شود؟
نمازی که تنها بنا بر عادت انجام گیرد؟ نمازی که نماز گزارش از ریا و خدعه و شهوت‌رانی و دست‌اندازی به مال مردم نپرهیزد؟ یا نمازی که عطر توحید و انصاف و نیک کرداری از آن برخیزد؟
چه نیکوست که نمازگزار باشیم، اما؛ به همراه نمازمان دست و چشم و نیتمان نیز در حال نماز باشد، پنج نوبت به نماز برخیزیم و همراه این نماز پنج‌گانه باروحی یگانه، روزان و شبان به خدمت درماندگان بپا بایستیم و در کنار محرومان بنشینیم و به یاد مظلومان و تهیدستان سر بر بالین بگذاریم و در اندیشه نفس کشی و خداپرستی از خواب برخیزیم.
آن زمان که در تکبیره‌الاحرام، فریاد الله واکبرمان فضا را می‌شکافد و طنین آن موجی در هوابر می‌انگیزد، توسن اندیشه بادپیمایمان شتابان به دنبال دنیاطلبی و پلیدکاری پرواز می‌گیرد.
بر زبان می‌رانیم ایاک نعبد و ایاک نستعین اما به قول عرفا این جمله، افاده‌ای حصر می‌کند؛ یعنی؛ خدایا فقط تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم.
اما زبان دلمان می‌گوید: ای افزون‌طلب و ای سیم و زر تنها تو را می‌پرستیم و ای دنیا فقط پرستنده تو هستیم.
آن‌چنان این‌گونه نماز در نزد عرفا پوچ و بیهوده است که مولانا می‌فرماید:
اگرنه روی دل اندر برابرت دارم من این نماز، حساب نماز نشمارم
زعشق روی تو من روبه‌قبله آوردم وگرنه من ز نماز و روزه بیزارم
مرا غرض ز نماز آن بود که پنهانی حدیث درد فراق تو با تو بگذارم
وگرنه این چه نمازی بود که من با تو نشسته روی به محراب و دل به بازارم
حال تو با خود بیندیش چگونه نمازی به پا می‌داری؟ نمازیکه از آن در اندیشه شهوت و آزی؟ و یا این‌که نمازیکه عطر توحید و انصاف از آن برمی‌خیزد؟
به قلم: مسافر فضل اله متقی لژیون یکم
تایپ و ویرایش: مسافر رضا لژیون 21
هم مثل همیشه پر محتوا بود امیدوارم خود را برای کمک راهنمایی آماده سلزی