عشق بامحبت آغاز می‌گردد و محبت صورت‌مسئله است.

هرچه گویم عشق را شرح بیان

                                            چون به عشق آیم خجل باشم از آن

عقل، عشق، ایمان هر سه مسیری هستند که ما را به نتیجه لازم می‌رسانند.

پایه این سه مؤلفه روی معرفت است. معرفت یعنی؛ شناخت و آگاهی، هرچه بالا و بالاتر برود و آخرین پلکان معرفت، محبت است.

محبت خیلی طیفش وسیع و گسترده است. محبت وقتی‌که به محبت حقیقی برسد تازه عشق از گوشه‌ای پیدا می‌شود.

محبت سه وجه دارد:

اول محبت علتی

دوم محبت خلقی

سوم محبت حقیقی

اول محبت علتی از روی هوا و هوس است عموم مردم که به هم محبت می‌کنند از سر نیاز است، برای به دست آوردن پول و سرمایه کار، برای رفع نیازهای روزمره و جسمی به همدیگر محبت می‌کنند که این محبت علتی در نفس فرو می‌رود و انسان را پست می‌کند.

دوم محبت خلقی از روی قضا و قدر است، یعنی؛ اندازه در دل فرو می‌رود و انسان را هست می‌کند.

به‌طور مثال انسان درخت می‌کارد، یک‌بخشی را خودش ثمرش را می‌برد و بخش دیگر مثل عمل فتوسنتز را در هستی انجام می‌دهد روز دی‌اکسید کربن را می‌گیرد و شب اکسیژن پس می‌دهد. آیا می‌توانی اکسیژنی که می‌دهد برای خودت نگه‌داری؟ مسلماً؛ نه و همه از آن استفاده می‌کنند، از سایه آن استفاده می‌کنند، از دیدن آن لذت می‌برند.

مجموع ۵ حواس ظاهری و باطنی است که در دل یا قلب فرو می‌رود، محبت خلقی است.

سوم محبت حقیقی است. در خطابه سوم، وادی چهاردهم، زنجیره‌های عشق استاد رعد آن را می‌شکافد که؛ محبت حقیقی در جان فرو می‌رود. حقیقی یعنی راستی، درستی، صداقت جان مجموعه صور پنهان است.

محبت در جان فرو می‌رود و ماندگار است. محبت عطاست یعنی بخشیدن درازای این محبتی که می‌دهی هیچ توقعی نداری؛ یعنی؛ محبت الهی محبتی که خداوند به ما دارد.

اولین و بزرگ‌ترین محبتی که خداوند به انسان‌ها دارد، همان روز الست است که ما را بخشید و به ما فرمود: به زمین بروید و جبران اشتباه کنید.

به قلم کمک راهنما محترم مسافر امیر محمدی

تایپ و ویرایش: مسافر رضا لژیون 21