خلاصه سخنان استاد:

راجع به دستور جلسه قضاوت و جهالت به نظر من از روزی که انسان پیمان بست بحث قضاوت همراه او بود. اگر من دانایی داشته باشم می توانم قضاوت و انتخاب درست داشته باشم؛ یعنی اینکه بین بدی و خوبی قضاوت و انتخاب درست را انجام بدهم.

درمورد جهالت انسان هیچ پیش نیازی ندارد و اگر من جهالت داشته باشم ترس، ناامیدی و منیت برای من به وجود می آید.

نکته بعدی این‌ است که یکسری قضاوتها مانند قضاوت راهنما راجع به عملکرد رهجو قضاوت درست و کاملا منطقی می باشد. چون راجع به سفر رهجو اطلاعات کامل را دارد و این قضاوت برای بهبود روند سفر رهجو انجام می شود.

در ترک های قبلی من خیلی مورد قضاوت قرار می گرفتم و من هم چون خودم را مورد اتهام می دیدم، با توجیه کردن خودم به مصرف دوباره می پرداختم. درسی که من خودم گرفتم سعی می کردم‌ راجع به افراد دیگر این قضاوت ها را انجام ندهم.

حسن خوبی که کنگره ۶۰ دارد این است که همسفران همراه مسافران خود در سفر هستند و مشغول گرفتن آموزش ها می شوند و شرایط سفر را بسیار مساعدتر می کند و دیگر خانواده مسافر را مورد قضاوت های بی مورد قرار نمی دهند.

یکی از مواردی که خیلی به ما کمک می کند این است که ما به جهل خود پی ببریم و امری که باعث این قضیه می شود رسیدن به دانایی است.

اگر ما در یک اتاق تاریک قرار بگیریم زمانی که نور به ما می رسد ما قادر هستیم اشیاء اطراف خودمان را به خوبی ببینیم و این یعنی به دست آوردن دانایی، وقتی پشت ما به سمت نور باشد و ما ایراد خودمان را نبینیم نسبت به اصلاح آن اقدامی نمی کنیم.

نکته بعدی اینکه؛ اگر ما قضاوت نادرستی انجام بدهیم، این قضاوت هم در فرد مورد نظر تاثیر منفی دارد و هم برای خودمان بیشترین تخریب را خواهد داشت. مطلب دیگر اینکه ما نباید سفر کردن هم لژیونی های خودمان را مورد قضاوت قرار دهیم، چون وقتی این عمل ما باعث خراب شدن سفر دوستان ما می شود. اگر ما همیشه به دنبال دیدن ایرادات افراد دیگر باشیم مسلما از دیدن ایراد خودمان باز می مانیم. امیدوارم بتوانیم با دریافت آموزش ها بتوانیم به قضاوت صحیح راجع به خودمان بپردازیم.

 نگارش و تایپ: مسافر حامد

عکس: مسافر حامد

ویرایش: مسافر محمود