خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا ابراز خرسندی می کنم که در جمع دوستان کنگره ۶۰ شعبه سلمان فارسی هستم. در این شعبه من به رهایی رسیدم و لژیون تشکیل دادم و برکات زیادی نصیب من شد. چند سالی است که روی موضوع قضاوت و جهالت کار می کنیم، کسی که از روی جهالت بخواهد قضاوتی داشته باشد نقطه جهالت او با قضاوتی که می‌خواهد انجام بدهد کاملاً در تضاد است. پایه و اساس قضاوت کردن این است که من باید اشراف کامل به آن موضوع داشته باشم. مشکل عمده قضاوت هایی که افراد انجام می دهند سطحی و شتابزدگی و بدون اطلاعات کامل است. در اموری که به من مربوط نیست و چیزی از من نپرسیده اند من نباید قضاوت کنم، مانند اختلافات خانوادگی و یا مشکلات مالی اطرافیان که فکر می کنیم می ‌توانیم به آنها کمک کنیم و راهکار بدهیم. بعضی مواقع روی کارهای مثبتی که در زندگی مان می خواهیم انجام بدهیم به دلیل ساده بینی و نداشتن اطلاعات کافی باعث تخریب در زندگی ما می شوند. ما در مواردی که سرنوشت ما را رقم می زند و می خواهیم روی آنها قضاوت کنیم باید ریزبینانه باشیم. آقای مهندس فرمودند: با توجه به اینکه از وضع زندگی خود آگاهیم ولی کارهایی می‌کنیم که بر خلاف سعادت ماست و بعضی مواقع  حکم هایی که در زندگی خود می دهیم اشتباه است؛ با اینکه اشراف کامل بر روی خود و اطراف خود داریم  رای هایی می دهیم که مخرب هستند و نشانه آن وضعیت های بد، ناکامی های مختلف، اعتیاد و شکست های زندگی می باشد. وقتی ما نمی‌توانیم کاملاً روی زندگی خود قضاوت درست داشته باشیم چگونه می خواهیم به دیگران راهکار بدهیم. ما نباید بر اساس چند جمله که از یک فرد می شنویم و چند حرکت او را دیده ایم روی زندگی او قضاوت کنیم چون ما فقط  ظاهر قضیه آن فرد را قضاوت می کنیم، ما می خواهیم روی چند دقیقه ای که با فردی هستیم روی زندگی او رای بدهیم؛ به همین دلیل است که آقای مهندس می‌فرمایند: راهنما نمی تواند در مورد امورات و مشکلات زندگی رهجو راهکار بدهد. قضاوتهای بیهوده، دخالت های بیجا و دوربین انداختن روی افراد مختلف از انرژی درون ما می کاهد و باعث می شود حال ما خراب شود. وقتی دوربین خود را به سمت اطرافیان بیندازیم و انگشت اشاره را به طرف دیگران بگیریم چهار انگشت دیگر به طرف خودمان برمی گردد. اگر ما بخواهیم قضاوت خود را تغییر بدهیم فقط با آموزش ها و جهان بینی در کنگره این امر صورت می‌گیرد.

نگارش و تایپ: مسافر محمود

عکس: مسافر اصغر