خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می کنم که توانستم این جایگاه را لمس کنم و تشکر می کنم از راهنمای خودم جناب ولیخانی که اجازه به من اجازه دادند که در این جایگاه باشم و مرا لایق این خدمت دیدند.وادی دوم می گوید :

هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. همه موجودات، جامدات، نباتات، حیوان و انسان بدون هدف به این دنیا نیامده اند و هرکدام هدف خاصی دارند. جناب مهندس در سی دی سال ۹۱ می گویند: نقشی که کوه بر روی کره زمین دارد بسیار حیاتی می باشد و چون هسته زمین که از مواد مذاب تشکیل شده است مانند آب می باشد و زمین  بر روی آب قرار گرفته است، کوه ها مانند میخ هایی هستند که نقش گرفتن زمین را دارند و اگر نباشند زلزله های عظیم و پی در پی ایجاد می شود که ادامه حیات مشکل می شد. دریا حکم تنظیم کننده دمای زمین را دارد. کرکس اگر نباشد و لاشه حیوانات را نخورد بیماری همه جا را فرا می گیرد. زمانی که خداوند انسان را خلق کرد به خودش تبریک گفت از خلقی که انجام داده است و ما باید ببینیم چه جایگاهی داریم که خداوند به خودش تبریک گفته است. انسان با مصرف مواد مخدر و سیگار انجام کارهای ضد ارزشی در اعماق تاریکی فرو می رویم. زمانی نا امیدی به وجود می آید که انسان در ضد ارزش ها فرو رفته باشد و برایش دائما سوال پیش می آید که چرا من اینجا هستم؟ چرا به این دنیا آمده ام؟ من به هیچ دردی نمی خورم و ... ولی اینجور نیست چون ما اشرف مخلوقات هستیم و به این دنیا آمده ایم که انسانیت خود را به اثبات برسانیم ، نیامده ایم که در تاریکی ها غوطه ور شویم و در نا امیدی به سر ببریم. اگر انسان در صراط مستقیم باشد می تواند از ناامیدی به امیدواری برسد. خصوصیتی که صراط مستقیم دارد این است که اولش سخت است و طاقت فرسا می باشد ولی وقتی که قدم در این راه بگذاریم متوجه می شویم بسیار راه لذت بخشی می باشد اما راه ضد ارزشی که ما را ناامید می کند اول راه بسیار لذت بخش و آسان است اما در ادامه بسیار سخت می شود و متوجه می شویم که برگشت از این راه مشکل می باشد اما اگر به خداوند ایمان و خواسته داشته باشیم و در جهت آن  تلاش کنیم  می توانیم از  راه ضد ارزش ها که ما را به نا امیدی سوق می دهد برگردیم و در راه ارزش ها قدم برداریم و مطمئن باشیم که در راه ارزش ها خداوند ولی و یاری رسان ما می باشد.

دو هفته دیگر جشن گلریزان داریم، ما باید بخشندگی را یاد بگیریم و برنامه ریزی کنیم که در این جشن زیبا حضور پیدا کنیم و با جان و دل از مال خود ببخشیم تا خودمان به قافله وصل باشیم، چون بدون کمک ما هم کنگره به راهش ادامه می دهد. باید به این درک برسیم که در حقیقت به خودمان کمک می کنیم نه به کنگره.

نگارش وتایپ: مسافر سهراب

عکس: مسافر حامد