ئازیز گولوو وه­ هاری

نه ­ده ­ی لانوو بی عاری

نه ­گنی شونه­ و ئه­ غیاری

حه ­ر واچی وه ­شله ­ی پاری

که ­م گیله یانه ­و یانه

چ قه ­وم بو یا بیگانه

دیر یا زوو ئاورووت به ­را

سووک و بی قه ­درت که ­را

ئینه واتی وه راسه­ ن

نه ­واچی ده­ نگ و باسه ­ن

مه­ جلیسه­ نه فره مه ­دوه

هیچ و پووچ ویته ­و مه­ خوه

تا نه ­دیه­ بوت مه ­واچه

با نه ­وی ده ­سه­ پاچه

حه ­ق سه ­ربه ­رز و سه ­رکه ­وته ­ن

دروزن ساتیو نه ­سره ­وته ­ن

به قه ­ولیت وه ­فا که­ ره

شه ­رته­ کیت تا سه ­ر به ­ره

دوس و دوژمه ­ن بژناسه

خاس و خرابیچ حه ­ر پاس ه

نه ­خه­ له ­تنانیت به زه­ ر

په ­ی ملله­ تیت بی به شه ­ر

ده­ خیل هه­ رکه­ س بی زه ­را

نه­ واچینه بی فه ­را

گیانم به­ خیلی به ­لان

دلی بی کینه قه ­لان

ویت پاریزنه جه به­ لای

تا بی ساحیبوو قه­ لای

هه ­تا زانا بی که ­ما

نه ­فامی ده ­رد و خه ­ما

موچیارین په ­ی من و تو

دایمه جه یادمانه بو

فتح اله رضایی