مرگِ سکوت ها

آیینـ ه ها

سیگاری در دست

مات و مبهوت

مهرهایِ شطرنج و آخرین بازی

تاریکـ ـی دنیا

حرف هایمـ زیاد است

جایی در دل ندارمـ

چشمـ هایمـ سبک شده اند

دود می کنمـ غمـ هایم را

مست می کنمـ افکارمـ را

می لرزد دلمـ هنوز

ایمان دارمـ بـ ه روزنـ ه هایِ نور

زندگیمـ محدود بـ ه خطـ ـی کهنـ ه

مَن نمی دانمـ

آیا ناممکن نشده امـ ؟!

آه و افسوس

ثانیـ ه ها نمی ایستند

فقط با باطنـ ـی نو تکرار می شوند

تکرار و تکرارتر می شوند در بعد حجمـ خالـ ـی زمان ...

+ نوشته شده در 1392/04/21 ساعت 10:57 توسط مآریا | نظرات()

About

من آن طور که می نویسم
سخن نمی گویم
آن طور که سخن می گویم
نمی اندیشم
آنطور که باید بیاندیشم
فکر نمی کنم
و همین طور بگیر
تا به آخر...

کافکـــآ
-------------------
تمامه اشعار از این جانبِ , کمی خلاقیت لطفا , خسته نشدی از کپی رفیق !!!
-------------------
می نوازد این بار , موسیقی رویایِ ماه مرده را , بانویِ تاریکی ها