برچسب ها: کورد و کوردستان، دیدنی های شهر سنندج، کوردستان، تاریخ زبان کورد، شخصیت های کورد، تاریخ سنندج؛ تاریخ زبان کوردی،
ادامه مطلب

برای خندیدن وقت بگذارید ... زیرا موسیقی قلب شماست

برای گریه کردن وقت بگذارید ... زیرا نشانه یک قلب بزرگ است. 

برای خواندن وقت بگذارید ... زیرا منبع کسب دانش است. 

برای رؤیا پردازی وقت بگذارید ... زیرا سرچشمه شادی است. 

برای فکر کردن وقت بگذارید ... زیرا کلید موفقیت است. 

برای بازی کردن وقت بگذارید ... زیرا یاد آور شادابی دوران کودکی است. 

برای گوش کردن وقت بگذارید ... زیرا نیروی هوش است.

برای زندگی کردن وقت بگذارید ... زیرا زمان به سرعت می گذرد و هرگز باز نمی گردد.

ماموریت ما در زندگی « بدون مشکل زیستن » نیست ، « با انگیزه زیستن » است.

تنها به شادی در بهشت نیندیشید به خود بگویید رمز و راز خلقت هر چه باشد ،

هدف امروز من درست زیستن در اینجا و اکنون است.

                                       

ادامه مطلب

 

 جمشید عندلیبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جمشید عندلیبی (۱۲ اسفند ۱۳۳۶^[۱]، قروه - )، نوازندهٔ ایرانی ساز نی است.

جمشید عندلیبی، نواختن نی را ابتدا بدون استاد فراگرفت و سپس با حضور در دانشگاه تهران و آشنایی با استاد دکتر حسین عمومی به ادامه فراگیری تکنیکهای ساز نی پرداخت. او ردیف موسیقی سنتی ایرانی را نزد استادان نصراله ناصح پور و نور علی برومند و محمد رضا لطفی و تکنیک ردیف آوازی را نزد محمدرضا شجریان یاد گرفت. وی در سال ۱۳۵۷ با همکاری هنرمندانی چون حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و ناصر فرهنگ‌فر، کانون فرهنگی چاووش و گروه عارف را بنیان گذاشت.^[۱] عندلیبی در سال ١٣٦٠ برای تکمیل تکنیک های پیشرفته نوازندگی نی به محضر استاد حسن کسایی در اصفهان رسید.ا عندلیبی در آثاری چون بیداد،نوا، دستان، دود عود، آسمان عشق، یاد ایام، رسوای دل، پیام نسیم، دل مجنون و سرو چمان با محمدرضا شجریان همکاری نزدیک داشته است. جمشید عندلیبی در نوازندگی نی سبک خاص خود را دارد و علاوه بر تبحر در گروه نوازی از قدرت تکنوازی بالایی نیز برخوردار است. وی علاوه بر نوازندگی در کار آهنگسازی نیز فعال بوده و آلبومهای میهمان تو ، پاییز نیزار و مونس جان از جمله فعالیتهای او در زمینه آهنگسازی میباشد. عندلیبی همچنین قطعات استاد ابوالحسن صبا را با نی و بصورت ردیف آموزشی تنظیم و نواخته است و همچنان در کار پژوهش و دستیابی به ناشناخته های ساز نی است. وی همچنین تعدادی نوازنده نی را تعلیم داده و تربیت نموده است. جمشید عندلیبی هم اكنون ساکن ایران و شهر تهران میباشد. == پانویس‌ها

 

این بار سخن از هنرمندی است که بسیاری چون من با سازش زندگی کردند، اشک ریختند ، شادی کردند و درد دل کردند..... آنهم با سازی که حسی ترین ساز در موسیقی ماست و بعضی ها هم معتقدند محزون ترین سازهاست.

نی پر سوز و گداز استاد جمشید عندلیبی را هر کس با گوش جان شنیده ، سخنان این حقیر را تأ یید می کند.

نوایی که از سینه ای سوخته و جانی عاشق برمی خیزد و درجانهای بیقرار 
می نشیند و تا ملکوت با خود می برد.



جمشید عندلیبی در سال 1336 در شهر قروه سنندج در استان کردستان دیده به جهان گشود. موسیقی در خانواده آنها موروثی بوده و خانواده مادری و پدری ایشان اهل ذوق و ادب و موسیقی بودند. از شش سالگی زیر نظر برادرانش تعلیم موسیقی را آغاز کرد و در ادامه تا دوازده سالگی در کلاسهای فرهنگ و هنر کردستان مشغول فراگیری موسیقی بود که به عضویت ارکستر موسیقی ایرانی کردستان در آمد . ایشان یکبار گفته اند که موسیقی را نواختن ساز آکاردئون شروع کرده و سپس با علاقه عجیبی که به نی پیدا می کند نی نوازی را ادامه می دهد.

در سال 1354 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران می شود و به تحصیل در دوره موسیقی ادامه می دهد. در این مدت از محضر استادانی چون شادروان نور علی برومند و دیگر استادان زمان خود بهره فراوان می برد.
وی ردیف موسیقی سنتی ایرانی مشهور به ردیف میرزا عبداله را نزد شادروان نورعلی خان برومند و محمدرضا لطفی و ردیف آوازی عبد اله دوامی را نزد شادروان محمود کریمی و ناصح پور و تکنیک ردیف آوازی را نزد محمد رضا شجریان فرا گرفت.

از سال 1356 همکاری خود را با گروه شیدا ، در رادیو ایران آغاز کرد . وی در سال 1357 با همکاری هنرمندانی چون حسین علیزاده ، پرویز مشکاتیان ، ناصر فرهنگ فر و علی اکبر شکاری ، کانون فرهنگی هنری چاوش و گروه عارف را بنیاد نهادند. عندلیبی در ادامه فعالیتهای هنری خود کنسرتهای زیادی در داخل و خارج از کشور و از جمله کشورهای اروپایی و کانادا و آمریکا اجرا کرده است که گاه به صورت تکنوازی و سه نوازی و گاهی به صورت گروه نوازی به همراهی استاد شجریان یا علیرضا افتخاری بوده است.

حاصل این کنسرتها کاستهایی است که با نام نی نوا ، حکایت نی ، پیام نسیم ، سروچمان ، دل مجنون ، آسمان عشق ، یاد ایام ، رسوای دل و..... به بازار عرضه گردیده است.

کاستهای مونس جان( با صدای ؟) و مهمان تو ( با صدای علیرضا افتخاری ) نیز ثمره فعالیتهای او در زمینه آهنگسازی می باشد.

با این همه وی از کارهای تحقیقی ، فرهنگی غافل نمانده و آلبومهای دو کاسته و سه کاسته شامل بازسازی آثار استاد صبا و ردیف میرزا عبدالله را در دسترس هنرجویان قرار داده است.

عندلیبی از هنرمندان برجسته هنر نی نوازی است چرا که هم در زمینه گروه نوازی و تکنوازی از تکنیکی بالا برخوردار است و هنر نوازندگی اش شیرین و دلپذیر و چشمگیر است.


جمشید عندلیبی در بیشتر آثار استاد شجریان یه عنوان تکنواز ، همنواز و یا سازنده چهارمضراب یا قطعه حضور داشته و اجرای او در کاستهایی که در بالا معرفی شد ستودنی است.

وی همچنین در بسیاری از آثار ارکسترال و موسیقی ملی از جمله موسیقی متن سریال امام علی (ع) ساخته استاد فرهاد فخرالدینی حضوری شایسته داشته است.

همنوازی نی او با سه تار استاد ذوالفنون بسیار جذاب و سوال و جواب های نی و سه تار در آثار اجرا شده نظیر مهمان تو و مجنون درخور تأمل است.

یکی از ویژگی های هنری او و همچنین برادرش محمد جلیل عندلیبی ، توجه به موسیقی محلی و فولکلور کردستان و سایر مناطق ایران است. این ملودی ها در آلبومهای بی کلام پاییز نی زار و همچنین آلبوم بابا طاهر ( با صدای افتخاری ) به خوبی مشهود است.

آلبوم پاییز نی زار که یکی از آثار برجسته جمشید عندلیبی تلقی می شود ، طرفداران و منتقدان خاصی دارد ؛ چرا که در این آلبوم ساز نی در کنار سازهای الکترونیک خود نمایی می کند و قطعاتی در مایه های محلی و ردیفی برای این تلفیق اجرا شده اند. وی هدف از این کار را معرفی ساز نی به جوانان و نوجوانانی که علاقه مند به موسیقی های جدید و ریتمهای تند هستند اعلام کرده است.

به هرحال حدود سی سال حضور جمشید عندلیبی در عرضه های مختلف موسیقی ، منجر به خلق آثاری شد که نشان داد علیرغم وجود هنرمندانی چون استاد کسایی و یا موسوی راه نی نوازی همچنان ادامه دارد و نی می تواند بیش از گذشته در انواع موسیقی کارایی و توانمندی داشته باشد.

از عندلیبی بزودی شاهد انتشار پاییز نی زار 2 و موسیقی ارکسترال محلی با صدای علیرضا افتخاری خواهیم بود.

با آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون برای همه هنرمندان موسیقی .




منبع : http://atashkarevan.persianblog.com/1383

_10_atashkarevan_archive.html

                                                                                  

زندگی نامه جلیل عندلیبی

در محله‌ی چهار باغ سنندج متولد شدم. در خانواده‌ی اهل عرفان و موسیقی – ذوق و استعداد خدادادی با شنیدن نوای

 موسیقی در خانواده پرورش یافت. كه هم از طرف مادری یعنی خالوهای (دائیها)من كه خواننده‌ی رادیو بود به نام حكمت نوبری و هم از طرف پدری كه مشوق دلسوزم ایرج عندلیبی از خواننده‌های خوش صدا و مشهور رادیو و تلویزیون بود كمك و هدایت شدم و در 12 سالگی به مدت 3 سال خواننده فرهنگ و هنر سنندج به سرپرستی زنده‌یاد حسن كامگار بودم از 15 سالگی نوازندگی سنتور را شروع نمودم.

در 15 سالگی به دلیل بلوغ و اینكه دیگر صدای زیر چپ كوك را نداشتم شروع به نوازندگی سنتور نمودم هر چند كه ساز تار مورد نظر و علاقه‌ام بود ولی متأسفانه چون قیمت تار 300 تومان بود ساز ارزانتر سنتور 65 تومانی را برایم خریدند. قبل از رفتن تهران و تحصیلات آكادمیك در دبیرستان هدایت اركستری را تشكیل دادم كه در جشن‌ها شركت می‌كردیم. سال 1352 وارد دانشگاه تهران دانشكده هنرهای زیبا شدم. از اساتید به نام چون نور علی برومند، دكتر داریوش صفوت،‌ احمد پژمان، علیرضا مشایخی، هرمز و شاهین فرهت – دكتر تقی مسعودیه و دكتر بركشلی بهره‌های فراوانی بردم . سال 1354 در دانشكده‌ی هنرهای زیبا علاوه بر هر ساز تخصصی سنتور و ساز الزامی پیانو، ساز دوم فاگوت را زیر نظر مستر پرژرف بلغاری فرا گرفتم. كه باعث گردید عملاً‌ به طور آكادمیك موسیقی كلاسیك غربی را تجربه نمایم. 1355 به دعوت دكتر داریوش صفوت وارد تنها مركز حرفه ای موسیقی سنتی یعنی مركز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایران گردیدم. ضمن تدریس سنتور گروه تازه تأسیس مشتاق یا مولانا را تشكیل دادم ضمناً‌ گروه مولانا ادامه‌ی همان اركستر فوق برنامه دانشگاه، تهران بود.

كنسرت‌های زیادی در تمام دنیا با گروه مولانا به سرپرستی و آهنگسازی اینجانب اجرا نموده‌ام . و به معرفی و شناسایی موسیقی سنتی در تمام دنیا مبادرت ورزیدم . هم اكنون دارای همسر و دو فرزند به نام های سالار و سانوا می باشم كه خوشبختانه از بهترین‌های این رشته می باشند . از سال 1357 اركستر سنتی وزارت ارشاد را رهبری و آهنگسازی نموده‌ام.

تاكنون حدود30 آلبوم به نام‌های شعر و عرفان، بی قرار، كیش مهر (شهرام ناظری) سروستان و بیاد یاران، مولانا با صدای زنده یاد رضوی سروستانی، شكوفه‌های جاویدان و گل افشان با صدای استاد شاپور رحیمی. جاده ابریشم، غریبستان، امان از جدایی، خداحافظ و تازه به تازه و اخیراً‌ آلبوم گرفتار برای علیرضا افتخاری را ساخته‌ام . آثار كردی و عرفای هی گل را در سال 1365 با صدای بهروز توكلی، و از دست عشق عزیز شاهرخی، دوری حسینی شریفی، قسم كامیا بهزا، صدای تازه با صدای سالار عندلیبی، و در زمینه موسیقی عرفانی كردستان با قدسیان 1-2-3، پیام عزیزی و حسام لرنژاد و اخیراً‌ با قدسیان 4 با صدای جمیل خالدی. تُنگ شكر با صدای احمد كامیار و آلبوم جدید در زمینه‌ی موسیقی اصیل كه حاوی تجربیات جدید آهنگسازی به نام «صدای بی صدایی» با صدای خواننده‌ی جوان رسول شریفی كه به زودی وارد بازار موسیقی می‌گردد.

در سال 1356 برای اولین بار ساز عرفانی دف را به مجموعه‌ی اركستر ایرانی اضافه نموده‌ام. كه خوشبختانه تلفیق آن با اركستر ایرانی تحرك و سرزنده‌گی خاصی به موسیقی ایران داده است.

در زمینه‌ی فرهنگی آثاری در زمینه‌ی آموزش سنتور و دف به نام‌های:

(از نوازندگی تا آهنگسازی) ، كتاب آموزشی دف كه بر اساس ذكر‌های خانقاه كردستان می‌باشد كه برای اولین بار از دو حامل برای نت‌نویسی و همچنین كلید جدیدی مخصوص ساز دف استفاده نموده‌ام كه به زودی انتشار می‌یابد.

ضمناً‌ گردآوری و آوانویسی تمام آهنگ‌های تكایای كردستان را آماده‌ نموده‌ام كه مربوط به رساله‌ی پایانی دانشگاه هنرهای زیبایم می‌باشد.

ادامه مطلب

گروه کامکارها

گروه موسیقی کامکارها در سال 1344برای نخستین بار در سنندج، به عنوان گروهی خانوادگی به سرپرستی استاد حسن کامکار(ویلن) و عضویت هوشنگ(آکاردئون)، بیژن(خواننده)، پشنگ(سنتور)، قشنگ(خواننده و ویلن) و ارژنگ(تمبک)تشکیل شد و برنامه های متعددی را در باشگاه افسران، مدارس و تالارهای شهر سنندج اجرا کرد. کامکارها اوّلین تمرینات خود را شب ها در کنار حوض کوچک حیاط منزل شان انجام می دادند. با بزرگ شدن فرزندان، به تدریج این گروه موسیقی متکامل ترشد، از نظر آنسامبل انسجام بیشتری پیدا كرد و در سال 1348 با اعضای خود، هوشنگ(ویلن)، بیژن(تار و خواننده)، پشنگ(سنتور)، قشنگ(خواننده)، ارژنگ(تمبک)، ارسلان(عود) و اردشیر(کمانچه) کنسرت هایی را به صورت رسمی در برخی از شهرهای کردستان و همچنین شهر ارومیه برگزارکرد.

بعد از سال1350 برخی از افراد خانواده از جمله هوشنگ، بیژن، پشنگ و ارسلان برای فراگیری موسیقی آکادمیک به تهران آمده و در دانشکدۀ هنرهای زیبا به تحصیل مشغول شدند(ارژنگ در آن دوره در رشتۀ نقاشی تحصیل می كرد). پس از چندی کامکارها به اتّفاق محمّد رضا لطفی، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و تنی چند از دیگر هنرمندان، گروه های شیدا و عارف را تشکیل دادند. این دو گروه کنسرت های موفّقیّت آمیزی را با خوانندگی محمّدرضاشجریان و شهرام ناظری به اجرا گذاشته و آثاری را ارائه کردند که بی تردید از جمله آثار به یادماندنی موسیقی سنتّی ایران به شمارمی آیند.

اوّلین کنسرت های رسمی این خانواده با نام «گروه کامکارها» در اوایل دوران پس از انقلاب در مجموعه آزادی و تالار وحدت اجرا شد که در بر گیرندۀ سه قسمت: موسیقی فارسی، تکنوازی سنتور اردوان و موسیقی کردی بود. در سال 1368 امید لطفی، فرزند قشنگ و محمّد رضا لطفی، به گروه پیوست و نوازندگی تار گروه را به عهده گرفت.

کامکارها در کنسرت های اخیرشان برخی از استعدادهای جوان را نیز در کنار خود جای داده اند.

این گروه کنسرت های متعددی در داخل و خارج از کشور اجرا نموده و در اکثر فستیوال های بزرگ موسیقی جهانی از جمله WOMADبه مدیریت پیتر گابریل، سامراستیج (نیویورک) و اکثر تالارهای بزرگ و مهم اروپا و آمریکا همواره حضوری قدرتمندانه و تحسین برانگیز داشته است.

گروه کامکارها در اکثر شهرهای کردستان عراق کنسرت هایی را برگزار کرده، همچنین در سال1380 برای اولین بار در تاریخ کشور ترکیه توانست برنامه موسیقی کُردی را در شهرهای استانبول و دیار بکر اجرا کندکه نقطۀ عطفی در رخدادهای موسیقی این مناطق به شمار می آید. از دیگر اجراهای مهم کامکارها، می توان به شرکت در فستیوال موسیقی لوچیانو بریو ،آهنگساز بزرگ و مدرن ایتالیایی اشاره كرد؛ این كنسرت ها كه در سال 1383در بسیاری از شهرهای انگلستان اجرا شد، حاصل همكاری گروه كامكارها و اركستر سیمفونیای لندن و نشان دهندۀ هماوایی دو نوع موسیقی کردی و موسیقی مدرن جهانی بود كه توجه بسیاری از صاحبنظران و علاقمندان موسیقی را به خود جلب كرد.

اجرای کنسرتینو کمانچه با ارکستر سمفونیک«مالمو» ی سوئد در سال 1384نیز یكی دیگر از موفقیت های این گروه در همین دوران بود.

گروه کامکارها علاوه بر اجرای صحنه ای، آلبوم های متعددی را عرضه کرده است که از آن جمله می توان به اورامان، زردی خزان، شیلره، گلاویژ، کامکارها، آگری زیندو، گل نیشان، پرشنگ، کانی سپی، سماع ضربی ها (برای ساز های کوبه ای)، سه نوازی و تکنوازی، به یاد صبا، ، ئه وراد و ایمشو اشاره كرد. هریک از اعضاء گروه کامکارها، علاوه بر این موارد، به تنهائی نیز آثار متعددی را در قالب آلبوم، موسیقی متن فیلم، تالیف و ترجمۀ کتاب ارائه کرده اندکه در شرح حال تک تک شان مورد اشاره قرار خواهد گرفت.

این گروه با دعوت از دیگر اساتید موسیقی كشور، درسال 1376 آموزشگاه آزاد موسیقی كامكارها را درتهران بنیان نهاد كه تا به امروز به فعالیت خود ادامه داده و سهم به سزایی در معرفی چهره های مستعد و جدید به جامعۀ هنری كشور داشته است.

منبع:  وبسایت رسمی کامگارها

                                                                                                                                                                                                                                                                 " " />

ادامه مطلب

ادامه مطلب

استاد هادی ضیاالدینی نقاش ، طراح و مجسمه ساز؛ (له گه وره پیاوانی کورد)از بزرگ مردان کرد

بیوگرافی (از زبان خود استاد:

در سال1335 در سنندج و محله « جور آباد » و در خانواده ای اهل شعر و عرفان بدنیا آمدم . پدرم انسانی شریف و بیش از حد پرهیزكار بود . او بود كه رفتار و زندگی شرافتمندانه  را به ما آموخت و مادرم در نهایت دلسوزی و فداكاری در تربیت ما آنی غافل نبود . قبل از دبستان به نقاشی پرداختم و بعد ازدوره ابتدائی اولین گامها را در مجسمه سازی برداشتم و این دو را با رنج فراوان و بدون آموزش و كلاسی آكادمیك همزمان پیش بردم . سال 1356 وارد دانشكده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شدم . اولین استاد شریف و دلسوزم « هانیبال الخاص » مرا با ارزشهای طراحی آشنا ساخت و بمن آموخت كه پیمودن راه هنر جز با كار ،كار و كار فراوان میسر نیست شاید بدین خاطر است كه از آن هنگام تا كنون از پركارترین نقاشان و طراحان سرزمینم هستم.  مدت هفده سال همزمان با تحصیل به آموختن به آموزش پرداختم و خوشحالم كه بنیادهای آكادمیك هنر طراحی ،نقاشی و مجسمه سازی را در كردستان پایه ریزی كردم .

نمایشگاههای داخلی ( انفرادی و جمعی) :

تهران ،سنندج ،اصفهان ،تبریز ،ایلام ،همدان ،مهاباد ،سقز ،مریوان ،بانه ،قشم ،چابهار ،كرمانشاه ،اشنویه ،بیجار ،دیواندره

نمایشگاههای خارج از ایران :

چین ،واشنگتن ،لندن ،برن(سویس) ،مارتینی(سویس) ،ژنو(سویس) ،قرقیزستان ،قزاقستان ،ازبكستان ،كویت ،سلیمانیه ،اربیل ،حلبچه ،سوریه

شركت در مسابقات :
برگزیده در چهارمین بی ینال ( دوسالانه) نقاشی ایران ( موزه هنرهای معاصر تهران 1376 )
برگزیده اولین بی ینال ( دوسالانه ) بین المللی طراحی ایران ( موزه هنرهای معاصر تهران 1378 )
منتخب اولین جشنواره هنرهای تجسمی اصفهان و دریافت دیپلم افتخار در زمینه مجسمه سازی 1367

داوری :

 داوری جشنواره های هنرهای تجسمی
داوری جشنواره نقاشی غرب ایران در مریوان و نیز جشنواره مدرسین آموزش و پرورش سنندج در چند نوبت

ساخت و نصب پیكره :

ساخت پیكره تمام قد گاندی ( دراندازه طبیعی ) رهبر دلسوز مردم هند در سال 1353
ساخت و نصب پیكره « چوپان » با ارتفاع سه متر در پارك آبیدر سنندج
ساخت و نصب پیكره « مولوی كرد » با ارتفاع 5/3  متر در میدان مولوی كرد سنندج
ساخت و نصب پیكره « دو كودك » با ارتفاع چهار متر در پارك آبیدر سنندج
ساخت و نصب پیكره « كارگر » با ارتفاع 4 متر در میدان كارگر سنندج
ساخت و نصب پیكره « استاد هه ژار  » با ارتفاع 4 متر در میدان استاد هه ژار مهاباد
ساخت و نصب پیكره « استاد هیمن » با ارتفاع 4 متر در میدان استاد هیمن مهاباد
ساخت و نصب پیكره « استاد محمد قاضی» با ارتفاع 4 متر در میدان محمد قاضی
ساخت و نصب پیكره « میر عماد قزوینی » با ارتفاع 5 متر در میدان میر عماد قزوین
ساخت و نصب پیكره « لذت رهایی » با ارتفاع 3 متر در میدان پارك كودك اصفهان
ساخت و نصب پیكره « شیخ محمود برزنجه » با ارتفاع 8 متر در میدان شیخ محمد سلیمانیه عراق
ساخت و نصب پیكره « مستوره اردلان » با ارتفاع 4 متر در  پارك اربیل عراق
ساخت و نصب پیكره « شیخ حسن علی ( جگر خون ) » در اربیل عراق
ساخت و نصب نقش برجسته « سرباز مادی » با ارتفاع 5/2 در سر در موزه سنندج
ساخت و نصب نقش برجسته « زیویه » با وسعت 100 متر مربع در میدان و ورودی پارك آبیدر
ساخت  هشت سردیس از تیپهای مناطق مختلف كردستان جهت نمایش در موزه مردم شناسی خانه آصف

                               منبع وبسایت استاد هادی ضیاالدینی

تصویر استاد هادی ضیاالدینی                               

                                 

مجسمه آزادی شهر سنندج: کلیک کنید

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب