در این روزهای پرهیبت و جذبه پاییزمنتظر بیشتر وبیشتر به عظمت بی کسی و تنهاییم پی بردم. وقتی گردو خاک هایی که تا دیرروزدرسکوت مرگ آورسر بر بالین زمین گذاشته بودند امروز بصورت کوران وکولاک در خود می پیچد وقصد دارد مردم از  تطاول دردهایش آگاه  گرداند را از دور نگاه میکنم؛ دلم میسوزد هم برای خودم هم  برای پاییز!!! این ابراز وجود مردم را آزار میدهد و یک حس بی زاری از پاییز را در دلها زنده میکند بدون آنکه کسی متوجه این این همه درد ورنج پاییز شود. دراین روزهای پاییزی بد جوری دلم هوای کوی یاررا کرده ؛ بدون آنکه اورا هرگز براین حال التفاتی باشد در این روزها یاد تمام آزارهایت دوباره بار در دل و وجودم زنده شده است تا این پاییز بدون تورا تجربه کنم.یادت باشد که تنهاتر از همیشه ام گذاشتی. پاییزعزیز بیا و تمام کالبدم را در برگیر و روح وجسمم که همرنگت بوده وهست رادرخودجای ده و با کولاک گردوخاکت قلبم را درخود دفن نمای.

باگذشت هر روز حل معمای زندگیم سخت و سخت تر می شود و گویا هر دم تعداد پازل های گم شده آن زیاد و زیادتر میشود. دیگر احساس رنج و دوری جزیی از وجودم شده و باآن همراه و هم سو شده ام؛ هرگاه خواستگاه قلبیم در یک روال خاص به تثبیت نزدیک میشد زمین و زمان به دشمنی با من بپاخواست و آنچه که آرامشی در من بوجود می آورد را به دست نابودی و نسیان کشانید.بعضی از گذشته خودم را گه گدار درذهن مرور می کنم و از شدت درد به جای اینکه به خود بپیچم ؛ با لبخند تلخ بر لب ؛ دنیایم را احساس می کنم که چه ناجوانمردانه جزء جزء وجودم را تخریب وبه ویرانه تبدیل کرد. تمام این دردها را مانند کوهی سالهاست بدوش دارم و دم برنیاوردم . ولی سخت تر از همه آلامم؛ آخرین کلامی بود که شنیدم؛ حلالم کن!!!!!! 

                    از دلق‌پوش صعومه (شرح غزلی از حافظ)  دانلودفایل صوتی

ادامه مطلب عکس های زیبای پاییزی

از خیلی وقتا پیش که حسی بنام عشق را در وجود خود احساس کردم بجز ناملایماتی از آن در یادم نگنجید؛حسی غریب که پر از امید؛یاس؛تنفر؛انتظار؛ ......... اما هرگز فکر نمی کردم که در یک جمله هستیم را تباه کند و مرا به مرز تصمیمی جنون آمیز بکشاند و ای آنکه بانی این همه مصائبم بودی بدان هرگز لایق این همه بیداد بر من نبودی.

من نه عاشق بودم
و نه محتاج نگاهی كه بلغزد بر من
من خودم بودم و یك حس غریب
كه به صد عشق و هوس می ارزید
من خودم بودم دستی كه صداقت می كاشت
گر چه در حسرت گندم پوسید
من خودم بودم هر پنجره ای
كه به سرسبزترین نقطه بودن وا بود
و خدا می داند بی كسی از ته دلبستگیم پیدا بود
من نه عاشق بودم
و نه دلداده به گیسوی بلند
و نه آلوده به افكار پلید
من به دنبال نگاهی بودم
كه مرا از پس دیوانگیم می فهمید
آرزویم این بود
دور اما چه قشنگ
كه روم تا در دروازه نور
تا شوم چیره به شفافی صبح
به خودم می گفتم
تا دم پنجره ها راهی نیست
من نمی دانستم
كه چه جرمی دارد
دستهایی كه تهیست
و چرا بوی تعفن دارد
گل پیری كه به گلخانه نرست
روزگاریست غریب
من چه خوش بین بودم
همه اش رویا بود
و خدا می داند
سادگی از ته دلبستگیم پیدا بود

"جبران خلیل جبران"

سلام خدا جان

با عرض ادب وارادت خدمت خالق دائره کائنات هستی؛ خدایاناگفته؛ خود آگاه برتمام امور بندگانت هستی. میدانم که میدانی یکی از هزاران خلقت هایت هستم که وقت وبی وقت در خانه ات را به شکوه کوبیدم و انصافاً هر بار با قلبی مهربانتر مرا پذیرا شدی و هیچ وقت از دست من خسته یا آزرده خاطرنشدی. خدایا میدانم که رسیدگی بر امور جهان کاری است که در فکرت ما آدما نمی گنجد.خداجان ابتدا در خلقت این دائره کائنات هستی را با دو نفر شروع کردی و کنترلش براتون مثه آب خوردن بود ولی حالا جمعیت داره بسمت هفت ملیارد میل میکنه؛آیا کنترل سخت نیست؛ البته برای شما سخت نیست چون با توجه به این همه پیشرفت بشریت حتم دارم ابر سرورهای شما را انسان ملیاردها سال دیگه نمیتونه بسازه ؛ اما بازم بنازم این همه بنده نوازیت که با این همه مشغله ؛همیشه نشستی و درد دلهای مرا گوش کردی. خدایا بعضی از دردها را نمی توان با هرکس ؛جز خودت در میان گذاشت . میدانم نه از بندگان سمج بدت میاد ونه اون بندگانی که هرگز به درگاهت روی نیاوردند. خدایا مدتهاست که غمی جانگاه تاروپود وجودم را میسوزاند و با قلبی مشتعل مثلاً دارم زندگی میکنم ؛ هر آنگاه که سیاهی شب بر روشنایی روز چیره میگردد و همه دیدنیها را در کام سیاه خود فرو می کشد تازه من آرام میگیرم و به طرف درگاه پر از مهرت حرکت میکنم تا وقتی به آستانت می رسم به هیچ چیز و موانع سر راه نمی اندیشم و آنقدر این راه رفته را آمده ام که در دل سیاهی شب چشم بسته راهم را پیدا میکنم. یادمه جمله ایی را از یک همنوع شنیدم که می گفت خدایا گناهانم را نادیده بگیر همچنانکه دعاهایم را ناشنیده میگیری ؛ اما این جمله برای من ناآشنا بود چون تو هم بخشنده ایی و هم دستگیر؛هم میشنوی وهم می بینی . خدایا توانم برای ادامه زندگی دارد آهسته آهسته کم رنگ میشود ؛ در میان مردمی که با دریایی ازمصائب زندگی میکنند و هنوز صبورند ، زندگی کردن خیلی سخته؛ خدایا مردم اگر این همه نامردمی هارا تحمل میکنند به این خاطر است که میگویند اینا همه خواست خداست؛ اما من نمی توانم قبول کنم چون تو که سر چشمه رحمت و مهری هرگز نمی خواهی هیچکدام از بندگانت در ظلمت وتباهی باشند. خدایا خیلی دلم برات تنگ شده ؛ خیلی دوست دارم همیشه با تو هم سخن و همراز باشم ولی چون میدانم خیلی وقتت پره ؛ برای همین سعی میکنم هر شب هنگامی که در حال استراحتی به درگاهت آیم و  هرشب گوشه ایی اززخمهای زندگیم را با شما در میان بگذارم تا هم خودم سبک بشم و هم اینکه شما حوصله تون سر نره. خدایا گاهاً فکر میکنم اگه من بمیرم ؛ تکلیف شما چی میشه؛ دیگه کی بیاد وبا داستان غم انگیز زندگیش شما را برای لحظاتی سرگرم کند؛ اما چون خوب می اندیشم شما خود مظهر بزرگی و قدرتی؛ حالا من نباشم یکی دیگه. خدایا این گپ خودمونی را برمن زیادسخت نگیر؛ از شدت بی کسی شاید دارم کفر میگویم و باید مرا مثله نمایند؛ اما به جان خودت آنقدر دوستت دارم که برایم هیچ مکافاتی رعب آور و ترسناک نیست وبی خیال اون دنیای دیگرت هم شدم همچنانکه بخیال این دنیایت شدم. در پناه خودتان سالم وتندرست باشید واز خودتون بهترینها را برایتان آرزو میکنم.

ایام به کام