حاصل عشق

وقتی  که  جهان من ، بس  تیره و  تار  آمد         

                 از  رنج  گذر  کردم ،  آن دم  که  پیام  آمد

در جمع شدم یک شب ، در کنگره مهمـانت                 

                هر ســو  که نگه  کردم ، جلب  نظرم  آمد

در  بند  بُـدند  یاران ، آزاد  و  رها  گشتـند               

              من   معجزه   را  دیدم  ، بیمار  طبیب  آمد

آوای   تــو   بشنیـدم ، از  آن  لــب  فرزانه            

             بنشست به دل چون که ، بر گوش دلم آمد

گویم  سخنـی  انــدک ، از  دوره   درمـانـم           

             چون  عزم  سفر  کردم  ، پای  سـفرم  آمد

بـیـمار  بُـدم  یارا  ، دارو  تو  به  من    دادی           

              آن شربت بی همتا ، بَه خوش به مزاج آمد

تو  راه  بـه  او  دادی ، او  راه  نمـایـان  کـرد                 

              وندر  حرکت  من  را  ، چـون  را ه برم  آمد

هر  جا  که شدم  نالان ، از تو سـخنی آورد              

               وز  آن  سخن  نیکو  ، جانی  به  تـنم  آمد

بینش که ز من کج بود،تو سمت به آن دادی               

                 زنـگــار  زدودی  تـــو  ، شــفـاف  ترم  آمـد

من رقص کنـان گشتم ، هر دم پـی  فرمانت        

                بشنو سخنم جانا ، از عشق چه سود آمد

امروز  رها  گشتم  ، فرمـان   تـو  مرا  دادی           

وقت  اسـت  که  بـر  بنـدم ، بار  ســفر  دوم             

                بگذشــت  سـفر  اول  ،  آغـاز  دگـر  آمـد

وقت است بکوبم دست ، وندر پی آن شادی       

               خدمت کنم اندر عشق، چون نوبت آن آمد

من  خوش  به  سفر  بودم ،  آن هفته پایانی    

با احترام - محمد اکبری