چورس

قبل از هر صحبتی  از منبع مطلب تشکر می نمایم. 

  تسلیت به خانواده های محترم انوری و خصوصا آقایان مهندس مجید  انوری و آقای دکتر سعید انوری بمناسبت در گذشت آقای حاج منصور انوری

همه افراد با ارزش هستند کم و بیش می خواهند که به اوضاع سر و سامان بدهند مردم را کمک کنند .  اما تعدادی از آنها خمیره و ذاتی خاص دارند. در اطراف و زندگی اطرافیان اثر گذارترند  دست دیگران می گیرند یا آنهایی را که محتاج مشورتند راهنمایی می کنند و خلاصه جور دیگرند.

و این برداشت حقیر از زندگی و عملکرد حاج منصور آقا بود .

آقای حاج منصور انوری از اهالی و بزرگان شهرستان چایپاره و  قره ضیاء الدین  فرزند مرحوم حاج علی انوری  چند روزی است که  به رحمت خدا رفته است . شخصیتی که حضورش بر زندگی  بنده و امثال بنده و کل چایپاره اثر گذار بود.

حاج منصور آقا کلامی نافذ داشت فرهنگ گذشته و حال را توامان داشت. گفتاری و لحنی  سرشار از امید واری و نصیجت گرایانه بود . وقتی برایت جمله ای را می گفت این  جمله بقدری فیلسوفانه ادا می شد که در مقابلش تسلیم می شدی و  شخص را از بلاتکلیفی در می آورد و این خصوصیات از او انتظار می رفت چرا که ایشان نوه فردی بود که یکی از افراد موثر مشروطه بود .

غزیزانی که داروخانه انوری قره ضیاء الدین را بیاد دارند شاهد کارنامه انسانی و درخشان زندگی ایشان و نزدیکان او  بودند. خدا می داند شهر وندان و اهالی از دور و نزدیک چند بار او را از خواب شیرین بیدار کرده و مانع از آسایش او می شدند. گاهی می شد در یک شب چند بار او را از خواب بیدار می کردند و مرحوم هر بار زنده دلتر و با رویی گشاده تر از دفعه قبل داروی مورد نیاز مراجعه کننده اعم از فامیل ، همسایه و همشهریان  را تامین می کرد. 

یک داروخانه انوری بود و هفتاد پارچه روستا و آبادی . این داروخانه در واقع خانه سلامتی بود که  سلامتی را به هالی هدیه می داد برای  ایشان اخذ وجه دارو مد نظر نبود . اگر متوجه می شدند که  داروهایی را که  حقیر برای افرادی می گیرم که تمکن مالی ندارند پس می داد و آقا سعید خود شاهد این ماجرا ها بود .

این کار داروگری و حکمت در خانواده ایشان از خیلی سالهای پیش ادامه داده می شد . نیاکان او و  پدر بزرگوار ایشان حاج علی آقا انوری پیشه و فن مداوا با داروهای گیاهی  را از خیلی وقت  می دانستند. .

در مورد تاریخ و جغرافیای منطقه و کشور آنقدر می دانست که شنونده سخنان ایشان تصور می نمود که ایشان یک تاریخنگار و متخصص در امور زراعت بودند. ایشان به نظرم یکی منابع موثر  کتاب تاریخ چایپاره ( نوشته آقای استاد علیرضا باقری بودند که آقای حاج منصور انوری  دوجلد از کتاب حاضر را به بنده هدیه کردند) . و همچنین بنده در نوشتن مقاله رژیم حقوقی آب رود خانه آق چای و سیستم تقسیم آب این رودخانه  از نظرات حکیمانه ایشان بهره ها بردم . دست نوشته های ارسالی  مرحوم در خصوص رودخانه آق چای که بسیار هم به  آن علاقمند بود  در کمد کتاب اینجانب هنوز هم باقی هست. استاد منصور انوری اگر چه آبشناسی نخوانده بود ولی یک متخصص علوم آبی بود و هم ایشان موضوع زایشی بودن رودخانه آغ چای را برای بنده تشریح می نمودند .

مرحوم به چورس و چورسیان علاقه داشت او بخشی از روزگارش را در سر چشمه ایشیق بولاغی و  کوچه و باغهای چورس سپری کرده بود.و جا دارد یادی کنیم از مرحومه هاجر خانم مادر پاکدامن ایشان که شایسته زنی بود که حاج منصور آقا و دیگر فرزندانش را بزرگ کرده بود .  

 و ما همین طور  نظاره گر از دست دادن یکایک این عزیزان بزرگواری هستیم.

یادش گرامی باد.

با سلام . حدود 5 ماه بود  وب را باز نکرده بودم

و این اولین مطلب آذر ماه هست که شاید  خواندن این شعار زیبا  موجب بخشش غیبت  حقیر از سوی خوانندگان محترم گردد.

مقدمه

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست

---------------------------------------------------------------------------------

اشعار ذیل از مولانا هست که یک خواننده افغانی هم  این اشعار را خوانده و با لهجه شیرینش این اشعار را شیرین تر کرده است.

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست

هرمردشتردار اویس قرنی نیست
هرشیشه گلرنگ عقیق یمنی نیست
هرسنگ وگلی گوهر نایاب نگردد
هراحمدومحمود رسول مدنی نیست
برمرده دلان پند مده  خویش میازار
زیراکه ابوجهل مسلمان شدنی نیست
با مردخدا پنجه میفکن که چو نمرود
این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست
خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت
خندیدن جلاد زشیرین سخنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست
صدبار اگردایه به طفل تو دهد شیر
غافل مشوای دوست که مادرشدنی نیست

شعر : ” شمس تبریزی

---------------------------------------------------------------  “ 

و حال این شعر از استاد شهریار:

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی

کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

هر کس آزار من زار پسندید ولی

نپسندید دل زار من آزار کسی

آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد

هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی

سودش این بس که بهیچش بفروشند چو من

هر که با قیمت جان بود خریدار کسی

سود بازار محبت همه آه سرد است

تا نکوشید پی گرمی بازار کسی

من به بیداری از این خواب چه سنجم که بود

بخت خوابیدهٔ کس دولت بیدار کسی

غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید

کس مبادا چو من زار گرفتار کسی

تا شدم خوار تو رشگم به عزیزان آید

بارالها که عزیزی نشود خوار کسی

آن که خاطر هوس عشق و وفا دارد از او

به هوس هر دو سه روزیست هوادار کسی

لطف حق یار کسی باد که در دورهٔ ما

نشود یار کسی تا نشود بار کسی

گر کسی را نفکندیم به سر سایه چو گل

شکر ایزد که نبودیم به پا خار کسی

شهریارا سر من زیر پی کاخ ستم

به که بر سر فتدم سایه دیوار کسی

آیا  به نظر شما خوانندگان محترم مشابهتی بین گفتار مولوی و شهریار هست؟