یا هو
جهت معرفی: دختری با کودک درون فعال، ناتوان در ابراز احساسات منفی لذا همه فکر میکنن الکی شاده، عاشق جوراب، وب نویسِ غیر حرفه ای، پاترهِد
جهت نصیحت :
ظاهر زندگی خودرا با باطن زندگی دیگران مقایسه نکنید.
تک تک مخاطبهای این وبلاگ برام ارزشمندند
اگر بازدید روزانه حتا به یک نفرهم برسه
جهت اشتباه : این وب روزانه نویس نیست:))
سلام به گودوهایی که تصمیم گرفتن وبلاگ منو بخونن :)
جهت نصیحت :
ظاهر زندگی خودرا با باطن زندگی دیگران مقایسه نکنید.
تک تک مخاطبهای این وبلاگ برام ارزشمندند
اگر بازدید روزانه حتا به یک نفرهم برسه
قطعا پست گذاشتن رو به احترام همون یک نفر ادامه میدم 
(البته با گریه، آخه یک نفر دیگه خیلی کمه=)) )
جهت اشتباه : این وب روزانه نویس نیست:))
به نام خدا
سلاممدت ها وب نویسی میکردم.
شاید از وقتی که خیلی کودک بودم!
دوستان وب نویس زیادی هم داشتم.
خلاصتا، ایام به کام بود.
تا زمان
که جبرن مجبور به ترک روزانه نویسی شدم.
الان یک سال و 4 ماه از زمان کنکور گذشته
و
به جرئت (یا جرعت ؟) عرض کنم که این مدت رو به لذت بردن از زندگی گذروندم :)
تا یک هویی
و ناگهانی
و اتفاقی
وبه صورت غیر منتظره
دیدم که اااااا توی وبلاگیم که اول راهنمایی ساخته بودمش !
پستهارو مرور کردم و دیدم پشت هر پست یه دنیا شادی و خاطره و چیز میز خوبه و البته مناسب سن یک نوجوونه :))
حالا اینجام
که خاطراتمو به ثبت برسونم.
ضمنا با وجود تمام شبکه های اجتماعی جدید عقیده ی من بر اینه که وبلاگ نویسی و وبلاگ خوانی کماکان طرفداران خودش رو داره . _ . ( حداقل امیدوارم:)) )
پ.ن: پست ساده بدوووون حتا اموجی جهت پرت نکردن حواس شما از اصل مطلب میباشد وگر نه معظم له بسیار از اموجی ها و غیره استفاده میکند و به زیباسازی وبلاگ معتقد است.
پ.ن2: مشکل اصلی من در تمام اعصار و قرون انتخاب قالب (یا غالب ؟) برای وبلاگ بوده است - کمک بفرمایید.
پ.ن3:لینک کنید، لینک شوید و از این چیز های وبلاگی ;)
پ.ن4: با تشکر از خانواده ی رجبی
پ.ن5: ببخشید پ.ن ها زیاد شد.
بعدا نوشت : چقدر خوبه همون اول که وبلاگو میسازی 20 تا بازدید میخوره و چقدر بده که هر 20 تاش خودمم |:
لطفا از دیگر صفحات نیز دیدن فرمایید
