پـرشــور پـر شــراره پنـجاه سال دیگـر
عاشـقت تر از همـاره پنـجاه سـال دیگـر

در گنـجـه می گـذارم دل را کـه نـو بمــانـد
تا لحظــه قــرار ِ پنـجاه سـال دیگــر

از شیـک پـوش امــروز، مـانـده اسـت پیـرمـــردی
بـا یک لبـاس پـاره پنـجاه سـال دیگـر

مــن حـدس یک منجـم با ســوی چشــم امــروز
"تـو کشـف یک ستـاره "پنـجاه سـال دیگـر

کافـور و سـدر مـرغـوب در حـد پنـج بسـتـه
چلـوار یک قـواره پنـجاه سـال دیگـر

پنـجاه رفـت و حالا هـم سـن مرگـم اما
می خواهمـت دوباره پنـجاه سـال دیگـر

هر چند از تو خاطرم آزرده باشد
بگذار لبخندت دلم را بُرده باشد

مثل لب دریا عطش می آورد باز
عشقی که آب از بوسه هایت خورده باشد

وقتی سرت بر شانه ام باشد غمی نیست
بگذار عشقت خنجری بر گُرده باشد

فرقی ندارد آشیانی هست یا نه
در چشم گنجشکی که جفتش مُــرده باشد

آیینه در آیینه در آیینه ها... تو....
نشکن! فقط بگذار ماتم برده باشد

گاهی صدایم کن که این دیوانه ناگاه
در خواب ِ آغوش ِ تو جان نسپرده باشد...!

اصغر معاذی

نمی داند دل تنها میان جمع هم تنهاست
مرا افکنده در تنگی که نام دیگرش دریاست

تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من
خودش از گریه ام فهمید مدت هاست ،مدت هاست

به جای دیدن روی تو در خود خیره ایم ای عشق
اگر آه تو در آیینه پیدا نیست عیب از ماست

جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار
اگر جایی به حال خویش باید گریه کرد اینجاست

من این تکرار را چون سیلی امواج بر ساحل
تحمل می کنم هر چند جانکاه است و جانفرساست

در این فکرم که در پایان این تکرار پی در پی
اگر جایی برای مرگ باشد! زندگی زیباست

فاضل نظری

هرکسی حال مرا پرسید گفتم عالی ام
اشک ها پنهان شده در خنده ی پوشالی ام

نردبان هر کس و ناکس شدم اما چه سود؟
دار قالی هستم و حالا جدا از قالی ام

خوب فهمیدم که خوش بودند از غمهای من
آن رفیقانی که غمگینند از خوشحالی ام

دیگر آن چاقوی دست نارفیقان نیستم
خسته از دیروزهای خونی و جنجالی ام

بی دلیلِ بی دلیلِ بی دلیلِ بی دلیل
من شدیداً خسته از هر بحث استدلالی ام

مثل نعل اسب ها در زیر پا افتاده ام
با همه افتادگی تندیس خوش اقبالی ام

غرق خواهد شد کسی که سخت "من ، من" میکند
بطری بر روی آبم چون که از خود خالی ام...

محسن کاویانی

پشت پرچینت اگر بزم، اگر مهمانی ست
پشت پرچین من این سو همه اش ویرانی ست

انفرادی شده سلول به سلول تنم
خود من در خود من در خود من زندانی ست
 
دست های تو کجایند که آزاد شوم؟
هیچ جایی به جز آغوش تو دیگر جا نیست

ابرها طرحی از اندام تو را می سازند
که چنین آب و هوای غزلم بارانی ست

 شعر آنی ست که دور لب تو می گردد
شاعری لذت خوبی ست که در لب خوانی ست

 دوستت دارم اگر عشق به آن سختی هاست
دوستم داشته باش عشق به این آسانی ست !

حسین جنت مکان

آه از نهادم بر نمی خیزد،من مرده ام در آرزوهایم
من ساحلی هستم که یک عمراست،دل بسته ی امواج دریایم

تقدیر چون نامادری بی رحم،افسوس هایم را دوچندان کرد
ای کاش میشد رفت ،از اینجا، افتاده اما از رمق پایم

بیزار بیزارم از این دنیا،غم در دلم همواره پا برجاست
تکراری از امروز و دیروز است،صبح پر از اندوه فردایم

فرقی ندارد آسمان اینجا، با آسمان شهرهای دور
وقتی که دل تنگم ،که دلگیرم، وقتی پر از آیا و امایم

بیدارم اما خواب می بینم، خوابم ولی بیدار بیدارم
از بس که تنها مانده ام در خود،تلخ است دیگر طعم رویایم

الهام دیداریان

 جاری شده در ساز تو آواز جدایی
 جانا مزن اینگونه مزن ساز جدایی
 
دستی که تواند شکند فاصله ها را
چندیست که گردیده هم آواز جدایی
 
هر لحظه دلم را به هوس رنجه مگردان
زیرا که همین هاست سرآغاز جدایی
 
 ای موج تنت منحنی آبی دریا
ما دست نیازیم و تو در ناز جدایی
 
دریای منی بی تو و آغوش تو بر من ـ
آن رفته که بر ماهی دریا ز جدایی
 
نازم به وفاداری پروانه که چون من
بالی نزند با پَرِ پروازِ جدایی

محمد سلمانی

چشـمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگریست
جای گلایه نیـست! کـه ایـن رســم دلبریست
 
هـر کس گذشت از نظـرت، در دلـت نشست
تــنها گنــاه آیـنه ‌هـا زود باوریـسـت
 
مهرت به ‌خلق بیش‌ تر از جور بر من است
سـهـم بـرابـر همگان، نابرابریست
 
دشنام یا دعای تو در حـق من یکی است
!ای آفـتاب، هـر چـه کنی ذره‌ پـروریست
 
ساحـل جواب سـرزنش موج را نداد
گاهی فقط سکوت سزای سبک‌ سریست

فاضل نظری

فرض کن یک غروب بارانی ست و تو تنها نشسته ای مثلا
بعدش احساس می کنی انگار ، سخت دلتنگ و خسته ای مثلا


در همان لحظه ای که این احساس مثل یک ابر بی دلیل آنجاست
شده یک لحظه احتمال دهی که دلی را شکسته ای مثلا ؟


که دلی را شکسته ای و سپس ابرهای ملامت آمده اند
پلک خود را هم از پشیمانی روی هم سخت بسته ای مثلا


مثلاهای مثل این هر شب ، دلخوشیهای کوچکم شده اند
در تمام ردیف های جهان ، تو کنارم نشسته ای مثلا


و دلی را که این همه تنهاست ، ژاپنی ها قشنگ می فهمند
مثل ویرانی هیروشیماست بعد آن جنگ هسته ای مثلا


فرض کن یک غروب بارانی ست و تو تنها نشسته ای اما
من نباید زیاد شکوه کنم من نباید . . . تو خسته ای مثلا

سیدمهدی نقبایی

بگو دنیا به بار بی کسی هایم بیفزاید
به چشمان سیاهم گریه ی مستانه می آید

کدامین میوه ی ممنوعه در دامان من افتاد
که جای شعر حوّایی درونم درد می زاید

شبی دیوانه ای با چشم هایش جادویم کرده
بیاور باطل السحری که بخت تیره بگشاید

دعایم بی اثر شد، جانماز از بغض من تر شد
سرم این روزها بیهوده دارد مهر می ساید

پر از زخم ام برای بردنم راهی بیاب ای مرگ!
مداوای تو شاید ذرّه ای خوبم کند شاید...

ساجده جبارپور

قهوه ام سر رفته ، حتما فال بر هم می خورد!
حال تقدیرم از این اقبال بر هم می خورد!


گرچه در این چند سال آرامشم را یافتم
مطمئنم باز هم امسال بر هم می خورد!


حرفهایم را کسی غیر از خودم نشنیده است!
ظاهرا در من لبانی لال بر هم می خورد !


حال و احوال مرا غیر از خودم از کس نپرس!
حال من دارد از این احوال بر هم می خورد!


ناگهان ترکیب برخی چهره های دلنشین
گاه با یک نقطه ی تبخال بر هم می خورد!


در زمان بدرقه با من نمی آید کسی!
حالم از اینگونه استقبال برهم می خورد!

*

حرف دل را در پیامی مختصر گفتم ولی –
هی پیامم موقع ارسال بر هم می خورد!


اصغر عظیمی مهر

...كه بگویم چقدر می‌خواهم در كنارت كمی قدم بزنم!
كه اگر نیستی چه بهتر كه همۀ شهر را به هم بزنم

نه... به هم كه نمی‌توانم... نه!... سعی كردم، ولی نشد، دیدی
سهم تو صبح راه‌راه شد و سهم من این‌كه هی قلم بزنم

بس كه هر شب نشسته‌ام تا صبح هی عوض كرده‌ام كانال‌ها را
می‌توانم سه ساعت از فقر مردم هنگ‌كنگ دم بزنم

می‌توانم به جای این خودكار پشت یك میز شیك بنشینم
از حقوق بشر دفاع كنم، حرف‌های قشنگ هم بزنم!

می‌توانم به چشم‌های تو و دست‌های بنفشه پشت كنم
حرف‌های قشنگ را گفتم؟... حرف‌های قشنگ هم بزنم!

شاید اصلاً درستش این باشد كه من و تو به جای این كلمات
بنشینیم روبروی هم و چاییت را برات هم بزنم

شاید... اما چطور بعد از آن روزهایی كه... بچه‌هایی كه...
(مثل یك روزنامه مجبورم حرف‌های درشت كم بزنم)

...

آشپزخانه باز پر شده از سوسك‌های سیاه بد تركیب
آه!... باید دوباره برخیزم دور تا دور خانه سم بزنم

پانته آ صفایی

بگردم دور تـو، دور نگاهت ، دور باطل ها
مرا دیوانه می خوانند، امثال تو عاقل ها

پری رویی، نه... زیباتر، سر زیبایی ات بحث است
بــه طرزی کـــه کـــم آوردند توضیـــح المسائل ها

حسادت می کنم با هرکه دستش لای موهایت...
حسادت می کنم حتی به این موگیر ها، تل ها

مرا از دور میدیدی، خودت را جمع می کردی
بیـــا یک بار دیگــر هم شبیه آن "اوایل ها"...

*

و من معنــی بعضــی شعر ها را دیــر می فهمم
"که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها"

مرتضی عابدپور لنگرودی