مردن در تنهایی
به نام مردن در تنهایی
چشام خیسه جهانم شکل کابوسه
حسرته ، بغضه ، مرگه
روبروم دیواری از مه
گودالی از قبر
بگو بیهوده نیست فاصله من و تو
بگو سپیدی کفن بیهوده نیست
بگو از آغوش گرمت
فقط تو و چشمات
بگو هرچی که گفتی و شنیدم
کابوس بود تموم گلایه هات
نگاه کن شوق رفتنم توی قبر
بران شد مرگ تدریجی من
به نام خداوند علی و عدالت
باز بوی باورم خاکستریست
صفحه های دفترم خاکستریت
پیش از اینها حال دیگر داشتم
هرچه می گفتند باور داشتم
تیرها زهر هلاهل خورده اند
عشق ورزان مهر باطل خورده اند
بازهم بحث عقیل و مرتضی ست
آهن تفدیده ی مولا کجاست؟
نه فقط حرفی از آهن مانده است
شمع بیت المال روشن مانده است
دست هارا باز در شب های سرد
ها کنید ای کودکان دوره گرد
مژدگانی ای خیابان خواب ها
می رسد ته مانده ی بشقاب ها
در صفوف ایستاده بر نماز
ابن ملجم ها فراوانند باز
سر به لاک خویش بردید ای دریغ
نان به نرخ روز خوردید ای دریغ
گیر خواهد کرد روزی روزیت
در گلوی مال مردم خوارها
من به در گفتم ولیکن بشنوند
نکته ها را موبه مو دیوارها
با خودم گفتم تو عاشق نیستی
آگه از سر شقایق نیستی
غرق در دریا شدن کار تو نیست
شیعه ی مولا شدن کار تو نیست
آخرین سنگر سکوته
حق ما گرفتنی نیست
آسمونشم بگیرید
این پرنده مردنی نیست
آخرین سنگر سکوته
خیلی حرف ها گفتنی نیست
ای برادر های خونی
این برادری تنی نیست
موج دست های منو تو
دست دریا رو گرفته
عکس تو با سرمه ی خون
چشم دنیارو گرفته
ما که از آوار و ترکش
همه رو به جون خریدیم
تو بگو همسنگر من
ما تقاص چی رو میدیم؟
به نام خالق مرگ و جهنم
آی خدا دلگیرم ازت
آی زندگی سیرم ازت
آی زندگی میمیرمو
عمرمو میگیرم ازت...
این غصه های لعنتی
از خنده دورم میکنن
این نفسهای بی هدف
زنده به گورم می کنن
چه لحظه های خوبیه
ثانیه های آخره
فرشته ی مردن من
منو از اینجا میبره
آی خدا دلگیرم ازت
آی زندگی سیرم ازت
آی زندگی میمیرمو
عمرمو میگیرم ازت
چه اعتراف تلخیه
انگار رسیدم ته خط
وقت خلاصی از هوس
آی دنیا بیزارم ازت
به نام خالق مرگ و جهنم
لا لا لا گل زیره – بابا دستاش به زنجیره
میگه هرگز نگو دیره – که هر روز روزه تقدیره
لا لا لا گل گندم – چی اومد برسر مردم
میون آتش افتادیم – شدیم از روی دنیا گم
لا لا لا بد آوردیم – به نام زندگی مردیم
خیالت شکل یاری شد – ز یاران پشت پا خوردیم
لا لا لا گل لاله – حریم عشق پایماله
سیاهی رنگ هر سفره – سرهفت سین هرساله
به نام عشق و آزادی – غم این خلق می خوردند
ولی با دست خود مارا - به قربانگاه می بردند
کجایند آن همه دل سوز – در این هنگامه ی ماتم
که رفتند و رها کردند – من و مارا به حال هم
لا لا لا گل مریم – شکست حرمت آدم
شدیم آواره ی عالم – چرا تشنه به خون هم
رهایی ریشه ی ما بود – همه اندیشه ی ما بود
ولی در آن روی سکه – تبر بر ریشه ی ما بود
گل و گلدون و گلخونه – شده امروز یه ویرونه
سر فواره ها خونه – ببین مردن چه آسونه
لا لا لا گل لاله – حریم عشق پایماله
سیاهی رنگ هر سفره – سر هفت سین هرساله
به نام خداوند مهربان
تو اون شام مهتاب کنارم نشستی
به نام تنهایی
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد
طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم
* * *
از عذاب جاده خسته ، نرسیده و رسیده
آهی از سر رسیدن ، نکشیده و کشیده
غم سرگردونی‌هام رو با تو صادقانه گفتم
اسمی که اسم شبم بود ، با تو عاشقانه گفتم
من سرگردون ساده ، تو رو صادق می‌دونستم
این برام شکسته اما ، تو رو عاشق می‌دونستم
تو تموم طول جاده ، که افق برابرم بود
شوق تو راه توشه من ، اسم تو همسفرم بود
من دل شیشه‌ای هرجا ، هر شکستن که شکستم
زیر کوهبار غصه ، هر نشستن که نشستم
عشق تو از خاطرم برد ، که نهیفم و پیاده
تو رو فریاد زدم و باز ، خون شدم تو رگ جاده
من سرگردون ساده ، تو رو صادق می‌دونستم
این برام شکسته اما ، تو رو عاشق می‌دونستم
نیزه نمباد شرجی ، وسط دشت تابستون
تازیانه‌های رگبار ، توی چله زمستون
نتونستن نتونستن ، کینه من رو بگیرن
از من خسته ی خسته ، شوق رفتن رو بگیرن
حالا که رسیدم اینجا ، پر قصه برا گفتن
پر نیاز تو برای ، آه کشیدن و شنفتن
تو رو با خودم غریبه ، از غمم جدا می‌بینم
خودم رو پر از ترانه ، تو رو بی‌صدا می‌بینم
اون همیشه با محبت ، برای من دیگه نیستی
نگو صادقی به عشقت ، آخه چشم‌هات میگه نیستی
من سرگردون ساده ، تو رو صادق می‌دونستم
این برام شکسته اما ، تو رو عاشق می‌دونستم
به نام خدایی که عشق را در نگاه و اشک را در جدایی آفرید
یه شعله شکسته
یه شمع رو به بادم
خسته از این زمونه
فریاد گریه دارم
شده فضای سینه
سیه چو روزگارم
از همه دل بریدم
دل به کسی ندادم
عاشق شدم به چشمات
دادم دل و به رویات
رفتی و پا گذاشتی
به سادگی رو حرفات
با یاد تو همیشه
عمرم تموم نمیشه
با یاد تو همیشه
عمرم تموم نمیشه
تموم زندگیمو
به چشمای تو دادم
عمری به پات نشستم
دل به کسی ندادم
منتظرم که روزی
تو باشی در کنارم
با یاد تو همیشه
عمرم تموم نمیشه
به نام خدایی که تو رو آفرید
تو رو تو گریه می بوسم ، تو رو که غرق لبخندی
رو این حالی که من دارم ، چرا چشماتو می بندی
بذار این آخرین روز رو تمام باورت باشم
بذار فردا تو این خونه ، تو آغوش تو پیدا شم
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی چه آشوبم از این آرامش خونه
از این رویای شیرینی که می دونم نمی مونه
چه قدر این حس من خوبه ، همین که از تو می میرم
همین که هر نفس امشب ، هوامو از تو می گیریم
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی چه آشوبم از این آرامش خونه
از این رویای شیرینی که می دونم نمی مونه
چه قدر این حس من خوبه ، همین که از تو می میرم
همین که هر نفس امشب ، هوامو از تو می گیریم
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
دوباره تو کنارمی ، هوای بوسه با منه
تمام آرزوی ما ، همین به هم رسیدنه
دوباره تو سکوت من ، صدای خنده ساز شد
شنیدن صدای تو ، برای من نیاز شد
دوباره با نگاه من ، نگاه تو یکی شده
دوباره از تو مردنم ، شبیه زندگی شده
به هر دری که می زنی ، دوباره مقصدت منم
دوباره می رسم به تو ، به هر دری که می زنم
دنیامی ، می دونی ، تو قلبم می مونی
دریای آتیشی ، رویای بارونی
دستامو می گیری ، دنیامو می بازم
دست هاتو می گیرم ، رویامو می سازم
منو به عطر یک نفس ، تو اوج بوسه خاک کن
برای این یکی شدن ، رو قلب من حساب کن
به اوج قصه می رسم ، اگه تو باورم کنی
کنار من نفس بکش ، که مبتلاترم کنی
دنیامی ، می دونی ، تو قلبم می مونی
دریای آتیشی ، رویای بارونی
دستامو می گیری ، دنیامو می بازم
دست هاتو می گیرم ، رویامو می سازم
