سلام و درود نازنین دوستانم کامنت های مهرتون رو که میبینم
سرشار شور میشم از داشتن شما که نازنینید و و قبلتون عبادتگاه عشق .. نگران نباشید عزیزانم،من خوبم و
نفس مغرضانه همچنان باقی.. مسایلی پیش اومد که بودن
درکنارتون رو برایم سلب کرد انشااالله بزودی مثل قبل در
کنارتون خواهم بود دوووووووووستتون دارم تا انتهای
دور عاشقم ، اهل همین کوچه ی بن بست کـناری که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی تو کجا ؟ کوچه کجا ؟ پنجره ی باز کجا ؟ مــن کجا ؟ عشـــق کجا ؟ طاقــتِ آغاز کجا ؟ تو به لبخند و نگاهی ... منِ دلداده به آهی بنشستیم ، تو در قلب و منِ خسته به چاهی گُنه از کیست ؟ از آن پنجره ی باز ؟ از آن لحظه ی آغاز ؟ از آن چشمِ گنه کار ؟ از آن لحظه ی دیدار ؟ کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت ، همه بر
دوش بگیرم جای آن یک شب مهتاب ، تو را تنگ در آغوش بگیرم
... رحــمـــان نــصـــر اصــفــهــانـــی ++
یک بار دیگر سپاسمندم از جناب نصراصفهانی ارجمند،که با فروتنی اجازه دادند زیبایی
از گنجینه ی قلمشان حک شده ای بر قلب جاده ی خیس و نمینم گردد هزاران درود پاک و روشن
کــاش مــرگ مــرا بــبــلــعــد حالا همین حالا که هر آرزو به مسلخ کشیده شد و قساوت فردا رویا را هزاران حد زده است همین حالا که امیدهای واهی پیری عجوز گشتهاند و طوطی های قصه ی بازرگان واقعی مردند همین حالا که انتهای هر فردای نیامده است و سیاهی سرود پایان را از بر میکند همین حالا که هر ذوق شکفته در دل لباس عافیت به تن کرده و اشهد خویش میخواند ساکت باش بلبل دل آشوبم نکن تو که دیگر دهنت حلوا نمیخورد !! * مــــادر موهایم را زیباتر از همیشه شانه بزن و آن سپید لباس حریر رهایی ام را بیاور جنینی قدرتمند در من زاده میشود که دیکته میکند آخرین کلام آرزو را : کــاش مــرگ مــرا بــبــلــعــد ســــــحـــــر" آریــــایــــــی" نـــــوشــــتــــه ای از : قــــلــــم نـــیـــمـــه جــــانــــم توضیحات تکمیلی :: شاید خیلی ازشما گرامیان با این مثل آشنایی داشته باشد و یا
در کلام مادر بزرگ ها شنیده باشید ، که در دیار من از دیر زمان وقتی بلبل ، شروع
به آواز می کرده ، معتقد بودند حامل یک خبر خوش است و این آواز رو مژده رسانی بلبل می پنداشتند
و منتظر یک رویداد نیک می شدند و هر وقت اینگونه میشد اصطلاحا می گفتند " دهنت حلوا بخوره بلبل " ،
یعنی شیرین کام باشی با مژده نیکت . . پانوشت :: سلام نازنین دوستای من عزیزان خوب و ژرف ترین معنای مهرم،باورم نمیشه بهار رفتم و پاییز برگشتم بهار بود که دستان خصمانه ی حادثه شما را از من دور ساخت و حال بااینکه هنوز
در میدان نبرد با دردم، اما دیگر تاب نماند و کبوتر دل را به سویتان رهاترین ساخت . . شاید نتونم مثل گذشته فعالیت گسترده ای داشته باشم اما هر طور که شده دیگه در
کنارتون خواهم بود حتی اگر سایه وار .. یک بار دیگه از همه ی شما که مهر پیشه اید و مهرپرور، که به نام نمی خوانمتان و خود فریاد نام خود را از ژرفای دلم می شنوید بااین زبان قاصر و دستان
تهی از واژه ی در خور،صمیمانه تشکر می کنم وقتی تو این مدت که نزدیک به شش ماه می
گذره کامنت های ممتدتان را می دیدم با خودم می گفتم آخر چقدر می توان خالص بود و اینگونه مهر و وفا در وجود خویشتن داشت عزیزانم خدای رو شاکرم برای داشتن شما که واژه واژه ی مهرید تا بی انتها ترین فصل سبز .. دوســــــتـــتون دارم سحر" آریایی" مروارید نگاه تو مرا به صدف شدن وا می دارد و ماهی های تُنگ احساسم را رهاترین پرنده ی جهان می کند آندم که با لبان کوچکت به شوق می خوانی
ام عــــــــزیـــــــــزکــــــــــــــــــــــــــــــم صدای زندگی جیغ های توست که هر دم بیدار می کند بخت خفته ی زمانه را .. ++ عشقم،هستی ام،عزیزک کوچکم،غــــــــــــــزلــــــــــــــــم قرار نبود حالا حالاها پستی داشته
باشم،اما تولد تو اون موج عظیم و قدرتمندی هست که منبعی برای بهانه هاست و اماها و
شاید ها رو با قدرت درهم می شکنه و محو و نابود می سازه، و من رو وادار می کنه هر
آنچه در میان هست رو از بین بردارم و از تو بگویم و بنویسم الان از دیدگاه تو تولد بریدن اون : کیک
بزرررگاست با یه عالمه بادکنک آبی اما بدون در تولد تو جان و احساسم نیز
متولد می شود این رو با عشق برات می نویسم و تا به
همیشه بر قلب جاده خیس نمناکم ماندگار
خواهد بود تا بدانی تا همیشه دوستت داشته و دارم و خواهم داشت 3 سالــــــــــــــــــــگیت مبـــــــــــــــــارک غـــــــــــــــــــزل خـــــــــــــــــاله دوســـــــــــــــتـــــــــــــــــــــــــــــــت دارم ++ دوستانم اگر به همه نتونستم اطلاع
بدم برای این پست ، دلیلش رو می دونید و عفو کنید ســـحر "آریــایــی" نـــوشــتــه ای از : قــلــم نــیــمــه جــانــم دخــتــرک بـــــــــــــــهـــــــــــــــار بــــه نــــاز دامــــن گُــستــــرانــیـــده روســــری بـــاز کـــرده بــــه روی آســمــان فَــخــــر مــی فــروشـــد بــــر زمـــیـــن .. خــبــر نــدارد اســیــد انــدوه .. فــتــح کــرده رخ زیــبــایــش را ســـــــــحــــــــر " آریــــــایـــــی " نــــــوشــــــتـــــــه ای از : قــــــلــــــم نـــــــیــــــمــــــه جـــــــــانــــــــــــم ++ سلام و درود بر بزرگ دوستان مهر پیشه یک سال دیگر گذشت و ما بی هم ..، اما در کنار
هم بودیم همگی این فصل را فاتح شدیم، و در حال ورق
خوردن است صفحه و فصلی دیگر .. صمیمانه تبریک و شادباشتان می گویم ، آرزومندم به اغاز فصلی بکر برسیم سالتان مملو از روشنایی باد چهارشنبه سوری افروختن آتش است و من به احترام رسوم گذشتگان امشب را کنار آتش برافروخته شده ی دلم ، سـ ـحـ ـر می کنم .... ســــــــــــــحــــــــــــــــــــــــر " آریــــــــــــــایــــــــــــی " نــــــــــــــــــــــوشـــــــــــتــــــــــــــــــه ای از : قـــــــــــــــــــــــلـــــــــــــــــــم نـــــــــــــــیـــــــــــــــــمــــــــــــــــــــه جــــــــــــــــانـــــــــــــــــــم آهـــــای هَمبـــنــــد آهـــــای هَـــم جُـــــرم در الـــتهــــاب آزادی ام در الــــتهـــاب رهــــــایــی زانــوهــایــم را بغــل می گـــیرم و از تــو چـــه دردنــاک مــی گــریم چـــگونــــه بـــرگـــردم بــه تـــو آنــزمـــان کـه بــــیراهـــــه ی رو بــه رو بـــنـــد اســــــت نـــه آســـمان رهــایـیمــــان ؟ دســـتــان بــــی گنــــــــاه مــــا بایــــــد تــبــرئـــه ی عاطــفـــه شـــونــد نــه محـــکــوم گنـــاه آن .. در ســلــول تنـــهایــــی ام مــی مـــانم بــی دوســت آنــســوی سلـــول تــویـــــــی و ایــــن ســـو مــــن .. فــردا کــه آفــتـــاب تابیــد بــر دل شـــهـــر تـــو خــورشــیــد را کلیـــــد
آزادی کـــــن سحر " آریایی " نــــــــــوشـــــــــــته ای از : قـــــــلم نیـــــــمه جانم آنگونه از یاد جــــــهان رفته ایم که دگر باد نیز از سر مــــــهر گــــذری نمیـــــکند بر روح
عطـــــشانمان که سالهاســــت بر خُنَکای مَرحـــــمی دیــده به ره دوخــته است در کدامــــــین فــــصـــل ســـــــرد جامه هایمان را به نام بهـــــــار دزدیدند و ارمغـــــانی جـــــز آبراهــــــه های خون نصیبمان نشد !!! در کجای زمان تــــــــــیغ بر شاهـــــرگ زمین زدند سَلاخانی از جنــس تبــر که تمام مهــــــــر زمیــــــن از تپــــش بـاز ایـــــــســـتاد تنها برای لخـــــته خــــــونهای سیاهـــــــــی که ضامن قدرتی در کاخهای سپید گردد و با خونش درختـــان هرزآلود را آب دادند که ثـــــمرش جز ناراســــــتی نبود مـادر نـسل مـن آبسـتن کــــــور و کــــــر فـــــرزنــــدی شــد حـــــــاصـــــــــل بـــــــی عــــــشـــــــــقــــــــــی گــنــــگ زنــــی ولال مـــــــــردی که در بـــاورشــان همــه هوشــــیاری بــود و همــــه فــریــــاد کدامین نفـــــــرین ابلیس به بارنشست !! که برزخی برایمان در دور دستهای دوزخ و در آخرین گذر بهشــــت بر پا کرد میان دوراهه ی بــــودن و نبــــــــودن عشـــــــــــق را در کدامین گذر جهان به حــــــــــــــــراج گذاردند که خریدارش جز نقابی بر رخ و طــــــــنابی در دست نداشت و اکنون در طلــــوعـــــــــی تـــــــار لاشـــــــــــــه های نیــــــــمه جـــــان انـــــــســـان را بــه نــظاره نشســـــــته ایــــــم با غفلـــــــتی و تمســــخری !! وتمــــــام درد ایـــــن اســــــت کــه بــه حـــال خــود
میــــخــنــدیــم !!!! شـــــــــــــــــــــــــــعر :
ســـــــــــیامـــــــــــــــــک کـــــــــــیهـــــــــــــانــــــــــی اهمال واژه ها در حقِ دلم آری جرم سنگینی ست به مَحکَمه می کشانمَش ظَنِ من به او بی وفائیست سبک نمی کند مرا نمی شتابد به یاری اشکهایم مگر نمی بیند ؟ بغض واژگون صدای تنهایی ام را بگویید اگر نیاید باز به آغوشم قســم به قــــلــم دوباره دیوانه می شوم پا می نهم بر گلوی زمین میبُرم نفس هوا دلزده ای آواره تر از افسانه ی مجنون می شوم دل می بُرم از شــعــر دل می بُرم از شور دل می بُرم از شهر نیمه شب با کوه اندوه مَحو می شوم از نگاه درد آندَم ، بگو بخوانند همگان افسانه ی دختری .. که واژه هم به یاری اش نشتافت سحر " آریایی " نــــــوشـــته ای از : قــــلم نیــــمه جـــــــانم
باقی عکــــس های غـــــزلی در اینجـــا
| قالب جدید وبلاگ پیچك دات نت |
درباره سایت
منوی سایت
نویسنده سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
موضوعات سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امكانات سایت