به پدر و مادرش كه با نوزاد جدید تنهایش بگذارند.       

پدر و مادر می ترسیدند ساكی هم مثل بیشتر بچه های چهار پنج ساله

به برادرش حسودی كند و بخواهد به او آسیبی برساند . این بود كه جوابشان

 همیشه نه بود.اما در رفتار ساكی هیچ نشانی از حسادت دیده نمی شد ، 

با نوزاد مهربان بود و اصرارش هم برای تنها ماندن با او روز به روز بیشتر  می  شد،‌

بالاخره پدر و مادرش تصمیم گرفتند موافقت كنند . 

ساكی با خوشحالی به اتاق نوزاد رفت و در را پشت سرش بست . اما لای در باز

مانده بود و پدر و مادر كنجكاوش می توانستند مخفیانه نگاه كنند و بشنوند . آنها

ساكی كوچولو را دیدند كه آهسته به طرف برادر كوچكترش رفت. صورتش را روی

صورت او گذاشت و به آرامی گفت : نی نی كوچولو ، به من بگو خدا چه جوریه ؟

 من داره یادم میره!