در دو چشمش گناه می خندید
بر رخش نور ماه می خندید
در گذرگاه آن لبان خموش
شعله یی بی پناه می خندید
شرمنک و پر از نیازی گنگ
با نگاهی که رنگ مستی داشت
در دو چشمش نگاه کردم و گفت
باید از عشق حاصلی برداشت
سایه یی روی سایه یی خم شد
در نهانگاه رازپرور شب
نفسی روی گونه یی لغزید
بوسه یی شعله زد میان دو لب

به پدر و مادرش كه با نوزاد جدید تنهایش بگذارند.       

پدر و مادر می ترسیدند ساكی هم مثل بیشتر بچه های چهار پنج ساله

به برادرش حسودی كند و بخواهد به او آسیبی برساند . این بود كه جوابشان

 همیشه نه بود.اما در رفتار ساكی هیچ نشانی از حسادت دیده نمی شد ، 

با نوزاد مهربان بود و اصرارش هم برای تنها ماندن با او روز به روز بیشتر  می  شد،‌

بالاخره پدر و مادرش تصمیم گرفتند موافقت كنند . 

ساكی با خوشحالی به اتاق نوزاد رفت و در را پشت سرش بست . اما لای در باز

مانده بود و پدر و مادر كنجكاوش می توانستند مخفیانه نگاه كنند و بشنوند . آنها

ساكی كوچولو را دیدند كه آهسته به طرف برادر كوچكترش رفت. صورتش را روی

صورت او گذاشت و به آرامی گفت : نی نی كوچولو ، به من بگو خدا چه جوریه ؟

 من داره یادم میره!

پسرک گفت : " گاهی اوقات قاشق از دستم می افتد . "

پیرمرد گفت : " من هم همینطور . "

پسرک آرام نجوا  کرد : " من شلوارم را خیس می کنم . "

پیرمرد خندید و گفت : " من هم همینطور "

پسرک گفت : " من خیلی گریه می کنم ."

پیرمرد سری تکان داد و گفت : " من هم همینطور . "

اما بدتر از همه این است که...  پسرک ادامه داد:آدم بزرگ ها به من توجه نمی کنند .

بعد پسرک گرمای دست چروکیده ای را حس کرد .

" می فهمم چه حسی داری  . . . می فهمم . "

( داستانکی از شل سیلور استاین )