تاریخ : جمعه 6 دی 1392 | 14:57 | نویسنده : هستی
گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد
دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری
اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری
وَ حآل هــَم کِه گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد
زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری
وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی
گریـــه کنی
فـکر نـکن که فـرامـوشت می كنم...
یـا دیـگر دوسـتت نـدارم !
نــه !
مـن فـقط فهـمیـدم :
وقـتی دلـت بـا مـن نـیست ؛
بودنـت مشـکلی را حـل نـمیکـند ،
تـنها دلـتـنـگترم مـیکـند .
یـا دیـگر دوسـتت نـدارم !
نــه !
مـن فـقط فهـمیـدم :
وقـتی دلـت بـا مـن نـیست ؛
بودنـت مشـکلی را حـل نـمیکـند ،
تـنها دلـتـنـگترم مـیکـند .
