سلام به دوستای گلم!

عیدتون مبارک دوستای گلم!

حرف که می زنی
من از هراس طوفان
زل می زنم به میز
به زیر سیگاری
به خودکار
...تا باد مرا نبرد به آسمان
لبخند که میزنی
من
عین هالو ها
زل میزنم به دست هات
به ساعت مچی طلایی ات
به آستین پیراهنت
تا فرو نروم در زمین
...
دیشب مادرم گفت تو از دیروز فرو رفته ای
در کلمه ای انگار
در عین
در شین
در قاف
در نقطه ها

مصطفی مستور

فراموشی به سراغم اماده ....

به دنبال غریبه ی اشنایی هستم كه روزی این شعر

را در من زمزمه می كرد!!!!

كسی خبری از او دارد!!!!؟؟؟؟؟

قول میدهم

ریشه های ما به اب

شاخه های ما به افتاب می رسد!

ما دوباره سبز میشویم!!!!!!!!

خاك كه با خاك فرق ندارد...

میشود یك مشت خاك باشی

تو دشت لوت كه فقط افتاب بخوری و

بعضی اوقات باد بییاید و به بازی ات بكیرد!!!

یا یك اجر باشی توی دیوار خانه ای در

حاشیه شهر...

حتی میشود خاك یكی از قبر های بهشت زهرا بود ...

همه این هارا نقل كردم كه مثلا

ما خاك منتخب خدا هستیم!!!!!!

عزیزم...

توهم این قلب را به زنجیر بكش ...

                بسوزان و ویران كن!!

من و اجدادم از زمان حمله مغول ها

       به این كارها عادت كرده ایم!!! 

دو روز مانده به پایان جهان ، تازه فهمید كه هیچ زندگی نكرده است . تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود . پریشان شد و آشفته و عصبانی ، نزد خدا رفت تا روزهای بیشتری از خدا بگیرد .
داد زد و بد و بیراه گفت ، خدا سكوت كرد . آسمان و زمین را به هم ریخت ، خدا سكوت كرد . جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت ، خدا سكوت كرد . به پر و پای فرشته و انسان پیچید ، خدا سكوت كرد . كفر گفت و سجاده دور انداخت ، خدا سكوت كرد .دلش گرفت و گریست و به سجاده افتاد . خدا سكوتش را شكست و گفت : «عزیزم اما یك روز دیگر هم رفت . تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست­دادی،تنها یك روز دیگر باقی­است. بیا و لااقل این یك روز را زندگی كن . »

لا به لای هق هقش گفت: « اما با یك روز ! با یك روز چه كار می توان كرد !؟ »

خدا گفت : « آن كس كه لذت یك روز زیستن را تجربه كند ، گویی كه هزار سال زیسته است و آنكه امروزش را درنمی یابد ، هزار سال هم به كارش نمی آید .» و آنگاه سهم یك روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت : « حالا برو و زندگی كن .»

او مات و مبهوت، به زندگی نگاه كرد كه در گودی دستانش می درخشید . اما می ترسید حركت كند ، می ترسید راه برود، می ترسید زندگی از لای انگشتانش بریزد . قدری ایستاد... بعد با خودش گفت :وقتی قردایی ندارم ، نگه داشتن این زندگی چه فایده ای دارد . بگذار این یك مشت زندگی را مصرف كنم .

آن وقت شروع به دویدن كرد زندگی را به سر و رویش پاشید ، زندگی را نوشید و زندگی را بویید و چنان به وجد آمد كه دید می تواند تا ته دنیا بدود ، می تواند بال بزند ، می تواند پا روی خورشید بگذارد ، می تواند...

او در آن یك روز آسمانخراشی بنا نكرد ، زمینی را مالك نشد ، مقامی را به دست نیاورد اما ... اما در همان یك روز دست بر پوست درخت كشید . روی چمن خوابید . كفش دوزكی را تماشا كرد .

سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آنهایی كه نمی شناختندش سلام كرد و برای آنها كه دوستش نداشتند از ته دل دعا كرد .

او در همان یك روز آشتی كرد و خندید و سبك شد ، لذت برد و سرشار شد و بخشید ، عاشق شد و عبور كرد و تمام شد .

او همان یك روز زندگی كرد اما فرشته ها در تقویم خدا نوشتند : « امروز او در گذشت ، كسی كه هزار سال زیسته بود ! »

كاش میفهمیدی.. که دلم تنگ تو بود نفَسَم حبس تو

 بود عشق من بهر تو بود.. کاش میفهمیدی! ......که

 اگر من رفتم... نه که بی دل باشم! من برای قلبی

 بی محبت رفتم.. که برایم هیچ گاه جای خالی

 نداشت...

سارا میگفت :

از چای نبتون بدم  میاد چون دورویه . . .

امروز خوب فهمیدم بعضی از ادم هایی که ساده میان تو زندگیت مثل چای نبتون میمونند . . .

هم زود رنگشونو از دست میدند هم دورو هستند . . .

به ادم های امروزی مثل طعم چای نبتون نمیشه  دل بست فقط خودت هستی و خودت . . .

اما غافل از این نباش که یه روز چاییتو نخورند و مجبور بشی چای نبتون باشی!

                                                                                                                                             شقایق