فسنجان گیلانى

مواد لازم برای 7 نفر:

مرغابى یا اردك یا مرغ درشت                یک عدد

مغز گردوی چرخ شده                          750 گرم

رب انار ترش                                         3 قاشق غذاخورى

نمك و فلفل                                          به اندازه كافى

طرز تهیه با مرغ:

گردوی چرخ شده را با 3 یا 4 لیوان آب و رب انار ترش مخلوط می کنیم و روی حرارت ملایم قرار می دهیم تا 2 یا 3 ساعت آهسته بجوشد.

گاهى هم خورش را هم می زنیم تا ته نگیرد و بوى خامى گردو از بین برود.

سپس مرغ را درسته یا به چهار قطعه تقسیم كرده و همراه با نمك و فلفل و کمی آب می گذاریم تا كاملا بپزد.

بعد از اینکه مرغ پخت، آن را به خورش اضافه می کنیم.

سپس صبر می کنیم تا خورش به روغن بیفتد و آب آن کم شود و به اصطلاح جا بیفتد.

طرز تهیه با مرغابی یا اردک:

برای این کار مرغابى را کاملا پاك کرده و می شوییم.

گردوی چرخ شده، مرغابى، آب و کمی نمک و فلفل را با هم در قابلمه می ریزیم و می گذاریم بپزد.

وقتى مرغابى كمى پخت، رب انار را به آن اضافه می کنیم.

سپس صبر می کنیم تا خورش به روغن بیفتد و آب آن کم شود و به اصطلاح جا بیفتد.

گیلانی ها فسنجان را به چه شکلی می خورند؟

در گیلان، معمولا فسنجان را با مرغابى یا اردك تهیه می كنند.

گیلانى ها فسنجان را همیشه ترش می پسندند، اما در صورتی كه بخواهیم فسنجان را شیرین كنیم، دو قاشق شكر در آخر كار به خورش اضافه می کنیم.

همچنین در صورت تمایل دو یا سه عدد بادنجان را پوست كنده و سرخ می کنیم. وقتى كه فسنجان كاملا جا افتاد، بادنجان های سرخ شده را به آن اضافه می كنیم و بعداز یك جوش برمی داریم.

در گیلان، فسنجان ترش با كته و ماهى شور یا ماهى دودى خورده می شود. ترب سفید هم از مخلفات سر سفره در کنار این غذاست.

میرزا قاسمی

مواد لازم:

بادمجان متوسط                10 عدد

تخم مرغ                           5 عدد

سیر                                 یک بوته

 گوجه فرنگی                    یک كیلو

كره یا روغن                      200 گرم 

 زردچوبه و نمك و فلفل    به مقدار دلخواه

طرز تهیه:

بادنجان ها را پس از شستن روی شعله پخش كن قرار می دهیم تا با شعله ی ملایم كباب شوند.

بعد آن ها را ساطوری كرده و سیر را هم خرد و یا رنده می كنیم و كمی در روغن تفت می دهیم.

بادنجان ها را هم تفت می دهیم تا به روغن بیفتند.

سپس نمک، فلفل و زردچوبه را اضافه می كنیم.

گوجه فرنگی ها را پوست گرفته، خُرد می كنیم و به بادنجان ها اضافه می كنیم.

صبر می كنیم تا میرزا قاسمی به روغن بیفتد.

در این مرحله تخم مرغ ها را به آن اضافه كرده و می گذاریم تا تخم مرغ ها خود را بگیرند.

این غذای خوشمزه و لذیذ آماده خوردن است.

انواع ماهی های خوراکی ما

ماهی‌های شمال

ماهی آزاد: مرغوب‌ترین ماهی جهان به حساب می‌آید. دوكی شكل و كشیده است. فیله‌ماهی آزاد را به صورت دودی هم مصرف می‌كنند.

ماهی سفید: دوكی شكل و با گوشت سفید و لطیف است. البته جنس نر این ماهی روی سرش خال‌های درشت و سفید دارد، كشیده ‌تر است و گوشت بیشتری دارد. نوع دریایی‌اش هم، قطعا از نوع پرورشی مرغوب‌تراست.

ماهی سفید را می توان سرخ كرده، كبابی، بخارپز یا به شکل دودی‌ مصرف كرد که بستگی به ذائقه و سلیقه افراد دارد.

اردك ماهی: گوشت لذیذی دارد؛ چه آن را سرخ یا كبابی کنید.

ماهی كفال: این ماهی دوكی شكل، گوشت سفید اما سفتی دارد و اصالتا روسی است. شمالی‌ها اغلب نوع "دودی" و "شور" آن را مصرف می‌كنند. سرخ شده و كبابی كفال را هم با نارنج و لیمو میل می‌كنند.

ماهی‌های جنوب

ماهی حلوا سفید: فلس دارد، اما با یك دست كشیدن، تمیز می‌شود. جنوبی‌ها به‌ آن "زبیده" به معنای برگزیده می‌گویند. "حلوا" را اغلب به صورت شكم خالی در روغن سرخ می‌كنند و سر سفره می‌آورند. ماهیحلوا سیاه، گوشت سفت‌تری دارد، اما مزه‌اش همان است.

ماهی سنگسر: از نظر شكلی، كتابی است. استخوان زیادی دارد. معمولا آن را كباب یا سرخ كرده یا در قلیه‌ماهی استفاده می‌كنند.

ماهی شوریده: ماهی شوریده، دوكی شكل و ظریف است. گوشت سفید و كم‌تیغ‌اش هم بعد از پخت،نرم و لذیذ می شود. این ماهی را درسته و البته با شكم خالی، می‌توان سرخ كرد.

ماهی شیر: تقریبا بدون تیغ و بی‌آزار است؛ با گوشتی صورتی كه ضایعات كمی دارد. همه‌جوره‌اش را هم درست می‌كنند: سرخ كرده، بخارپز و كبابی.

ماهی سرخو: شبیه سنگسر است، ولی با گوشت سفید و لطیف. سرخ شده‌اش را می‌خورند یا در قلیه ماهی استفاده می‌كنند.

ماهی هامور: هامور اسم خانوادگی تعداد زیادی ماهی خلیج فارس و دریای عمان است. در این میان، هامور قهوه‌ای را می‌شود برای مهمانی، درسته كباب كرد. گوشتش بعد از پختن، سفید و البته سفت می‌شود. وقت پختن قلیه‌ماهی با ماهی هامور، پوستش را نمی‌كنند، چون حسابی لعاب می‌اندازد.

ماهی راشكو: ماهی مرغوب جنوب است كه گوشت سفید و نرم، و ضایعات كمی دارد و به هر روشی می توان آن را پخت. راشكو را برای قلیه‌ماهی هم استفاده می‌كنند.

ماهی های پرورشی:

ماهی‌های پرورشی كمی لاغرتر و كم‌بنیه ‌تر از انواع دریایی شان‌اند، اما اغلب این شانس را دارید كه آنها را زنده تهیه کنید.

فعلا این ماهی‌ها را پرورش می‌دهند:

كپور معمولی، كپور آیینه، كپور چرمی، آمور، كپور نقره‌ای، سرگنده و قزل‌آلای رنگین‌كمان.

ماهی های رودخانه‌ای:

این ماهی ها كوچك‌اند و البته ارزان‌تر از انواع دریایی و اگر طریقه پخت آنها را بدانید، بسیار خوش‌خوراك هستند که شامل سوف، لای ماهی، اردك‌ماهی، اسبله، سس ماهی، سیاه‌ماهی، قزل‌آلای خال قرمز و... هستند.

ماهی های سرد یا یخ‌زده:

وقتی ماهی را از آب‌های دور می‌آورند یا پیش‌بینی می‌كنند زمان فروش و مصرفش خیلی طولانی باشد (به‌ ویژه برای ماهی‌های بزرگ)، آن را فریز می‌كنند؛ اتفاقا با این كار به سالم ماندن ماهی بیشتر می‌توان اعتماد كرد، اما گاهی فروشنده‌ها تقلب می‌کنند و ماهی‌های خراب شده و مانده را با ظاهر یخ‌زده به مردم قالب می‌كنند تا عیبش معلوم نشود. 

برای رو شدن دست این فروشنده های متقلب، به مردمك چشم ماهی دقت كنید.