+++ چگونـــــــــه بهره وری را افزایــش دهیــم؟ +++

برای ارائه تعریف دقیقی از «تایم باکسینگ» باید محدوده زمانی مربوط به هر فعالیت را به عنوان یک جعبه در یک انبار تصور کنیم؛ جعبه هایی که به طور منظم درون انبار زمان قرار دارند و این انبار زمانی می تواند در مقیاسی به طول یک هفته یا یک ماه باشد. انجام دادن فعالیت در محدوده زمانی خاص خود، تکنیکی است که به طور مؤثر به رشد بهره وری افراد کمک می کند.

تایم باکسینگ یا تعیین محدوده زمانی مشخص برای هر فعالیت، به شما کمک می کند ارتباط زمانی و مکانی مناسبی بین فعالیت های یک برنامه کلی برقرار کنید. فرض کنید مسئولیت تهیه ویدئوی تبلیغاتی، به عنوان بخشی از یک فرایند تبلیغاتی بزرگ، به عهده شماست. با اطلاع از این که تیم تهیه کننده ویدئو 72 ساعت برای ساخت آن زمان لازم دارد، برقراری نظم مراحل قبل و بعد از تولید با در نظر گرفتن یک تایم باکس برای هر کدام از این فعالیت ها کار بسیار ساده و دقیقی خواهد بود. در مقیاسی وسیع تر، این دید زمانیِ نسبی می تواند با فعالیت های آینده نیز ارتباط معنادار خود را بیابد و بتوانید در گستره زمانی وسیع تری به فعالیت منظم خود ادامه دهید.

«کار تا زمانی که برای آن زمانی در نظر گرفته شده باشد، ادامه پیدا می کند.» این بیانی از مجموعه مشاهداتی تحت عنوان قانون پارکینسون است که جایگاه مهمی در نظریه های مدیریتی دارد و اشاره ظریفی به صرف زمان های مازاد برای یک فعالیت و خارج شدن آن از نظم برنامه ای معین دارد. در بسیاری از مواقع، زمان بر شدن فعالیت ها به دلیل دشوار بودن آن ها نیست و تأثیر در اختیار داشتن زمان های مازاد در زمان بر شدن فعالیت نیز قابل اهمیت است. تایم باکسینگ با قرار دادن هر فعالیت در یک چهارچوب زمانی معین، تعریف بهینه تری از قانون پارکینسون ارائه می کند. در این تعریف «یک کار در محدوده زمانی که برای آن معین شده باشد به انتها می رسد». اجرای برنامه ها با این الگو، به دلیل تأثیر شگفت انگیزی که بر مدیریت زمان دارد، باعث افزایش بهره وری می شود.

منبع: www.hbr.org

مترجم: حسام زیّنی