رو به روی هم قرار گرفتیم .

به جای حرف زدن ،صدات رو روی من بلند میکنی وسعی داری باور های خودت رو به من دیکته کنی.

اعتقاداتم رو قبول نداری و باهاشون کنار نمیای ،من رو قبول نداری و نمیزاری در آرامش وبا حمایت تو راه رو ادامه بدم.

وقتی با هم حرف میزنیم من تو رو میبینم نه خودمو.میبینم که چقدر کوچیکی .چقدر از اهدافت دوری،چقدر از اون چیزی که باید باشی فاصله داری .میبینمت و میدونم آینده من نباید مثل الان تو باشه.

تو توی ذهن خودت بزرگی اما نه به اندازه کافی و تو من رو میبینی که چقدر کوچیکم و چه راهی پیش پا دارم و چه دنیای اون بیرون منتظرمه.تنها چیزی که میدونی اینه که نباید ،نباید،نباید.

من به نباید های تو به چشم بن بست نکاه میکنم .

تو به من به چشم یه اشتباه.

من به تو به چشم یه سد.

تو به من نگاه میکنی و من رو میبینی،یه قطره در برابر دنیا،حقیقت اینه که تو وقتی منو میبینی خودتو نمیبینی،حقیقت اینه که تو خودتم چیزی بیشتر از یه قطره نیستی .

من به تو نگاه میکنم و تورو میبینم ،یه قطره در برابر دنیا،حقیقت اینه که من وقتی تورو میبینم خودمو نیمیبینم،حقیقت اینه که من هم چیزی بیشتر از یه قطره نیستم.

فرق من و تو اینه که تو فرصت تغییر خودت از قطره بودن رو از دست دادی ولی من هنوز یه دنیا برای تجربه کردن دارم،برای قطره نبودن.

روبه روی هم قرار میگیریم ،به جای حرف زدن ،صدات رو روی من بلند میکنی و سعی داری باور های خودتو به من دیکته کنی.

شاید قبل از این که کلمه ای به زبون بیاریم بهتر باشه هر دو جلوی آینه بایستیم و اول خودمون رو ببینیم.