مدت زیادی طول کشید تا فهمیدم من مثل شما ها نیستم.

سعی کردم خودم رو وارد گروه های دیگه کنم یا حتی گروه خودم رو بسازم.مدام دنبال افرادی بودم که به نظرم آدم های موفقی می اومدن ،دنبال کسی میگشتم که بهم بگه چیکار کنم تا بتونم موفق بشم.خیلی طول کشید دست به خیلی کار ها زدم و البته موفقیت هایی هم داشتم.اما حالا که هر چه بیشتر میشناسمتون میبینم شما اون قدر ها هم بی نقص و کامل نیستین.شما اون الگویی نیستین که من باید داشته باشم.

حالا میتونم نقص هاتون رو ببنم چون بهشون اعتراف میکنین حالا میفهمم که من باید بهترین کسی بشم که میتونم از خودم بسازم.دیگه احتیاجی ندارم که کسی بهم بگه چیکار کنم چون مقدمه های رسیدن به موفقیتم رو بالاخره خودم آماده کردم.این خودم بودم که به خودم کمک کردم.

شما ها الگوی منایبی برای من نبودین چون من شبیه بقیه نیستم

ساعت یک و پنجاه دقیقه بامداد هست.

همین چند دقیقه پیش با صدای زنگ گوشیم که دقیقا جلومه چند سانتی از جام پریدم .

تا گوشیمو برداشتم که یه جوری صداشو خفه کنم تماس قطع شد!

با خودم گفتم لعنتی چطور فراموش کردم امشب گوشیمو رو سایلنت بزارم؟

شماره رو نگاه کردم دیدم ذخیره نشده. اما از خط رندی که داشت کاملا ذهنم مونده بود که چند باری هم قبل از اینا بهم تک زده بود یا برام یکی دو تا پیامک فرستاده.

از بی عقلی طرف حسابی خونم به جوش اومد!گفتم بزار ببینم کدوم آدمه نفهمیه که یه همچین بازی مسخره ای راه انداخته.

براش نوشتم : شما؟

جواب داد :شما با تلفن من تماس گرفته بودید کاری داشتید؟

نوشتم خب به فرضم من تماس گرفته باشم .مگه آزار داری این موقع شب تک میندازی ؟شاید ما مریض داشته باشیم. یه موقعی که مزاحمت ایجاد نمیشه تماس بگیر بگو ببخشید شما با من کاری داشتید؟ نه این موقع شب!

چند ثانیه بعد جوب داد : از شما بر میاد دبیری چیزی باشی. من فقط میخواستم ببینم کی هستی که شمارت روی گوشیم افتاده . بعدشم سایلنت کردنم خوب چیزیه!

دیگه واقعا عصبانی شدم به جای عذر خواهی خشک و خالی به من میگه تو چرا گوشیتو نذاشتی روسایلنت که اگر من خواستم مزاحم بشم بتونم! یعنی میخوام ببینم این آدم فرهیخته با خودش چی فکر کرده که به من همچین حرفی میزنه خب آخه به توچه؟تو میخوای مزاحمت ایجاد کنی !

براش نوشتم چه ربطی داره شاید من منتظر تماس مهمی باشم یا شغلم ایجاب کنهکه همیشه در دسترس باشم نتونم گوشیم رو بزارم رو سایلنت من شما رو نمیشناسم برو هم وطن لطفا دفعه ی آخری باشه که به من تک میزنی یا بهم پیامک میدی .

بعد با پر رویی تمام برای من نوشته شما خود درگیری مضمن داری شدیدا هم دچار توهم توطئه هستید حتما پیش یه روانشناس برید .

اینا رو بری شما مینویسم که اگر جزو اون دسته آدمایی هستین که فکر میکنین خیلی کار خنده دارو باحالیه که نصف شب زنگ بزنین موبایل مردم فکر بیهوده کردین و ذهن بیمار دارین .

من خودم اکثرا شب ها بیدار هستم .مثل همین امشب خیلی از دوستام هم هستن که مثل من این موقع بیدارن و تازه سر شبشونه اما مرض ندارم برم مزاحمت برای خانوادشون ایجاد کنم آقا شاید منی که هر شب بیدارم یه شب حالم خوش نباشه مریض باشم سرم خورده باشم سر درد باشم خسته باشم بخوام زودتر بخوابم شاید من این موقع گوشیم توی خونه کنارم نباشه ین درسته شما مزاحمت درست کنی برای خانواده من.

توروخدا برین رفتارتون رو اصلاح کنین و راجع به این چیزا جدی تر فکر کنین .تک انداختن نصفه شب و این داستانارو هم بزارین کنار.

مشکی رنگی بوده که من همیشه توش گم میشدم.تو دوران بچگی هر روز توی خونه تنها بودم اما هیچ وقت نشد که از چیزی بترسم یا بخاطر سر و صدای در و دیوار ها یا از بهم خوردن پنجره از جام بپرم و خیالات برم داره!چون هیچ وقت اجازه ورود هیولاها به زندگیم رو ندادم هیچ وقت توی تاریکی خیال پردازی نکردم از تکون خوردن شاخ و برگ های درخت که سایه اشون بخاطر تیر چراغ برق کوچه بالای سرم می افتاد نمیترسیدم .

هیچ وقت موقع خوابیدن واسه این که مطمئن بشم زیر تختم هیچ هیولایی نیست یا از تو کمدم یه غول بیرون نمیاد، چکشون نکردم.

بار ها و بار ها نشستم تو حیاط و از غروب آفتاب لذت بردم چون مطمئن بودم که دوباره خیلی زود خورشید بهم سلام میکنه و تاریکی دووم نمیاره و من میتونم همه جا رو ببینم .

من از نشستن توی تاریکی و زیر نورشمع درس خوندن واقعا لذت میبردم .فکر کنم تنها کسی بودم که از رفتن برق ها خوشحال میشدم . همه اینا بخاطر اینه که اجازه ورود ترس رو به خودم ندادم نزاشتم تمام اون موجودات ترس ناک و پلید شب وارد زندگیم بشن.

گرگینه هایی که وقتی ماه کامله تبدیل به گرگ میشن یا خون آشام هایی که تو تاریکی زندگی میکنن و وقتی هوا تاریک میشه اگر تو یه کوچه تاریک و خلوت تنها باشی میکشنت .

این ها فقط یه بخشی از شبه . من اون بخشی رو تجربه کردم که توش سکوت هست ،آرامش هست وتنهایی

وامید به روشنایی

و اون لحظه های آخر که روشنایی رو میتونی حس کنی ، سپیده صبح ، طلوع خورشید و شروع زندگی ،اونجا که حس میکنی نوبته آغازه ، یه روز جدید ،آدمای جدید ، کارای جدید و حس میکنی دوباره این فرصت بهت داده شده که از زندگی لذت ببری و میفهمی درست اون موقعی که بقیه خواب بودن تو چیزایی رو کشف کردی که بقیه تو خواب هم نمیدیدن.

آدمای خرافاتی میگن صدای قارقار کلاغ نحس هست و هر وقت یه کلاغ با نوک سیاه (زاغ ) میبینن میگن یه اتفاق بدی می افته تو بعضی کارتون ها کنار هر ملکه یا جادوگر بد جنسی یه زاغ هم میزارن که از انجام دادن کارهی خبیثانه واسه جادوگر خوشحال میشه

اما من برای مدت سه سال یه زاغ و بعد از این که فوت کرد 5 سال یه زاغ دیگه داشتم البته نوک قرمزش رو و همیشه دوسشون داشتم شیطنت هاشون رو بازی هاشون و هیچیشون نحس نبود و خیلی جالبه کسایی که پاشون به خونه ما باز میشد بعضی وقتا بخاطر عقایدشون زودتر اونجا رو ترک میکردن هر چند خیلی هم دوست دشتم زودتر از شرشون با اون نگاه ها راحت بشم!

black cat

خیلی ها هم گربه های سیاه رو نشونه اتفاقای بد میدونن ولی من تاحالا خیلی گربه های سیاه دشتم که دوستم بودن!

اما من در نهایت طرفدارروشنایی هستم همه اینا بخاطر اینه که من حتی توی تاریکی هم روشنایی رو پیدا میکنم از همه اون ترس ها چیزای دوست داشتنی میسازم مثل تجربه راه انداختن نمایش سایه با یه شمع روی دیوار زمانی که برق رفته و لذت بردن از سکوت تاریکی و ...

رو به روی هم قرار گرفتیم .

به جای حرف زدن ،صدات رو روی من بلند میکنی وسعی داری باور های خودت رو به من دیکته کنی.

اعتقاداتم رو قبول نداری و باهاشون کنار نمیای ،من رو قبول نداری و نمیزاری در آرامش وبا حمایت تو راه رو ادامه بدم.

وقتی با هم حرف میزنیم من تو رو میبینم نه خودمو.میبینم که چقدر کوچیکی .چقدر از اهدافت دوری،چقدر از اون چیزی که باید باشی فاصله داری .میبینمت و میدونم آینده من نباید مثل الان تو باشه.

تو توی ذهن خودت بزرگی اما نه به اندازه کافی و تو من رو میبینی که چقدر کوچیکم و چه راهی پیش پا دارم و چه دنیای اون بیرون منتظرمه.تنها چیزی که میدونی اینه که نباید ،نباید،نباید.

من به نباید های تو به چشم بن بست نکاه میکنم .

تو به من به چشم یه اشتباه.

من به تو به چشم یه سد.

تو به من نگاه میکنی و من رو میبینی،یه قطره در برابر دنیا،حقیقت اینه که تو وقتی منو میبینی خودتو نمیبینی،حقیقت اینه که تو خودتم چیزی بیشتر از یه قطره نیستی .

من به تو نگاه میکنم و تورو میبینم ،یه قطره در برابر دنیا،حقیقت اینه که من وقتی تورو میبینم خودمو نیمیبینم،حقیقت اینه که من هم چیزی بیشتر از یه قطره نیستم.

فرق من و تو اینه که تو فرصت تغییر خودت از قطره بودن رو از دست دادی ولی من هنوز یه دنیا برای تجربه کردن دارم،برای قطره نبودن.

روبه روی هم قرار میگیریم ،به جای حرف زدن ،صدات رو روی من بلند میکنی و سعی داری باور های خودتو به من دیکته کنی.

شاید قبل از این که کلمه ای به زبون بیاریم بهتر باشه هر دو جلوی آینه بایستیم و اول خودمون رو ببینیم.